Panny z Wilka

Dorobek pisarski Jarosława Iwaszkiewicza (1894 - 1980) należy do najbogatszych
we współczesnej literaturze polskiej. W toku przeszło 60 lat trwającej twórczości
Iwaszkiewicz interesował się wieloma dziedzinami i gatunkami literatury. Uprawiał
przez całe życie lirykę, pisał powieści i opowiadania, dramaty, eseje, biografie,
reportaże i recenzje. Opowiadania zajmują w jego twórczości miejsce bardzo
eksponowane. Jedną z ich wspólnych cech jest realizm ujmowany w kategoriach
psychologicznych. Podstawowe dla każdego człowieka problemy, zagadnienia życia
i śmierci, sprawy uczuć, miłości są oglądane przez pryzmat mijającego czasu. Nie ma
powrotu do zdarzeń sprzed lat. Obraz świata, który przed laty uważaliśmy za jedynie
prawdziwy, w świetle późniejszych doświadczeń wydaje się prosty, często banalny.
Natura tych prawd jest kluczowym problemem "Panien z Wilka". Wiktor Ruben,
główny bohater, wraca do miejsca swych młodzieńczych uniesień, miłości i flirtów.
Usiłuje wskrzesić rzeczywistość sprzed kilkunastu lat. Zapisana jest ona w jego pamięci
jako najbardziej pogodny epizod życia. Ta próba okazuje się iluzją. Nie wystarczą te same
słowa, gesty, miejsca. W ciągu 15 lat wydarzyło się zbyt wiele. Czas odcisnął piętno
na każdym z bohaterów. Piękne dziewczyny to dziś podstarzałe, zgorzkniałe kobiety.
Dawne związki już nie wrócą. Tracą sens.
Film Andrzeja Wajdy w sposób mistrzowski przedstawia prozę Jarosława Iwaszkiewicza.
W 1979 r. na FPFF w Gdańsku dostał Nagrodę Specjalną. W 1980 r. uzyskał nominację
do Oscara.

Dramat psychologiczno - obyczajowy, 112 min, Polska 1979
Reżyseria: Andrzej Wajda
Scenariusz: Zbigniew Kamiński
Zdjęcia: Edward Kłosiński
Muzyka: Karol Szymanowski
Występują: Daniel Olbrychski, Anna Seniuk, Maja Komorowska, Krystyna
Zachwatowicz, Stanisława Celińska, Christine Pascal, Tadeusz Białoszczyński,
Zofia Jaroszewska, Andrzej Łapicki, Paul Guers, Krystyna Wolańska, Zbigniew
Zapasiewicz, Andrzej Grzybowski, Kazimierz Orzechowski i inni