Persona: film, który ocalił Bergmana

W październiku 1966 roku w Szwecji na ekrany wszedł nowy film Ingmara Bergmana "Persona". Obraz do dzisiaj uznawany jest za jedno z najbardziej enigmatycznych dzieł w historii kina. Sam reżyser po latach przyznał, że ten film go uratował. Dokument wyjaśnia związek między życiem Bergmana a jego dziełem oraz pokazuje, jak film ukształtował jego dalsze losy artystyczne. Niewątpliwie Bergman czuł się szczęśliwy kręcąc "Personę". Przezwyciężył kryzys i praca nad filmem sprawiała mu radość, która udzielała się innym. To było interesujące. Wkrótce po zdjęciach do tego filmu, skończył pięćdziesiąt lat. Dzięki "Personie zaczął inaczej myśleć, znów stał się nowatorskim reżyserem i mógł robić kolejne filmy. Wiemy, że jego twórczość dzieli się na okresy przed "Personą" i po niej. Ten film to przełom, punkt zwrotny i jedno z jego najsławniejszych dzieł, choć jak twierdzi, zrobił go dla siebie. Często słyszy się, że zakończenie filmu jest tajemnicze i trudno je zrozumieć. Nie wiadomo, czy ma optymistyczną czy pesymistyczną wymowę, ale na pewno pozostaje ono otwarte. Obie bohaterki wracają do świata z wyspy, na której żyły w odosobnieniu. W tym filmie jest wiele niepowtarzalnych pomysłów. Bergman wyreżyserował dwadzieścia sześć albo dwadzieścia siedem filmów i wystawił wiele sztuk teatralnych. Ma za sobą prawie dwadzieścia pięć lat pracy. Powiedział, że "Persona" zrodziła się z osobistego doświadczenia, swego rodzaju kryzysu. Doszedł do wniosku, że jedyna możliwa prawda, to milczenie.