Show

Czarek - cwaniak i drobny oszust - ucieka sprzed ołtarza, by uniknąć ślubu z ciężarną siostrą dwóch bandytów, którzy siłą doprowadzili go przed oblicze księdza. Uciekając wpada pod samochód. Od prowadzącej auto dziewczyny dowiaduje się, że została ona zakwalifikowana do udziału w telewizyjnym programie typu reality show, a i on ma jeszcze szansę spróbować szczęścia. Rzeczywiście próbuje i udaje mu się. Wraz z poznaną na jezdni dziewczyną i ośmiorgiem innych osób Czarek zostaje odwieziony na odizolowaną od świata wyspę. Cała grupa ma tam żyć pod okiem kamer, a w miarę rozwoju wydarzeń i z upływem czasu telewidzowie będą kolejno decydowali, kto ma odpaść z programu. Ten, kto zostanie na placu boju, zgarnie 2 mln złotych i świetny samochód. Dla Czarka jednak nie ta przyprawiająca o zawrót głowy nagroda jest istotna, lecz fakt, że na pilnie strzeżonej, niedostępnej wyspie nie dopadną go groźni braciszkowie kobiety, z którą miał kiedyś przelotny kontakt, choć wcale nie jest tego pewien. Inni uczestnicy programu oczywiście chcą wygrać. Stawka jest tak duża, że gotowi są na wszystko. Wkrótce zostaje zabita jedna z dziewczyn, potem pada otruty jeden z uczestników. I nie jest to ostatni trup. Zaczyna wiać grozą, zwłaszcza że w wyniku gwałtownych opadów deszczu wyspie grozi zalanie, o czym mieszkający na niej zostają poinformowani przez działającą zza kulis reżyserkę programu. Co więcej, ona to upublicznia kryminalną przeszłość Czarka i czyni go głównym podejrzanym o mordowanie konkurentów do kasy. Ślesicki bardzo zręcznie miesza elementy komedii obyczajowej i thrillera. Bezlitośnie kpi z uczestników programów typu Big Brother, ale i z ich widzów. Odsłania przy okazji telewizyjną kuchnię i pokazuje manipulację i mistyfikację, a także bezwzględność nadawców, którzy nie cofają się przed niegodziwością, jeśli tylko taki zabieg może zwiększyć widownię programu o kilka procent.