TVP Historia - Program TV na czwartek 30 maja 2024

1640 - zmarł Rubens;
1937 - Barnum Brown odkrył skamieliny ścięgien i skóry dinozaura,
co pozwoliło na pełną rekonstrukcję wygladu zwierzęcia;
1960 - zmarł Borys Pasternak;
1979 - KOR ogłosił oswiadczenie o dramatyczne sytuacji PRL;

Pasjonująca wyprawa nad Bajkał. To najgłębsze, najstarsze, najczystsze i najbardziej tajemnicze jezioro świata. Jego otchłań budzi lęk, bo ma ponad 1600 metrów głębokości. I lodowatą wodę. Tak przezroczystą, że widać głębię. Bohaterem reportażu jest rybak, myśliwy i leśniczy z syberyjskiej tajgi nad Bajkałem. Kamera towarzyszy mu m. in. podczas kłusowniczego połowu ryb, spotkań z szamanem (rdzenni mieszkańcy okolic Bajkału - Buriaci do tej pory wyznają szamanizm), na polowaniu w tajdze, i w domu, gdzie trzyma prawdziwego niedźwiedzia. Życie nad Bajkałem jest równie fascynujące, jak samo jezioro. Reportaż z Bajkału uzmysłowi widzowi różnorodność i ogrom Rosji, która jest postrzegana często jedynie przez pryzmat Moskwy.

Uczeń gimnazjum w Braniewie założył stronę internetową poświęconą
historii miasta. Praca nad nią skłoniła go do poszukiwań przyczyn, dla ktorych
dzisiejsze Braniewo tak dalece różni się od przedwojennego. Opowiada
o wynikach swoich poszukiwań i reakcjach odwiedzających jego stronę
w internecie.

Reportaż o Smołdzinie k /Słupska, w którym po upadku PGR, ludzie dawno stracili nadzieję na lepsze życie.
Nie mają pracy, popadli w marazm. Tymczasem bohaterowie reportażu Danuta i Eugeniusz Bernaccy radzą sobie
bardzo dobrze. Jaka jest tajemnica ich sukcesu?

Władysław II Jagiełło, który przybył do Polski z Litwy jako poganin, objął tron Piastów i poślubił Jadwigę Andegaweńską,
jeszcze za życia doczekał się skrajnych opinii. Zarzucano mu, że tylko pozornie nawrócił się na wiarę chrześcijańską.
Równocześnie nazywano Jagiełłę tarczą chrześcijaństwa i najpotężniejszym monarchą, godnym cesarskiej korony,
wielkim władcą Europy Środkowo - Wschodniej.
Jagiełło, o którym niechętny mu Jan Długosz pisał: "Cordis simplici erat sed magnifici, czyli"Serca był prostego, lecz
wspaniałego", panował blisko pół wieku. W tym czasie udało mu się stworzyć wielonarodową i wielowyznaniową
monarchię, która przetrwała kilka wieków.

Film jest opowieścią o charyzmatycznym wychowawcy, założycielu harcerstwa - Andrzeju Małkowskim i o jego wielkiej miłości - Oleńce Drahonowskiej. Akcja toczy się na początku XX wieku, w czasach walki o wolność Polski. Pełen ideałów Andrzej swoje wielkie serce i wrażliwość społeczną angażuje w liczne inicjatywy. Pewnego dnia spóźnia się na zajęcia tajnego kursu oficerów wojskowych we Lwowie. Za karę musi przetłumaczyć książkę "Scouting for boys" Roberta Baden - Powella. Tak zaczyna się jego fascynacja ideą skautingu. Dzięki pasji i zaangażowaniu w krótkim czasie doprowadza do powstania wielkiego ruchu młodzieżowego w uciemiężonej przez zaborców Polsce. Skrzydeł w pracy dodaje mu miłość. Oleńka dzieli z nim ideały i entuzjazm. Jego życie przerywa nagła śmierć, ale jego postać zainspiruje kolejne pokolenia.

Film zrealizowany według popularnej, wielokrotnie wznawianej powieści dla dzieci pióra Adama Bahdaja. Dwaj główni bohaterowie: sprytny i wesoły Poldek oraz Duduś, niezaradny życiowo i przemądrzały
elegancik, przygotowują się do letniej wyprawy. Bracia cioteczni mają wielkie oczekiwania, co do tegorocznych wakacji. Opuszczają rodzinny Kraków i jadą nad piękny Bałtyk. Nawet nie przeczuwają, że przez całą drogę na każdym kroku będzie ich prześladował pech. Na początek chłopcy zapominają o zabraniu biletów na pociąg. Ruszają więc autostopem z Krakowa na Hel.

Opowieść o orężu wpisanym na trwałe w polską kulturę narodową i będącym symbolem niepodległości, wolności i honoru.
Począwszy od czasów Stefana Batorego, poprzez tradycje szlacheckie / sarmackie, wojny ze Szwedami, Moskalami,
Turkami, Tatarami, podczas których szabla sławiła imię rycerstwa polskiego, jak i w okresie zaborów, aż do I wojny
światowej, uzyskania przez Polskę niepodległości, wojny polsko - bolszewickiej i kampanii wrześniowej 1939 roku.

Kolejny film z telewizyjnego cyklu "Święta polskie", który zyskał przychylność
krytyki i uznanie widzów. "Biała sukienka" to przypowieść na Boże Ciało. Akcja
filmu Michała Kwiecińskiego rozgrywa się właśnie w tym uroczyście obchodzonym
i bardzo ważnym dla katolików dniu. Bohaterami są mieszkańcy wsi położonej
niedaleko Białegostoku.
Jest piękny, słoneczny poranek, panuje świąteczna atmosfera, miejscowy kościół
i wierni szykują się do obchodów święta Bożego Ciała. Trwają ostatnie przygotowania:
przyozdabianie trasy procesji, prasowanie komunijnych białych sukienek, polerowanie
masek samochodów, bo przecież w takim dniu trzeba się pokazać przed sąsiadami.
Na tle świątecznej gorączki toczą się równolegle dwa wątki.
Maciek, młody dorobkiewicz i pozer, konsumpcyjnie nastawiony do życia, podróżuje
z Warszawy nowiutkim jeepem. Jedzie do rodzinnego Białegostoku. W drodze zabiera
autostopowicza, swego rówieśnika - człowieka skromnego, zrównoważonego
i małomównego. Damian jest przeciwieństwem Maćka, ceni inne wartości w życiu.
On również wraca w rodzinne strony. Przez cały czas młodzi ludzie prowadzą
dyskusję teologiczno - światopoglądową. Rozmawiają na temat święta Bożego Ciała
i w ogóle wiary. Maciek wypowiada się z pogardą o katolikach, instytucji Kościoła
i "czarnych". Kpi z procesji i wiejskiej ciemnoty. Damian staje w obronie ludzi
wierzących, sam wierzy w Boga. Dwaj dyskutujący podróżni zmierzają w kierunku
wsi, gdzie wkrótce ma się odbyć procesja. Ksiądz proboszcz wydaje polecenia,
wokół krząta się kościelny i inni pomocnicy. Miejscowy muzyk, Jacek, organizuje
sprzęt nagłaśniający, by słowa proboszcza dotarły do wszystkich wiernych.
Ale nawet w tak uroczystym dniu nie wszystko odbywa się po bożemu. Nie ustaje
spór zwaśnionych rodzin - zamożnych Kowali i znacznie uboższych Suszków.
W jednym z domów kłócą się również małżonkowie. Suszek jest wściekły, bo
w jego polonezie zepsuły się właśnie hamulce. Żona Zofia wymyśla mu od głupków
i obwinia o całe zło. W swej zapalczywości zapomina o białej sukience córki Pameli.
W rezultacie na śnieżnobiałej tkaninie odciska się brunatna plama od rozgrzanego
żelazka. Trzeba się upokorzyć i pożyczyć sukienkę Andżeliki od Kowali, by Pamela
mogła sypać kwiatki.
W końcu wszyscy ruszają na procesję. Dumny Kowal w nowym, błyszczącym
daewoo, a także Suszek z rodziną, który zdecydował się na jazdę mimo uszkodzonych
hamulców.
Tymczasem zrywa się burza. W ulewnym deszczu dochodzi do poważnej kolizji
drogowej.


Film obyczajowy, 65 min, Polska 2003
Reżyseria: Michał Kwieciński
Scenariusz: Doman Nowakowski
Zdjęcia: Bartosz Prokopowicz
Muzyka: Maciej Majchrzak, Zygmunt Staszczyk, Jacek Perkowski
Aktorzy: Sambor Czarnota, Paweł Małaszyński, Izabela Dąbrowska,
Bogdan Kalus, Elżbieta Karkoszka, Mieczysław Hryniewicz, Bartosz Topa
i inni

"Goodbye America, w której nigdy nie będę". Tak brzmią słowa refrenu jednej z najpopularniejszych rosyjskich piosenek
rockowych ostatnich dwóch dekad. 20 lat temu to był hymn radzieckiej młodzieży o niespełnionej miłości do Ameryki.
Wtedy Stany Zjednoczone stanowiły dla większości Rosjan symbol idealnego państwa. Dziś - większość postrzega je
negatywnie. Jako wroga i konkurenta. Według sondaży, w 1990 roku 2% Rosjan uważało, że Ameryka odnosi się do Rosji
wrogo, a dziś uważa tak aż 59%.
Rosja zawsze mierzyła swoją siłę i pozycję poprzez porównanie ze Stanami Zjednoczonymi. Hasło "Dogonić i przegonić
Amerykę!" - rzucone w czasach Związku Radzickiego przez Chruszczowa jest aktualne do dziś. Rosyjskie władze
i podporządkowane im media przekonują, że Waszyngton chce upokorzyć i zniszczyć Rosję, by panować nad całym
światem. Antyamerkanizm stał się oficjalną ideologią Kremla. Niektórzy politycy twierdzą, że wszystkie problemy Rosji
to wina USA. Znany ze skandali Władimir Żyrynowski oskarżył nawet Waszyngton o spowodowanie powodzi na Dalekim
Wschodzie i upadek meteorytu w Czelabińsku.
Celem filmu jest odpowiedź na pytanie, co się stało z miłością Rosjan do Ameryki, co ich zraziło, na jakiej podstawie
uważają Waszyngton za wroga Federacji Rosyjskiej, jaki mają stosunek do sankcji, czy krytyka USA to nie jest
schizofrenia, skoro elity wysyłają tam swoje dzieci na studia, biznesmeni trzymają pieniądze w tamtejszych bankach,
a na narty jeżdżą do Kolorado, oraz jakie są konsekwencje złego nastawienia Rosjan do USA.

Seria dokumentalna, w której poznamy największe miasta bałkańskie: Lublanę, Sarajewo, Belgrad, Sofię i Bukareszt. Rosną w siłę, są głównymi ośrodkami kulturalnymi. Wielu Europejczyków nadal kojarzy je z socjalistyczną dyktaturą. Dla większości są to miejsca krwawych wojen lat 90. Ale dla młodych, kreatywnych umysłów te miasta należą do pożądanych list miejsc, w których należy być. Miasta mają długą, trudną przeszłość, a teraz oferują ekscytującą i inspirującą teraźniejszość z dużym potencjałem na przyszłość. To wystarczający powód, aby wybrać się na wycieczkę do starych i nowych miast Bałkanów. W odcinku trzecim - Belgrad. Stolica Serbii leży nad dwiema rzekami, Sawą i Dunajem. Żyje tu około milion siedemset tysięcy ludzi. Słowo Belgrad znaczy białe miasto. Wszędzie widać jego blask. Obok pomników i budynków historycznych są też dzielnice bardziej romantyczne, ze zniszczonymi fasadami i dziełami subkultury. To miasto pełne kontrastów. Bloki mieszkalne w Nowym Belgradzie to przykład brutalizmu, odżywającego stylu w architekturze. Tutaj można mieszkać również na wodzie. To popularne rozwiązanie już od dziesięcioleci. W Belgradzie żyje się na wodzie i z wodą. Miasto leży przy ujściu Sawy do Dunaju. Pierwsza osada powstała tu siedem tysięcy lat temu. Ze względu na strategiczne położenie miasto bywało podbijane, niszczone i odbudowywane. Po pierwszej wojnie światowej Belgrad był najpierw stolicą Królestwa Jugosławii, a po roku 1945 - socjalistycznej Jugosławii. Po upadku zróżnicowanego etnicznie kraju został stolicą Serbii. Ulica Księcia Michała leży w samym centrum miasta. To miejsce trzeba zobaczyć i trzeba się tu pokazać. Kawiarnie, galerie i butiki przyciągają zarówno mieszkańców, jak i turystów.

Chociaż powieści Alexandra Dumasa mają dziś coraz mniej czytelników, zainteresowanie nimi nie wygasło całkowicie. Tyle że młodszym generacjom perypetie D'Artagnana i jego trzech dzielnych przyjaciół z gwardii Ludwika XIII znane są przede wszystkim z ekranu. Dumasowscy muszkieterowie tak bardzo fascynowali filmowców, że od początku istnienia kina nie było dziesięciolecia, w którym nie powstałaby choćby jedna nowa próba przedstawienia ich przygód. Pierwszy sięgnął po fabułę "Trzech muszkieterów" Georges Melies w 1909 r. , kolejne wersje powstawały w Ameryce, Włoszech, Meksyku, Argentynie i oczywiście we Francji. Sam Richard Lester w 1989 r. ponownie zaprosił na plan tych samych aktorów, aby zrealizować "Powrót muszkieterów". Powieść Dumasa poddawano także przeróbkom komediowym i parodystycznym, jak choćby w przypadku ekranizacji Maxa Lindera z 1922 r. Krytyka zgodnie uznała dzieło Lestera za jedno z najbardziej udanych w całej historii Dumasowskich ekranizacji. Zdjęcia kręcono w plenerach Hiszpanii, nawet do ról epizodycznych zaangażowano aktorskie sławy, a scenograf i kostiumolog mieli nieograniczone pole do popisu. Mimo wartkiej, pełnej brawurowych pojedynków akcji oraz wątku melodramatycznego, nie jest to jednak tradycyjny film "płaszcza i szpady". Całość przeniknięta jest duchem przewrotności i ironii, plebejskiej zabawy, która okazała się bardzo bliska literackiemu pierwowzorowi. Zachwycając publiczność widowiskowym przepychem, reżyser dostrzega również i pokazuje powszechny analfabetyzm, niechlujstwo życia XVII - wiecznej Francji, tragiczny los biedoty, co tłumaczy mentalność i aspiracje bohaterów, których pochłania troska o pieniądz i dążenie do zdobycia pozycji. Młody i ubogi Gaskończyk D'Artagnan, nauczony jedynie władać szpadą, lecz żądny dworskiej kariery, wyrusza do Paryża, mając przy sobie listy polecające do pana de Treville, sprawującego pieczę nad królewskimi muszkieterami. Podczas zwady w oberży młodzieniec zostaje pokonany przez mężczyznę z opaską na oku. Poprzysięga mu zemstę, nie wiedząc, że to Rochefort, jeden z zauszników kardynała Richelieu, z którym nieraz przyjdzie mu się zmierzyć. Po przybyciu do stolicy D'Artagnan naraża się kolejno trzem muszkieterom: Athosowi, Porthosowi i Aramisowi, ale do naznaczonych mu pojedynków nie dochodzi, gdyż na placu zjawiają się wspólni wrogowie - gwardia kardynała. D'Artagnan dzielnie wspiera muszkieterów, zyskując ich wdzięczność i przyjaźń. Gaskończyk zatrzymuje się w domu pana Bonancieux, którego piękna żona Constance zaczyna niebawem okazywać gościowi swe względy. Ale Constance staje się również przyczyną kłopotów D'Artagnana. Jako zaufana przyjaciółka królowej Anny Austriaczki pośredniczy w jej potajemnych spotkaniach z angielskim premierem,księciem Buckingham, co naraża ją na zamach ze strony ludzi kardynała. Broniąc ukochanej, D'Artagnan wplątuje się w aferę z kolią diamentową królowej. Okazuje się bowiem, że Anna Austriaczka dała Buckinghamowi swój naszyjnik na pamiątkę ich spotkania i wdowód łączącego ich uczucia. Gdy szpiegowie Richelieu odkrywają tajemnicę królowej, kardynał podsuwa władcy pomysł sprawdzenia wierności małżonki: niech na najbliższym balu Anna pojawi się w królewskich diamentach. Zrozpaczona królowa za pośrednictwem Constance prosi D'Artagnana i jego kompanów o pomoc. Muszą oni jak najszybciej dostać się do Anglii i odebrać od Buckinghama królewski klejnot.

Seria odpowiada na zasadnicze pytanie: jak doszło do tego, że rządy w Niemczech przejęli faszyści. Te filmy to spojrzenie
od wewnątrz na drogę Hitlera do władzy. Historia zostaje opowiedziana z punktu widzenia osób z jego najbliższego otoczenia,
tych, którzy utorowali mu drogę do władzy, i tych, którzy próbowali go powstrzymać. Od politycznych intryg, które zamieniły
niemiecki parlament w prawdziwy "House of Cards", po demontaż demokracji, który uczynił z Hitlera wszechmocnego Fuhrera.
W cyklu dokonana zostanie analiza, czy taki rozwój zdarzeń był nieunikniony, jakie pojawiły się znaki ostrzegawcze, jakie
podjęto decyzje, jakich szans nie wykorzystano i jakie błędne oceny sformułowano, które mogły powstrzymać Hitlera i zmienić
bieg historii.
Episode 1: Politics
Episode 2: The First Six Months in Power
Episode 3: Night of the Long Knives

Film dokumentalny o Stanisławie Szuro, uczestniku kampanii wrześniowej, więźniu obozów koncentracyjnych, w 1947 roku
przez władze komunistyczne skazanym na karę śmierci, którą później zamieniono na 15 lat więzienia. W październiku 2020 roku
skończył 100 lat. Kampania wrześniowa 1939 roku, II wojna światowa, niemieckie obozy koncentracyjne, więzienia komunistyczne
dla nas to fakty historyczne, które znamy podręczników szkolnych czy literatury fachowej. Dla naszego bohatera to wciąż żywe
wspomnienia. Pamięta czasy dwudziestolecia międzywojennego. Od dziecka marzył, by studiować historię. Zawsze była jego
pasją. Nawet nie spodziewał się, jak bardzo zostanie przez nią doświadczony. Okazuje się bowiem, że w zasadzie wszystko,
co mogło się przytrafić człowiekowi w XX wieku, jemu się przytrafiło. Jego życiorys stał się odzwierciedleniem tego, z czym
Polska mierzyła się w ostatnim stuleciu.

Janek i Wanda zajmują maleńki pokoik w starej willi i jest to jedyne mieszkanie w tym budynku - pozostałe pomieszczenia zostały zamienione na hałaśliwe biura. Stąd też Janek często bierze nadliczbowe godziny w pracy, byle tylko za wcześnie nie wracać do ciasnego lokum. Pewnego dnia małżonków odwiedza niejaki Malinowski, który przed laty mieszkał w tym samym pokoiku. A teraz chce za niego odstąpić swój przydział na nowe, dwupokojowe mieszkanie. Janek i Wanda nie mogą początkowo w to uwierzyć, ale w końcu dochodzi do zamiany. Okazuje się jednak, że w nowym mieszkaniu zadomowił się już były mąż Wandy, Jerzy. Pomimo że on i Wanda się rozwiedli, Jerzy - jako zameldowany u Wandy - ma prawo mieszkać w jej mieszkaniu. Janek próbuje więc znaleźć sposób na pozbycie się intruza. W administracji dowiaduje się, że powodem do eksmisji mogą być skargi lokatorów na zachowanie Jerzego. Pod nieobecność żony Janek przygotowuje więc libację. Skargi wpływają, tyle że na niego. Janek nie poddaje się: odnajduje niejaką Lusię, narzeczoną Jerzego, która bezskutecznie go poszukuje, i sprowadza ją do Warszawy, gdyż - jak sądzi - pozwoli mu to pozbyć się sublokatora. Fatalny zbieg okoliczności sprawia, że musi zameldować Lusię u siebie. Na dodatek okazuje się, że dziewczyna ma także drugiego narzeczonego, Zenka, który wprowadza się razem z nią, a jej ojciec zaczyna już zwozić meble do mieszkania Janka i Wandy. Pięć osób w dwóch pokojach to więcej, niż Janek może znieść. Zupełnie załamany trafia więc do szpitala dla nerwowo chorych. A tymczasem nieoczekiwanie wyjaśnia się sprawa mieszkania.
Temat - kłopoty lokalowe - już wielokrotnie przedstawiany był w polskim kinie w ujęciu komediowym, np. w filmach "Skarb" czy "Człowiek z M - 3". W przypadku "Nie ma róży bez ognia" dobrą zabawę gwarantują znakomita obsada i scenariusz autorstwa Stanisława Barei i Jacka Fedorowicza. W jednym z wywiadów Stanisław Bareja mówił, że film ten "jest popisem aktorskim Jacka Fedorowicza. Ten świetny aktor, wyjątkowo sprawny i bardzo ofiarny, całkowicie żył rolą, nie korzystając niemal, mimo ryzyka, z pomocy dublerów". "Nie ma róży bez ognia" zrealizowane zostało wyłącznie we wnętrzach naturalnych, bez dekoracji. Nawet kryształy, które w ataku furii tłucze bohater, były prawdziwymi, wybrakowanymi odrzutami produkcyjnymi.

Historia życia Heleny Grossówny, jednej z najpopularniejszych przedwojennych aktorek, uczestniczce Powstania Warszawskiego, a po wojnie m.in aktorce Teatru Syrena, która ze względu na swój życiorys, grała już tylko drugoplanowe role.

Dramat, 155 min, Polska 1968
Scenariusz i reżyseria: Wojciech J. Has
Zdjęcia: Stefan Matyjaszkiewicz
Muzyka: Wojciech Kilar
Występują: Beata Tyszkiewicz, Mariusz Dmochowski, Tadeusz Fijewski,
Janina Romanówna, Jan Kreczmar, Wiesław Gołas, Kalina Jędrusik,
Andrzej Łapicki, Jan Machulski i inni

Adaptacja powieści Bolesława Prusa. Historia zamożnego kupca
warszawskiego Stanisława Wokulskiego i jego miłości do pięknej, lecz
zubożałej arystokratki Izabeli Łęckiej. Temu niszczącemu uczuciu
Wokulski podporządkowuje swoje interesy, wchodzi w niekorzystne dla
siebie układy z rodzinami arystokratycznymi, chcąc w pośredni sposób
pomóc ukochanej. Lekceważy uwagi i rady swego przyjaciela i
współpracownika Ignacego Rzeckiego (w tej roli Tadeusz Fijewski), daje
się zwodzić Izabeli flirtującej po cichu z przystojnym kuzynem Starskim.
Premiera "Lalki" w 1968 r. była wielkim wydarzeniem artystycznym.
Zrealizowane z dużym rozmachem, ogromną dbałością o szczegóły,
choć z konieczności okrojone o kilka wątków, dzieło Hasa nie jest jednak
romansem salonowym, jak by można wnosić z krótkiego streszczenia
i jak oczekiwała tego, być może, część widzów. Jest przede
wszystkim historią kariery człowieka, który wydobywa się z dołów
społecznych i który, blisko kresu swej wspinaczki, napotyka przeszkodę
nie do pokonania w postaci bariery konwenansu, snobizmu i przesądów.
Ale podczas gdy u Prusa główny akcent pada na dramat nieprzeciętnie
utalentowanej, ambitnej jednostki walczącej o realizację własnej
osobowości, talentów i potencjalnych możliwości, to w filmie Hasa
Wokulski, mimo podkreślonych atrybutów siły i energii, jawi się przede
wszystkim jako romantyczny marzyciel goniący za chimerami. Izabela
jest właśnie jedną z takich chimer. Ta niespełniona miłość stanie się dla
Wokulskiego tylko katalizatorem konfliktu, który istniał już wcześniej i
który prawdopodobnie istniałby nadal, nawet po wejściu bohatera na
niedosiężne salony: konfliktu Wokulskiego ze światem, ze swoim stanem
społecznym, powołaniem, temperamentem, sytuacją historyczną kraju.
Pogłębi też jego już wcześniej silne poczucie wyobcowania.
"Lalka", piękna, chwilami bardzo malarska, oddaje wiernie klimat
epoki, jej rodzajowość, typy ludzkie, specyficzny koloryt i wdzięk. Duża
w tym zasługa Hasowskiej fascynacji kulturą secesyjną, "staroświeckością"
fin de siecle'u.

Jest to film biograficzny ukazujący sylwetkę Mieczysława Fogga, największej gwiazdy piosenki okresu międzywojennego, ale też jednej z najważniejszych postaci kultury popularnej czasów PRL - u. Artysty, który przez dekady komunizmu był żywym symbolem II Rzeczpospolitej. Imponował elegancją, ale też poziomem wykonawczym, muzycznym i literackim swoich utworów. Fogg był za to kochany przez publiczność przez ponad 60 lat, które spędził na scenie. Wydaje się dobrze znany, przynajmniej zainteresowanym, a jednak wiele kluczowych faktów z jego życiorysu przez dekady nie przebiło się do świadomości odbiorców (był człowiekiem bardzo skromnym). A przecież przed wojną podbił Amerykę i koncertował w najlepszych salach świata, a jego wojennymi zasługami (ratowanie przyjaciół - Żydów, udział w powstaniu warszawskim i konspiracji AK - owskiej) obdzielić można kilka osób.

Cykliczna audycja popularyzująca wiedzę o historii II wojny światowej.
Odcinek poświęcony polityce Wielkiej Brytanii w przededniu wybuchu wojny.
W programie wykorzystano archiwalne materiały filmowe.