TVP Historia - Program TV na niedzielę 26 maja 2024

1896 - pojawiło się pojęcie wskaźnika giełdy nowojorskiej Dow Jones;
1928 - pierwszy raz kobiety wzięły udział w igrzyskach olimpijskich;
1951 - rekwizycje komunistów w prywatnych gospodarstwach w Gryficach;
1956 - początek działalności Piwnicy pod Baranami;

Reportaż o najsłynniejszym rosyjskim kurorcie Soczi, gdzie w 2014 roku odbyły się zimowe igrzyska
olimpijskie. Po raz pierwszy w historii - w subtropiku! Aby zadziwić świat, Rosjanie nie liczyli się z kosztami.
Pompowali w Soczi rekordowe sumy! Olimpiada była oczkiem w głowie Władimira Putina. To on obiecał,
że miasto bez kanalizacji, bez gazu i bez stadionów zmieni się w sportowe centrum i kurort, jakiego świat
nie widział! Soczi ogłoszono symbolem nowej Rosji.
Bohaterem reportażu jest 62 - letni Aleksiej, właściciel pensjonatu, położonego obok budowy wioski
olimpijskiej. Dzień spędzony z Aleksiejem pokazuje, jak wygląda codzienne życie w najbardziej pokazowym
kurorcie Rosji, co o olimpiadzie sądzą jego mieszkańcy i czy wierzą, że powstanie tam raj na ziemi?

Bohaterką reportażu jest Agnieszka Paradowska, która 15 lat temu opuściła rodzinny Śląsk, aby zamieszkać na mazurskiej wsi. Trafiła w okolice Mrągowa, aby tu realizować swoje marzenia. Zawsze pragnęła być blisko zwierząt i przyrody. Dlatego dzisiaj w jej gospodarstwie mieszka stadko świniodzików, a po łąkach spacerują rude krowy rasy mięsnej. Agnieszka Paradowska nie jest jednak typową rolniczką. Gdy okazało się, że nie ma komu poprowadzić przedszkola, postanowiła się tym zająć. Dziś do przedszkola uczęszcza ponad pięćdziesięcioro dzieci. Działa ono dzięki sponsorom, i tak dzieci, których rodziców nie stać by było na opłacanie państwowej placówki, mogą z niego korzystać.

Przez ostatnich kilka lat listonosze na tzw. ścianie wschodniej
pełnią zupełnie inne funkcje. Są pomocnikami, powiernikami
i opiekunami ludzi starych i chorych w wyludnionych wsiach. Niestety
Poczta Polska zamierza zlikwidować instytucję listonosza w najdalej
na wschód wysuniętych gminach polskich.

Przywileje szlacheckie. Czerwiec 1425. W Brześciu Kujawskim wszyscy czekają na królową Zofię (Maria Pawłowska). A jej orszak myli drogę. Zjazd szlachty w Brześciu Kujawskim nie przebiega po myśli Jagiełły (Sebastian Skoczeń) i Witolda (Michał Chorosiński). Oleśnicki (Przemysław Stippa) rośnie w siłę i szykuje sobie grunt pod regencję. Awdokia (Joanna Moro) i Danił (Pavel Kryksunou) mają się ku sobie, tymczasem w Krakowie zbierają się nad kobietą czarne chmury inkwizycji. Głowacz (Mateusz Weber) szuka dowodów, że Awdokia odprawia czary. Królewna Jadwiga (Maja Szopa) świetnie się czuje w towarzystwie poety Adama Świnki (Bartosz Jędraś). Femka (Żaneta Homa) rozpacza po śmierci Pietrka. Bdzigost (Jakub Wieczorek) próbuje ją pocieszyć.

To nostalgiczna opowieść o nieuchronnym przemijaniu czasu, matczynej miłości, lojalności i wartościach, których nie da się kupić. Bohaterów filmu - samotną, leciwą panią i młodego mężczyznę, który z powodzeniem mógłby być jej synem - połączył ślepy los. Dzięki przypadkowemu spotkaniu obydwoje wzbogacili się o nowe doświadczenia. Ona, u kresu życiowej drogi, przeżyła coś wspaniałego, zaznała chwil radości, spełniły się jej największe marzenia. Mężczyzna odkrył inne wartości, przekonał się, że nie zawsze liczą się w życiu pieniądze. Piotr jest młody, przystojny i bardzo zamożny, czerpie z życia same przyjemności. Udaje mu się, trochę podstępnie, wykupić wspaniałą, choć mocno zdewastowaną willę. Właścicielką domu jest ekscentryczna, 80 - letnia malarka, Wanda Przybyłowicz, do której wszyscy mówią Mimi. Kobieta chętnie wraca wspomnieniami do czasów młodości, studiów w Akademii Sztuk Pięknych, wyjazdów w plenery. Najbardziej lubiła malować chmury, nazywali ją wówczas "królową chmur". Na studiach przeżyła wielką miłość, urodziła syna. Chłopak zginął, mając zaledwie 30 lat. Nigdy nie pogodziła się z jego śmiercią. W Piotrze widzi utraconego jedynaka, obdarza go matczyną miłością. Tymczasem on zamierza umieścić Mimi w domu spokojnej starości, ale nie ma odwagi jej o tym powiedzieć. Wplątuje więc ją w z pozoru niewinną intrygę, by odciągnąć uwagę starszej pani. Zabiera Mimi w niezwykłą podróż luksusowym kabrioletem nad morze, skąd rzekomo mają popłynąć do Brazylii. W Rio de Janeiro mieszka jej ukochana siostra Barbara, którą kobieta zawsze chciała odwiedzić. Mimi nie wie, a może nie chce wiedzieć, że jej siostra dawno umarła. Żyje w swoim wyimaginowanym świecie, chce wierzyć, że czas się zatrzymał. Mówi o przeszłości, jakby nic się nie zmieniło, jakby wciąż miała kontakt z bliskimi, którzy już odeszli na zawsze. W czasie podróży ekscentryczna i kapryśna Mimi daje się we znaki Piotrowi, który traci cierpliwość, jest zły i poirytowany. Nie ma czasu na dąsy i przekomarzania zdziwaczałej staruszki, która w dodatku traktuje go jak małego chłopca. Chce jak najszybciej pozbyć się uciążliwego pasażera, by móc spędzić czas z zakochaną w nim bez pamięci Kasią. Odbiera właśnie dziewczynę na trasie, z małej stacji kolejowej. Kobiety od początku rywalizują ze sobą o Piotra. W końcu jednak nadchodzi kres podróży. Piotr oddaje zdumioną Mimi do zakładu prowadzonego przez siostry zakonne. Sam udaje się na spotkanie z Kasią w luksusowym hotelu położonym kilka kilometrów dalej. Nie wszystko jednak układa się po jego myśli. Krucha i delikatna dziewczyna odchodzi, ujrzawszy w nim egoistę niezdolnego do prawdziwej miłości. Samotnie spędzona noc wiele nauczy Piotra, skłoni do przemyśleń i refleksji nad życiem. Nazajutrz, w Dniu Matki, Piotr zjawia się u Mimi z pudełkiem czekoladek.

Napad zbójników na dwór szlachecki nie udaje się i gdy Jakubek z zemsty atakuje krewnego właściciela dworu, choć ten jest porządnym człowiekiem, dochodzi do konfliktu między Janosikiem a harnasiem, zakończonego pojedynkiem. Zwycięża Janosik i zgodnie ze zbójnickimi prawami staje się harnasiem. Pokonany Jakubek musi opuścić bandę, której dotychczas przewodził.

Serial dokumentalny (6 odcinków). Ludzie od dawna tworzyli listy niezwykłych wyczynów twórczych, od starożytnych siedmiu cudów świata po listę Światowego Dziedzictwa UNESCO, która obecnie liczy 1121 skarbów. Prawie połowa z tych miejsc jest zagrożona przez klęski żywiołowe, wojny, urbanizację lub rozpad. W serii "Planeta skarbów" historyk sir Christopher Clark zabiera widzów w podróż dookoła świata, aby przybliżyć najbardziej niesamowite pomniki przyrody i przykłady kulturowego dziedzictwa ludzkości. Jego droga prowadzi od Wielkiej Piramidy w Gizie w Egipcie do Parku Narodowego Serengeti w Tanzanii, od Pałacu Wiatrów w Indiach do jordańskiej pustyni, od laguny w Wenecji do meksykańskiego miasta Teotihuacan i miasta Hue w Wietnamie, wraz z wieloma innymi imponującymi miejscami dziedzictwa kultury i pomnikami przyrody.
Odc. 6 - "Azja południowo - wschodnia". Azja południowo - wschodnia to kraina magiczna. Kształtowały ją cuda natury i dawne, tajemnicze cywilizacje. Różnorodność ludów, języków, religii i świątyń wręcz fascynująca. Tutaj spotykają się dwie wielkie kultury, indyjska i chińska. Zapewne stąd bierze się powab tego regionu. W trakcie tej wyprawy twórcy zajrzą również na Bali, jednak najpierw kraje wciśnięte między Indie i Chiny. Będzie Wietnam i Laos, lecz najpierw Kambodża, kolebka jednej z największych cywilizacji tego świata. Angkor Wat to nie pałac, tylko świątynia boga Wisznu. W wolnym tłumaczeniu to 'miasto - świątynia'. I faktycznie, Angkor Wat to największa budowla sakralna w dziejach. Większa niż bazylika świętego Piotra i świątynie Inków. Azja południowo - wschodnia to region wstrząsany wojnami i dominowany przez kolejnych najeźdźców. Chińczycy przybywali do Wietnamu w kilku falach. Po nich zjawili się Francuzi, Japończycy oraz Amerykanie. Jego dziedzictwo kulturowe jest więc tym ważniejsze. Skarby tutejszej przeszłości i duma z historii stanowią źródło siły w obliczu niepewnej przyszłości.

Nad górami Ameryki Południowej szybuje kondor wielki. Na skrzydłach o trzymetrowej rozpiętości codziennie pokonuje
160 kilometrów, szukając pożywienia. Lecąc, mija znajdujące się poniżej niezwykłe krainy. Lasy mgliste, zamieszkane
przez dziesiątki tysięcy gatunków. Największe na świecie solniska, położone na wysokości 3500 metrów n.p.m. pola
lodowe ciągnące się przez 300 kilometrów. Andy, najdłuższy na Ziemi łańcuch górski, są mozaiką wielu wspaniałych,
ukrytych światów. Kondor jest w nich gościem. Mieszkańcy gór musieli przystosować się do życia w panujących tu
warunkach. Podniebny świat jest niezwykle zróżnicowany. Andy tworzą łańcuch ciągnący się na przestrzeni dziewięciu
tysięcy kilometrów, trzy razy dłuższy od Himalajów. Zaczynają się na południowym krańcu kontynentu - Przylądku Horn.
Wyłaniają się z morza, tysiąc kilometrów na północ od Antarktydy. Gwałtowny wiatr smaga tu ląd z prędkością ponad
sto sześćdziesiąt kilometrów na godzinę. Pogoda zmienia się tu szybciej niż gdziekolwiek indziej w Ameryce Południowej.
Kilka chwil po gwałtownej burzy panuje spokój i świeci słońce. By przetrwać w południowych Andach, zwierzęta musiały
przystosować się do nieustannie zmieniającego się środowiska. Żyje tu puma. By przetrwać, drapieżcy muszą
wykorzystywać każdą nadarzającą się okazję w zmiennych warunkach pogodowych południowych Andów. Taki krajobraz
ciągnie się półtora tysiąca kilometrów na północ przez Chile i Argentynę. Kolejne odmienne górskie krainy narzucają
mieszkańcom własne wyzwania. W północnej części Chile znajduje się najdziwniejsze miejsce w całych Andach.
Chmury deszczowe nie docierają na otoczoną przez wysokie góry pustynię Atakama. To sto tysięcy kilometrów
kwadratowych najbardziej suchych obszarów na świecie. Na wysokości trzech i pół tysiąca metrów n.p.m. , wśród
boliwijskich Andów, znajduje się największe solnisko i zarazem jeden z najbardziej płaskich obszarów świata. Salar
de Uyuni. Na powierzchni dziesięciu tysięcy kilometrów kwadratowych nie ma nic z wyjątkiem pięćdziesięciu miliardów
ton soli. Ale zaledwie trzysta kilometrów dalej na północ Andy znów są imponująco wypiętrzone. Sto sześćdziesiąt
szczytów wznosi się na wysokość ponad pięć i pół tysiąca metrów n.p.m. Andy Środkowe to szereg dzikich,
niedostępnych światów. Niegdysiejsze centrum największej z andyjskich cywilizacji - Państwa Inków. Zaledwie
pięćset lat temu było to jedno z największych imperiów świata z imponującą królewską siedzibą - Machu Picchu.

Komedia z udziałem niezwykle przed wojną popularnych gawędziarzyradiowych, Szczepka i Tońka. Obaj byli rodowitymi lwowianami,ale urodzonymi na dwóch krańcach tego miasta - jeden w Gródku,drugi w Łyczakowie. Mieli wspaniałe poczucie humoru, doskonalewładali lwowską gwarą. Szczepko, czyli Kazimierz Wajdai Tońko - Henryk Vogelfanger byli wielkimi gwiazdami powstałejw roku 1933 "Wesołej Lwowskiej Fali". Z raportów biura studiów Polskiego Radia wynika, że audycji tej słuchało ok. 6 milionów osób,co na owe czasy jest liczbą imponującą. Początkowo dialogi dla Szczepka i Tońka pisał "ojciec" tej audycji, Wiktor Budzyński,później jednak Wajda i Vogelfanger układali je sami. Filmem "Będzie lepiej" lwowscy komicy rozpoczęli swoją karierę na dużym ekranie.W roku 1939 powstał drugi film z ich udziałem - "Włóczęgi". Trzeciakomedia ze Szczepkiem i Tońkiem - "Serce batiara" nie została ukończona z powodu wybuchu wojny.Dwaj przyjaciele - Szczepko i Tońko - zostają wyrzuceni z pracyw fabryce zabawek, złamali bowiem obowiązujący tam zakaz śpiewania. W parku znajdują porzucone niemowlę, które biorą pod swoją opiekę. Tymczasem do Lwowa przyjeżdża Wanda, właścicielka sklepu z zabawkami i jej stryj. Chce on wyswatać swą siostrzenicę z dyrektorem fabryki, w której pracowali Szczepko i Tońko. Zbieg okoliczności sprawia, że porzucone niemowlę trafia do Wandy. Dwaj przyjaciele rozpoczynają rozpaczliwe poszukiwania dziecka. Ale stryjWandy zdążył się już w maleństwie rozkochać, podobnie jak jego siostrzenica w dyrektorze fabryki.

Król Kazimierz Jagiellończyk niewątpliwie należał do najwybitniejszych polskich władców. Już w kilkadziesiąt lat po jego śmierci historyk Bernard Wapowski napisał o nim, że "pozostawił królestwo Polskie w najwyższym rozkwicie", a XX - wieczny znawca epoki, historyk Fryderyk Pape, określił go wręcz jako "pomnożyciela Polski". W kolejnym odcinku "Gigantów historii" dowiemy się więcej o panowaniu króla Kazimierza Jagiellończyka.

Seria opowiada o tym, jak cztery kultowe pociągi zrewolucjonizowały podróże koleją i zainspirowały niesamowite projekty kolejowe na całym świecie. Bez wątpienia od ponad 200 lat pociągi zmieniają życie ludzi. Zrewolucjonizowały sposób podróżowania, sposób pracy... a nawet sposób spędzania wakacji. Autorzy podróżują na pokładzie legendarnych lokomotyw kolejowych, takich jak Flying Scotsman i Stephenson's Rocket i w każdym odcinku przybliżają dziedzinę życia, która uległa dramatycznej przemianie dzięki pociągowi.

Czarek jedzie do Paryża, aby dostarczyć wywiadowi francuskiemu klucz do szyfru Kriegsmarine. Z rozszyfrowanych depesz wynika, że Niemcy mają informacje o stanie marynarki francuskiej. W zamian za swoją przysługę Czarek chciałby uzyskać pomoc przy wyjaśnianiu sprawy księżny Hohenlohe oraz co najmniej dziwnych ataków prasy angielskiej i amerykańskiej, które dotyczą "korytarza gdańskiego" i związanej z nim polityki polskiej wobec Niemców. Czarek sądzi, że księżna przekazuje Niemcom informacje uzyskane od licznych znajomych, wśród których są przedstawiciele francuskiej prawicy, niemieckich sojuszników Hitlera, angielskich przemysłowców. Dobrze przygotowana akcja wywiadu francuskiego udaje się. Ze znalezionych tajnych dokumentów wynika, iż wszelkich informacji o stanie marynarki francuskiej dostarczał Niemcom komandor Blanchard, a ataki koncernów prasowych sowicie opłacone zostały przez Niemców. Księżna zostaje aresztowana, sprawa nagłośniona. W czasie swojego pobytu we Francji Czarek dowiaduje się, że kanclerzem Niemiec został Adolf Hitler.

Duszą i twarzą tej niezwykłej podróżniczej serii jest brytyjski podróżnik Levison Wood, który próbuje odpowiedzieć na pytanie, czym dzisiaj jest Arabia. Okazuje się krainą kontrastów, nie tylko krajobrazowych. Kraje pogrążone w chaosie sąsiadują z dobrze prosperującymi, enklawy nowoczesności ze średniowieczem. Bijące w oczy bogactwo z ludźmi, którzy stracili wszystko i żyją na śmietniskach. Film jest po trosze etnograficzny, bo naszego podróżnika interesuje wszystko. Zachwyca się naturą, ale nie arabskim stylem rządzenia. Zagaduje młodych, a nawet kobiety (po uzyskaniu zgody ich mężów lub ojców). Nie rezygnuje z pomocy miejscowych przewodników. W pierwszym odcinku Wood w dwa tygodnie przemierza Irak, a raczej to, co z niego zostało po amerykańskiej interwencji i serii wojen domowych - od północnej części, kontrolowanej przez Kurdów po rozlewiska Szatt al - Arab. Nie jest to bezpieczna podróż, na drogach są gęsto ustawione blokady i posterunki kontrolne, spać można tylko w militarnych bazach. Oprócz żołnierzy regularnych armii Anglik spotyka oddziały ochotników. Jest świadkiem strzelaniny i zdobywania wioski opanowanej przez ISIS. Często filmuje z ukrycia. Podczas przechadzki po ruinach starej części Mosulu znajduje nieużywaną kamizelkę terrorysty samobójcy, rozmawia ze snajperem, który ma na koncie 343 zabitych wrogów (tydzień później sam zostaje odstrzelony), zagląda do piwnicy, w której ukrywał się Saddam Husajn. Drugi odcinek ma zupełnie inny charakter. Przemknąwszy przez Kuwejt, Brytyjczyk objeżdża Półwysep Arabski. Zwiedza Oman, zwany klejnotem Arabii. Robi zakupy na targowiskach, przebiera się za Beduina, wspina się na najwyższą górę, częściowo na wielbłądzie, częściowo na własnych nogach przemierza 250 kilometrów przez pustynię. Granicę ogarniętego wojną domową Jemenu przekracza nieoficjalnie, jednak droga na zachód jest zamknięta. W trzecim odcinku Wood omija tereny kontrolowane przez zwaśnione plemiona, gangi kryminalistów i Al - Kaidę drogą morską, na zaszczurzonym statku z hinduską załogą, lękliwie wyglądającą piratów. Nieplanowany wcześniej tranzyt przez Róg Afryki - Somalię i Dżibuti kończy w Arabii Saudyjskiej - kolebce arabskiej cywilizacji. Rząd przydziela mu opiekuna, który czujnie przysłuchuje się jego rozmowom. Podróżnik zagląda do wiosek, gdzie nawet dzieci noszą sztylety - symbole prestiżu i niezależności. Gościnni gospodarze częstują go mlekiem wielbłąda, kultywują dawne obyczaje, równocześnie są aktywni na Instagramie. Wood spotyka młodych ludzi, zafascynowanych Zachodem i pielgrzymów, zmierzających do Mekki. Wizytuje opuszczone miasteczko, którego mieszkańcy przenieśli się do nowoczesnych wieżowców i stację kolejową, gdzie słynny Lawrence z Arabii, dokonał pierwszego sabotażu. W Jordanii przemierza malowniczą skalistą pustynię Wadi Rum.

Produkcja: Blackmane Media Ltd.

Film dokumentalny, który w 2 częściach opowiada o tym, jak czarna śmierć spustoszyła Wielką Brytanię 700 lat temu. Ta straszna zaraza zabiła około 3 milionów ludzi w całym kraju, czyli 50% populacji. Znany prezenter Dan Snow i archeolog Raksha Dave odwiedzą ogniska epidemii i będą badać dowody z tamtych czasów. Odkryją jej przerażające rozprzestrzenianie się z miesiąca na miesiąc, kiedy sparaliżowało to kraj. Zobaczymy dramatyczne rekonstrukcje wydarzeń. Dowiemy się o przerażających objawach choroby. Poznamy brutalne metody stosowane wtedy w celu wyleczenia ludzi. Dzięki analizom i najnowszym przełomowym badaniom poznamy nowe odpowiedzi na pytanie, dlaczego czarna śmierć była i pozostaje najbardziej śmiercionośną pandemią w historii.

Po słynną powieść F. Scotta Fitzgeralda z 1925 r. filmowcy sięgali wielokrotnie. Pierwsza ekranizacja powstała już w 1926 r. i dokonał jej Herbert Brennon, kolejną firmował w 1949 r. Elliott Nugent. W 2000 r. Robert Markowitz zrealizował wersję telewizyjną, powierzając główne role Toby’emu Stephensowi i Mirze Sorvino. Do dziś najsłynniejszą pozostaje jednak adaptacja z 1972 r. w reżyserii Jacka Claytona. Prace nad nią przebiegały dość burzliwie: najpierw producent odrzucił scenariusz samego Trumana Capote i Francis Ford Coppola pośpiesznie napisał drugi, który zresztą Clayton przez następny rok poprawiał. Później wycofała się przewidziana do głównej roli kobiecej Ali McGraw i długo nie można było znaleźć odpowiedniej kandydatki na jej miejsce. Dzieło Claytona natomiast znakomicie wpisało się w wielki powrót fali retro: ludzie nosili stroje, fryzury, gadżety a la Gatsby. Sam film został przyjęty przez krytykę i publiczność dość chłodno, chociaż nagrodzono go dwoma Oscarami: za kostiumy i muzykę. Zarzucano reżyserowi, że mimo całej staranności realizacji, troski o odtworzenie realiów epoki, nie zdołał oddać na ekranie prawdziwego sensu tej tragicznej opowieści o niezłomnym idealiście, zniszczonym przez okrucieństwo świata bogatych, do którego tak bardzo starał się dostać. Obsesyjna miłość do pustej i głupiutkiej Daisy, symbolizującej blichtr i powierzchowność jej sfery, przywiedzie go ostatecznie do zguby.
Nick Carraway, początkujący pracownik nowojorskiej giełdy, wynajmuje niewielki dom na Long Island. Po drugiej stronie zatoki mieszka jego kuzynka, Daisy Buchanan, ze swoim bogatym mężem Tomem. Ich małżeństwo nie jest udane: Daisy zwierza się Nickowi, że nie jest szczęśliwa, a Tom przedstawia mu swoją kochankę, Myrtle, żonę właściciela podupadającego warsztatu samochodowego, George’a Wilsona. Z Nickiem sąsiaduje tajemniczy Jay Gatsby, człowiek bardzo bogaty, słynący w okolicy z urządzania wystawnych przyjęć. Nick zostaje zaproszony na jedno z nich i przy okazji słyszy różne plotki na temat gospodarza i pochodzenia jego fortuny. Parę dni później Nick dowiaduje się, że Gatsby kocha Daisy od czasu, gdy poznał ją pięć lat temu, będąc jeszcze skromnym oficerem. Dzięki pomocy Nicka udaje się zorganizować randkę Daisy i Jaya, ich romans rozkwita na nowo. Ale niebawem Tom poznaje prawdę i podczas wspólnej wycieczki do miasta między małżonkami dochodzi do awantury. W drodze powrotnej Daisy, prowadząc samochód Gatsby’ego, zabija Myrtle Wilson, która z kolei, zdemaskowana przez zazdrosnego męża, czekała na drodze na przyjazd Toma. Gatsby zataja jednak fakt, że jego auto prowadziła Daisy i to ona spowodowała wypadek. Tymczasem George Wilson dowiaduje się, do kogo należy żółty rolls-royce, pod którego kołami zginęła Myrtle. Zrozpaczony mężczyzna pragnie zemsty.

5 września 1972 r. , w dziesiątym dniu Igrzysk Olimpijskich w Monachium, palestyńska grupa terrorystyczna Czarny Wrzesień
przypuściła szturm na kwatery izraelskich sportowców. Jedenaście osób wzięto jako zakładników. Jedenaście osób zginęło.
Ludzie na całym świecie oglądali te dramatyczne wydarzenia "na żywo" w telewizji. Tego dnia bezpośrednio ucierpiały cztery
kobiety: sportsmenka, wdowa po zamordowanym mistrzu szermierki i dwie tajne agentki Mossadu biorące udział w operacji
Gniew Boży. Trauma odmieniła ich życie. Ale nie były one jedyne. Po Monachium zmienił się stosunek świata do terroryzmu.
Zjawisko to zaczęło dotykać osobiście wiele osób. Terror stał się powszechnie używanym narzędziem politycznym. Desperatom
z organizacji Czarny Wrzesień chodziło o zdobycie światowego rozgłosu i ten cel osiągnęli. Skompromitowany został ruch
olimpijski. Zawody kontynuowano, dopiero w 1996 roku rodziny zamordowanych sportowców zaproszono na igrzyska do Atlanty.
Niemcy zwlekali wiele lat z godnym uczczeniem pamięci ofiar. Akcja odbicia zakładników, zakończona ich masakrą, też im
chluby nie przynosi. Śmierć sportowców wykorzystano do konsolidacji społeczeństwa i wzmocnienia martyrologicznego
fundamentu na jakim zbudowano państwo.


Dystrybutor: Z FILMS INC.

Cykl reportaży o codziennym życiu w krajach byłego Związku Radzieckiego. Program pokazuje zmiany,
jakie tam zaszły w ciągu ostatnich lat. Przybliża nowe zjawiska i problemy ludzie ze wszystkich grup
i środowisk społecznych.
W tym wydaniu jeden dzień z życia pracownika przedsiębiorstwa oczyszczania miasta w Kaliningradzie.
Kola jeździ śmieciarką, a w wolnych chwilach studiuje na wydziale inżynierii.