TVP Kultura - Program TV na piątek 17 maja 2024

Reportaż poświęcony wystawie w Muzeum Narodowym we Wrocławiu o modzie stanu wojennego.

Po wyjściu ze szpitala Janek trafia do sanatorium. Czuje się kiepsko, ale na wieść, że jego matka w ciężkim stanie znajduje się w szpitalu, wyrusza w drogę. Dowiaduje się, że najlepszym lekarstwem dla mamy byłyby owoce kaliny. Szuka więc krzewu kaliny z pełnym poświęceniem, nie bacząc na stan swego zdrowia. Kiedy je znajduje, przynosi owoce do szpitala. Nie zastaje matki w pokoju, jest przerażony, że umarła. Tymczasem okazuje się, że poczuła się lepiej i wyszła na spacer. Janek z wrażenia mdleje. Kiedy odzyskuje przytomność, widzi koło siebie "Mgiełkę" spotkaną na balu samotnych, której długo i bezskutecznie poszukiwał. Dziewczyna ma na imię, nomen - omen, Kalina i jest pielęgniarką opiekującą się matką Janka.

Komediodramat,

Piotr pracuje w sklepie samoobsługowym - pracę tę załatwił mu ojciec, który chce, żeby syn zaczął zarabiać na swoje
utrzymanie, poznał świat i ludzi. Kierownik SAM - u powierza mu pierwsze zadanie: ma śledzić złodziei sklepowych.
Piotr zachowuje się nieporadnie: chodzi po sklepie, wpatruje się znacząco w twarze klientów. Kamera obserwuje każdy
jego krok, każdy gest, nawet drgnienie powiek. Z tych luźnych obserwacji wyłania się portret bohatera. Jest to chłopak
nieśmiały, niezdecydowany, nie bardzo jeszcze wie, kim chciałby być w życiu. Praca zupełnie go nie interesuje, woli
zabawy i spacery nad wodą z młodą przyjaciółką, Pavlą.

Wyjątkowa podróż po Europie tropem zabytkowych organów i ich budowniczych z historią rozwoju technicznego instrumentów i próbkami repertuaru organowego od średniowiecza po czasy współczesne w tle.

Film powstał na podstawie powieści Pierre'a Mac Orlana "Le Quai des brumes" z 1927 roku.
Michele Morgan, Pierre Brasseur i Jeana Gabin wykreowali główne postaci w melodramacie
uznawanym za początek francuskiego realizmu poetyckiego w kinematografii. Historia dzieje się
w Hawrze, przez który Jean, uciekający z kolonialnej armii chce przedostać się do Francji. Jednak
w miejscowym bistro poznaje piękną Nelly. Dziewczyna uwikłana jest w skomplikowane relacje
miejscowego półświatka i Hawr okazuje się ostatnim przystankiem dla Jeana.

Filmowy portret zmarłego 31 grudnia 2002 r. wybitnego reżysera, aktora, dyrektora teatrów, ministra kultury i sztuki w latach 1993 - 96. Kazimierz Dejmek urodził się 17 maja 1924 r. w Kowlu (dziś Ukraina). Zdał eksternistyczny egzamin aktorski w 1946 r. , ukończył Państwową Wyższą Szkołę Aktorską w Łodzi (1946 - 49). Był aktorem w teatrach w Rzeszowie i Jeleniej Górze (1944 - 46); aktorem Teatru Wojska Polskiego w Łodzi (1946 - 49); aktorem, dyrektorem i kierownikiem artystycznym Teatru Nowego w Łodzi (1946 - 61) i (1975 - 80); dyrektorem i kierownikiem artystycznym Teatru Narodowego w Warszawie (1962 - 68), który z powodów politycznych musiał opuścić po głośnej inscenizacji "Dziadów" Adama Mickiewicza. Reżyserował w kraju i za granicą, m.in. w Piccolo Teatro w Mediolanie i w Burgtheater w Wiedniu (1968 - 74); był dyrektorem Teatru Polskiego w Warszawie (od 1981). Sprawował funkcję ministra kultury i sztuki w rządzie Waldemara Pawlaka (od października 1993 r.) oraz Józefa Oleksego (marzec 1995 - luty 1996). Był wybitnym reżyserem polskiej klasyki, prezesem ZG ZASP (1988 - 89) i laureatem wielu nagród, w tym Nagrody Państwowej III stopnia (1951) i II stopnia (1955), dwukrotnie Nagrody I stopnia ministra kultury i sztuki oraz wielu nagród krajowych i zagranicznych, w tym Francuskiej Krytyki Teatralnej w Teatrze Narodów (Paryż 1964), Nagrody Fundacji Jurzykowskiego (Nowy Jork 1975) i Nagrody Herdera (Wiedeń 1979). Był doktorem honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Orderem Sztandaru Pracy II klasy. Krótko przed śmiercią przygotowywał inscenizację "Hamleta" na scenie Teatru Nowego w Łodzi, gdzie pełnił funkcję dyrektora artystycznego. Premiera była zaplanowana na 30 stycznia 2003 r.

Pierwsza część benefisu Zbigniewa Wodeckiego - wokalisty, muzyka, kompozytora.
Spotkanie w Teatrze Stu, zorganizowane z okazji 25 - lecia pracy twórczej Zbigniewa
Wodeckiego, prowadzi Krzysztof Jasiński.

Druga część benefisu Zbigniewa Wodeckiego - wokalisty, muzyka, kompozytora.
Spotkanie w Teatrze Stu, zorganizowane z okazji 25 - lecia pracy twórczej Zbigniewa
Wodeckiego, prowadzi Krzysztof Jasiński.

Cykl dokumentalny poświęcony najważniejszym reżyserom kina. W tym odcinku przyglądamy się twórczości Stevena Spielberga, reżysera m.in. filmów: "Lista Schindlera", "Kolor purpury" czy "Szeregowiec Ryan".

Katarzyna Borowiecka rozmawia z Tomaszem Kolankiewiczem o filmie "Kto sieje wiatr" (1960) w reż. Stanleya Kramera.

Dramat sądowy, powstały na kanwie wydarzeń, które miały miejsce w 1925 roku
w stanie Tennessee. Życiem prowincjonalnego miasteczka wstrząsnął proces młodego
nauczyciela, który przybliżał uczniom w szkole teorię Darwina. Kiedy wyszły na jaw jego
zabronione praktyki, został oskarżony o herezję. W obronie nauczyciela stanął znany
prawnik, Henry Drummond.

Program z udziałem zaproszonych gości - artystów, twórców, naukowców i ekspertów, poruszający bieżące zagadnienia, kulturalne i społeczne

Niezmordowany porucznik Borewicz prowadzi dochodzenie w pozornie banalnej i prostej sprawie. Ofiarą jest kobieta, która wypadła na ulicę podczas mycia okna. Nie wiadomo jednak, czy był to nieszczęśliwy wypadek, czy morderstwo. Wkrótce po tej tragedii, podczas kąpieli w wannie, ginie niejaka Klementyna Nawrocka. Porucznik Borewicz odkrywa, że obie te śmierci mają związek z przypomnianą właśnie w telewizji sprawą dokonanego przed laty napadu na bank. Nawrocka widziała wówczas bandytę, a Jagodzińska mogła domyślić się czegoś po obejrzeniu programu. Czy Henryk Jagodziński naprawdę ma bezwładne nogi? Śledztwo musi rozwiać wszelkie wątpliwości.

Sentaro (Masatoshi Nagase) prowadzi małą piekarnię, w której serwuje dorayaki - japoński deser składający się z naleśników przekładanych słodką pastą z czerwonej fasoli ("an"). Sentaro szuka kogoś do pomocy w kuchni, jednak gdy zgłasza się starsza pani, Tokue(Kirin Kiki), niechętnie przyjmuje ją do pracy. Tokue szybko udowadnia, że jej ręce potrafią czynić cuda, gdy chodzi o przygotowywanie "an". Dzięki jej sekretnej recepturze mały biznes wkrótce rozkwita... Z czasem, Sentaro i Tokue otwierają przed sobą swoje serca i odsłaniają stare rany.

Krótki film animowany.
"Colaholic" to dziennik osoby, która pije stanowczo za dużo słodkich napojów gazowanych,
dokument i komedia romantyczna w jednym. Film wyróżniony m. in. nagrodą publiczności
podczas 25. MFF Etiuda & Anima w Krakowie.

Krótki film animowany.
Młodej kobiecie bezustannie towarzyszy krokodyl - symbol jej ogromnej nieśmiałości.
Skutecznie uprzykrza jej życie, więc bohaterka na wszelkie sposoby stara się go pozbyć.
Dopiero pojawienie się przystojnego sąsiada daje nadzieję na okiełznanie stwora.

Na początku hollywoodzkiej kariery Mickey Rourke został
okrzyknięty kolejnym "buntownikiem bez powodu". Manieryczny,
zblazowany budził wiele kontrowersji, szokował, ale i zachwycał.
Gwiazdor o wyglądzie brutala i ciepłym głosie, z kilkudniowym
zarostem i brylantyną na włosach stał się ulubieńcem nie tylko kobiet.
Wyspecjalizował się w portretowaniu twardych i niepokornych
facetów, a dobre opinie o jego kolejnych kreacjach przeplatały się z
negatywnymi. Zwrócił uwagę krytyki niewielką rolą w kryminale "Żar
ciała" (1981), następne lata przyniosły filmy "Diner", "Eureka",
"Rumble Fish". Za największy sukces artystyczny i komercyjny
zostały uznane: "Rok smoka", "9 i pół tygodnia", "Ćma barowa" i
właśnie "Harry Angel".
Mickey Rourke przyjął w filmie sposób mówienia i poruszania
się przywołujący na pamięć Marlona Brando, krytyka uznała go
zresztą swego czasu za następcę wielkiego aktora. Obok wspaniałej
gry Mickeya Rourke na uwagę zasługują niezwykła intryga, znakomite
zdjęcia i niesamowita atmosfera, która wprowadza widzów w
mistyczny świat okultyzmu i satanizmu. "To najbardziej upiorny film,
jaki kiedykolwiek zrealizowano, pełen odniesień i symboli" - pisała
prasa. "To film o niemożności ucieczki przed samym sobą, przed
własnym przeznaczeniem".
Już pierwsza scena wprowadza w niesamowity nastrój. Nocą w
ślepej uliczce na tyłach domów w jakiejś nędznej dzielnicy miasta,
pośród pojemników na śmieci leżą we krwi zwłoki mężczyzny. W
drugiej scenie pojawia się bohater filmu - w szerokim długim
płaszczu, zaniedbany, nieogolony, porusza się ciężkim, chwiejnym
krokiem. Jest rok 1955 w Nowym Jorku. Tajemniczy mężczyzna,
wyglądający na przegranego, to prywatny detektyw Harry Angel,
specjalizujący się w rozwodach i sprawach ubezpieczeniowych.
Detektyw otrzymuje od niejakiego Louisa Cyphre'a (Robert De
Niro) nietypowe zadanie odnalezienia Johnny'ego Favorite'a, słynnego
przed laty śpiewaka jazzowego. Johnny zaciągnął dług, którego nie
spłacił. Ranny w czasie wojny stracił pamięć, został umieszczony w
specjalnej klinice dla kombatantów.
Niestety, zniknął ze szpitala w tajemniczych okolicznościach.
Jak zeznaje pielęgniarka, został wypisany przez tajemniczą parę.
Angel składa wizytę doktorowi Fowlerowi, który wyraźnie coś
ukrywa. Próbuje wymusić na nim zeznania, zamyka go, a gdy wraca
ponownie, znajduje doktora martwego. Przerażony rozwojem sytuacji
detektyw chce zrezygnować z dalszego dochodzenia, jednak Louis kusi
go bardzo wysokim honorarium.
Harry dowiaduje się o kochankach Johnny'ego - zajmującej się
magią Margaret Krusemark (Charlotte Rampling) oraz prowadzącej
sklep zielarski Murzynce Proudfoot. Podążając ich tropem wyjeżdża
do Nowego Orleanu, gdzie spotyka się z Margaret i jednym z
muzyków z dawnego zespołu Favorite'a. Próbuje nakłonić kobietę do
zwierzeń, ale ona nie chce wracać do przeszłości. Nie chce z nim
rozmawiać także czarnoskóry gitarzysta. Okazuje się, że Proudfoot
zmarła, przy grobie detektyw natyka się na jej córkę, Epiphany (Lisa
Bonet), z którą przeżywa miłosną ekstazę w hotelowym pokoju. Od
niej dowiaduje się, że Johnny był demonem zła, zaprzedał duszę
diabłu, by stać się sławnym. Wkrótce giną wszystkie osoby, z którymi
Angel próbował nawiązać kontakt. Zostaje zamordowany muzyk,
następnie detektyw znajduje ciało Margaret z wydartym sercem.
Składa wizytę jej ojcu, który odsłania w końcu przed nim mroczną
prawdę.