TVP Kultura - Program TV na wtorek 07 maja 2024

Cykl programów poświęconych kradzieżom dzieł sztuki.
Hans Holbein młodszy "Portret Johanna Schwarzwaldta" (1543). Najmniejsze, pięciocentymetrowe dzieło ulubionego
malarza króla Henryka VIII. W 1941 roku miniatura znalazła się w wykazie niemieckich narodowych dóbr kultury.
Trafiła do rejestru wraz z tym, co było na tym terenie najcenniejsze. Na liście znalazły się: tryptyk "Sąd Ostateczny"
Hansa Memlinga i rzeźba "Pięknej Madonny" z Bazyliki Mariackij w Gdańsku.

Przyjaciel Janka, Piotr, namawia go na wizytę w biurze matrymonialnym. Janek składa ofertę i otrzymuje zaproszenie na bal organizowany przez biuro. Poznaje smutną, wrażliwą dziewczynę i już wie, że to o niej właśnie marzył przez całe życie. Umawia się z nią na spotkanie następnego dnia. Niestety, dziewczyna nie przychodzi. Janek szuka jej dniami i tygodniami - bezskutecznie.

Film Macieja Pieprzycy zrealizowany w 2008 roku ma już na swoim koncie liczne nagrody: na FPFF w Gdyni w 2008 roku Maciej Pieprzyca zdobył nagrodę za debiut reżyserski, Karolina Piechota nagrodę Prezydenta Gdyni za debiut aktorski, Leszek Starzyński za montaż. Karolina Piechota otrzymała także nagrodę na MFF w Kairze w 2009 r. a Maciej Pieprzyca nagrodę Silver Remi na festiwalu w Houston w 2010 r. Jest to optymistyczna ballada o Śląsku przedstawiająca kilka dni z życia trojga młodych ludzi. Bartek właśnie kończy studia, Marta planuje ślub, Robert żyje sobotnim meczem ukochanego klubu. Ich życie wydaje się uporządkowane i przewidywalne. Jednak każdemu z bohaterów przydarzy się coś, co każe mu poważnie zrewidować dotychczasowy sposób myślenia o sobie i swojej przyszłości. Na pozór dzieli ich wszystko: status materialny, wykształcenie, aspiracje. Łączy jedno - każdy z nich szuka miłości.

Tym razem to nie jest zwykła wyprawa Wędrowca. To poszukiwanie mitu, przeszłości, krainy, która zagościła w jego sercu od dzieciństwa, dzięki opowieściom dziadka, który pochodził z Polesia, tego dalszego, tam gdzieś spod Pińska, ale zdążył naszego bohatera przed swoją śmiercią w ten świat duchowy poleski wprowadzić. Inni przewodnicy Wędrowca to malarze, sam ma jednak wątpliwości, kto mocniej mu to Polesie stworzył, Dziadek czy Chełmoński, Wyczółkowski, a może Sichulski, Fałat, Weysenhoff. Wędrówkę zaczyna od widoku z góry Chełmu w Chełmie.

Śmierć i diabeł, nagość i erotyzm to najważniejsze motywy sztuki gotyku. Gotyk w malarstwie to umiejętna i celowa gra z emocjami widza, mająca wzbudzić lęk, oddanie i zachwyt. Koncentrując się na obrazach z połowy XV wieku, znani specjaliści od gotyku, ukazują nowatorskość tego malarstwa. Podejmują próbę ustalenia co takiego jest w tych obrazach, że wzorowali się na nich artyści następnych stuleci.

Fragmenty koncertu "Zielono mi" poświęconego twórczości Agnieszki Osieckiej.
Koncert odbył się w amfiteatrze w Opolu podczas Krajowego Festiwalu Piosenki
Polskiej w roku 1997.

Akcja filmu rozgrywa się w II połowie XIX wieku po zakończeniu amerykańskiej wojny domowej. Weteran armii konfederackiej, Matt Weaver, wraca w rodzinne strony w stanie Nowy Meksyk. Kiedy dociera na miejsce, dowiaduje się, że jego posiadłość została sprzedana przez nieuczciwego bankiera Brewstersa, który teraz rządzi całym miastem. Na domiar złego narzeczona Matta, Ruth, podczas jego nieobecności poślubiła żołnierza walczącego po stronie Unii. Okazuje się, że nie tylko mąż Ruth, ale i inni mieszkańcy sympatyzują z Północą. Wszyscy obracają się przeciwko żołnierzowi armii konfederackiej. Brewster wynajmuje rewolwerowca Julesa Gasparda d ' Estainga, aby sprowokował Weavera do walki i zlikwidował go. Ale sprawy przybierają niespodziewany obrót. Niezależne podejście d ' Estainga rozwiązuje problemy miasta w bardzo nieortodoksyjny sposób.

Janek, wyczerpany bezskutecznymi poszukiwaniami Mgiełki, zapada na zdrowiu. Długo choruje, a podczas rekonwalescencji poznaje atrakcyjną właścicielkę zakładu fryzjerskiego. Danuta po odejściu męża samotnie wychowuje synka. Chłopczyk z powodu markotnego usposobienia zwany jest "Sową". Janek nawiązuje z Danutą romans. Matka Janka, przerażona, że syn "żyje w grzechu", usiłuje temu przeciwdziałać. Wywołuje to efekt odwrotny od zamierzonego: Janek wyprowadza się z domu i zamieszkuje u Danusi.

Spektakl Sprawa Dantona Stanisławy Przybyszewskiej w reżyserii Jana Klaty
to jedno z najbardziej utytułowanych przedstawień sezonu 2007/2008. Zdobył laury
za reżyserię na festiwalu klasyki polskiej w Opolu, zgarnął pulę nagród aktorskich
na festiwalu sztuki aktorskiej w Kaliszu, pokonał świetnych zagranicznych konkurentów
na debiutującym w ubiegłym roku festiwalu Boska Komedia. Jeśli do tego dodać szereg
wyróżnień indywidualnych, w tym prestiżową Nagrodę im. Konrada Swinarskiego,
przyznawaną przez pismo "Teatr", nie będzie wątpliwości, że to jedno z najwybitniejszych
dokonań Teatru Polskiego z ostatnich lat. Spektakl, stawiający pytanie: "co się stało
z naszą rewolucją", lokuje się w samym centrum polskiej debaty publicznej, formułując
szereg celnych diagnoz, dotyczących historii politycznej ostatnich dwóch dekad.
Jest to również ironiczny komentarz do współczesnych perypetii myśli lewicowej,
a zwłaszcza utopijnych ideałów rewolty politycznej i obyczajowej z roku 1968. Klata,
jak zawsze, celnie obnaża poprawnościową retorykę i społeczne mity, sięgając do
uniwersalnego języka popkultury.

Miłość do fryzjerki powoduje, że młody chłopiec Antoine często przychodzi do fryzjera. Jako dorosły mężczyzna poznaje piękną fryzjerkę Mathildę i oboje zakochują się w sobie. Reżyser Patrice Leconte mówi tak o swoim filmie: "Chodzenie do fryzjera sprawiało mi przyjemność, już gdy byłem małym chłopcem. Doznanie to zintensyfikowało się szczególnie, gdy miałem 12 lub 13 lat. Wtedy zacząłem się strzyc u fryzjerki. Nie istniała czynność, która odpowiadałaby mi bardziej niż sposób, w jaki byłem przez nią traktowany. Podobał mi się jej zapach, była delikatna i miała spokojny głos. Oczyma wyobraźni widziałem niezwykłe szczęście człowieka, który z nią żyje. Od tamtej pory przyrzekłem sobie, że któregoś dnia poślubię fryzjerkę. Los jednak chciał inaczej. To właśnie niezrealizowanie tych zamierzeń musiało skłonić mnie do napisania opowieści, której mógłbym być bohaterem. >>Mąż fryzjerki mówi o miłości. Nie jest to historia autobiograficzna, choć w rzeczywistości powinna nią być".

Dokument poświęcony jednemu z najwybitniejszych reżyserów, Luisowi Bunuelowi, autorowi takich dzieł, jak "Pies andaluzyjski", "Viridiana", "Mroczny przedmiot pożądania", "Dyskretny urok burżuazji" czy "Piękność dnia". W swojej nawiązującej do surrealizmu twórczości reżyser obsesyjnie powracał do tych samych tematów: hiszpańskiej kultury, śmierci, wiary, uleganiu namiętnościom, które miały na celu krytykę mieszczańskiego społeczeństwa jego czasów.

16 lat po "Dwunastu gniewnych ludziach", należących do
klasyki światowej kinematografii, amerykański reżyser Sidney Lumet
nakręcił kolejny film, który stał się wielkim wydarzeniem komercyjnym
i artystycznym. Uhonorowany dwiema nominacjami do Oscara
(najlepszy aktor, scenariusz) "Serpico" został zainspirowany
autentycznymi wydarzeniami, o których w swojej reportażowej książce
pisał jej autor, Peter Maas. Oddający klimat powieści film przedstawia
mechanizmy rządzące amerykańskim systemem sprawiedliwości, śledzi
proces moralnej degrengolady w szeregach nowojorskich policjantów,
odsłania korupcję i demoralizację, które niemal stały się normą.
Nie ma w "Serpico" wysmakowanych plastycznie zdjęć, wyrafinowanej
formy, stylistycznej ekwilibrystyki, za to reżyser bardziej zadbał o solidny
portret bohatera, przedstawiając jego losy w sposób na poły dokumentalny.
Całą uwagę skupił na samotnym tytułowym bohaterze, podejmującym
nierówną walkę z szerzącym się złem. Silne wrażenie robi znakomita
kreacja odtwórcy głównej roli, pełnego żywiołu i ekspresji Ala Pacino, który
ponownie zaprezentował szczyt aktorskiej formy, jeszcze nie ochłonąwszy
po suksesie w "Ojcu chrzestnym".
Młody idealista Frank Serpico, pochodzący z rodziny włoskich imigrantów,
kończy z wyróżnieniem szkołę policyjną. Rozpoczyna służbę jako szeregowy
funkcjonariusz na ulicach Nowego Jorku. Jest nieprzekupny i bezwzględny
dla wszystkich przestępców, co doprowadza do konfliktów z kolegami, którzy
wolą przyjąć bardziej asekuracyjną postawę w walce o poszanowanie prawa
i porządku w mieście. Skłócony ze środowiskiem przenosi się do innych
jednostek, wszędzie jednak obowiązują te same zasady gry, a on czuje się
coraz bardziej wyobcowany.
Ambitny Serpico nie poddaje się. Pogłębia wiedzę, studiując na nowojorskim
uniwersytecie, gdzie poznaje tancerkę Leslie Lane (Cornelia Sharpe), z którą
połączy go uczucie. Rozpoczyna pracę w biurze policji kryminalnej, w nadziei
że awansuje na detektywa. Szybko jednak nuży go papierkowa robota i po raz
kolejny zmienia jednostkę. Już pierwszego dnia styka się z korupcją i próbami
przekupstwa. Uświadamia sobie, że niemal wszyscy policjanci są opłacani przez
przestępców, którym zapewniają bezkarność. Serpico powiadamia o tym
przełożonych, zostaje wszczęte śledztwo w tej sprawie, które jest jednak
tuszowane przez wyższe władze, a on sam bojkotowany i prześladowany.

(SERPICO)

Film sensacyjny, 125 min, USA 1973
Reżyseria: Sidney Lumet
Scenariusz na podstawie książki Petera Maasa: Waldo Salt, Norman
Wexler
Muzyka: Mikis Theodorakis
Występują: Al Pacino, John Randolph, Jack Kehoe, Biff McGuire,
Barbara Eda - Young, Cornelia Sharpe, Tony Roberts, John Medici,
Allan Rich i inni

RYSZARD KRYNICKI - obok Tadeusza Różewicza czy Adama Zagajewskiego jeden z najważniejszych żyjących dziś
polskich poetów - przyszedł na świat podczas II wojny światowej, w obozie pracy w Dolnej Austrii, do którego zostali
deportowani jego rodzice. Krynicki to "żywy klasyk", a zarazem poeta twórczy, swoimi rzadko pojawiającym się tomami
przykuwający uwagę czytelników. Ale także człowiek tajemniczy, słynący z małomówności i skrytości, niezwykle
rzadko odsłaniający prywatność.
"Nadal wracam. Portret Ryszarda Krynickiego" nie jest dokumentem edukacyjnym, ściśle biograficznym, lecz filmem
utkanym z obrazów, które w dzieciństwie zapisała pamięć poety. Poprzez strofy, sny, lęki chcemy odkryć twórcę słowa,
który schronienia szuka w milczeniu.