TVP Rozrywka - Program TV na czwartek 02 maja 2024

Ponadczasowa seria podróżnicza, wpisująca się w cykl inicjatyw promujących i popularyzujących Polskę w oparciu o jej potencjał historyczny, kulturowy, przyrodniczy i rekreacyjny. Tomasz Bednarek odwiedza najpiękniejsze i najciekawsze miejsca w wielu zakątkach kraju, wędrując nie tylko szlakiem tłumnie odwiedzanym przez turystów, ale docierając również do miejsc, o których wiedzą nieliczni. Jabłonna pod Warszawą - słynny klasycystyczny zespół pałacowy - jego architektura i niezwykłe wnętrza - to punkt wyjścia. W dalszej części Tomasz Bednarek pokazuje widzom piękno tutejszej przyrody. Niedaleko pałacu, nad Wisłą, ma swoje ośrodki lęgowe dzikie ptactwo, a okoliczne lasy to idealny teren do uprawiania kolarstwa ekstremalnego. W położonym nieopodal Chotomowie znajduje się szkoła przyszłości: podstawówka przyjazna środowisku naturalnemu i uczniowskiemu! W okolicy jest jeszcze niezwykła ciekawostka: baza dla pszczół. Jabłonna uchodziła bowiem kiedyś za miasto pszczelarzy, jak się okazuje ta tradycja jest żywa do dziś!

Karol Okrasa kontynuuje poszukiwania polskiego smaku. A kiedy już ten smak odnajduje, ze smakiem i pożytkiem dla konserwatywnej polskiej widowni, próbuje go przełamać. Bo wbrew powszechnym wyobrażeniom polska kuchnia to nie tylko pierogi i schabowy. Mamy wielowiekową tradycje podawania ryb, szczególnie słodkowodnych, a polskie mięsa i wędliny biją jakością większość europejskiej produkcji. Od 1989 roku w najdalszych zakątkach Polski wytwarza się smakowite produkty warte zaprezentowania szerokiej widowni. Cudze chwalicie, swego nie znacie!
Tym razem Karol Okrasa zaprosi widzów na śniadanie na polanie. Ten pierwszy posiłek dnia, w zależności od tradycji narodowej składa się z bardzo różnych potraw - od lekkich i prostych do sycących i skomplikowanych. I tak Włosi i Francuzi zadowalają się zazwyczaj kawą ze słodkim rogalikiem, z kolei Anglicy wolą solidne śniadania z jajkami, bekonem, fasolką i smażonymi warzywami. My Polacy lubimy śniadania konkretne: jajecznicę, kanapki z serem czy wędliną, popijane kawą i herbatą. Choć jeszcze do XVIII wieku polskim śniadaniem była polewka piwna. Przez dietetyków śniadanie uważane jest za posiłek najważniejszy dla zdrowia. Bo jak powiada stare chińskie przysłowie: Śniadanie zjedz sam, obiadem podziel się z przyjacielem, a kolację oddaj wrogowi. Śniadanie to jedno z naszych najstarszych słów. Podstawą tego wyrazu jest czasownik śniadać, który do XV wieku znaczył "zjadać" i to znaczenie zachowało się do dzisiaj w niektórych gwarach ludowych. W późniejszym okresie zawęził swoje znaczenie do zjadania tylko porannego posiłku. Nasz kucharz pokaże widzom trzy różne potrawy śniadaniowe. Zobaczymy danie inspirowane "szakszuką", pochodzącą z Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej, składającą się z pomidorów, papryki i cebuli, w których gotuje się jajka na patelni. Będzie też smażony chleb z cebulą, jaki mama Karola przyrządzała swoim dzieciom w trudnych czasach komunistycznego niedoboru.
Pierwszą propozycją Karola będzie właśnie "szakszuka" z mięsem z ud kurczaka, cebulą, pomidorami, papryka i jajkami. Druga to placek z białej fasoli podany z burakami i sosem z twarogu i pistacji. A trzecia to smażony chleb z duszoną cebulą i serem "burrata". Jak będą wyglądać takie potrawy? Zobaczymy w programie.

W kolejnym odcinku Karol Okrasa wyruszy do gospodarstwa w okolice Ćmielowa, które specjalizuje się w ekologicznej uprawie
warzyw. I tu jak się okazuje, nasza wiedza w tej materii jest ciągle niewystarczająca. Wynika to po pierwsze z wielości określeń.
Zdrowa żywność, ekologiczna czy bio? Co to właściwie oznacza i czy chodzi o różne rodzaje i sposoby uprawy na przykład
warzyw. A przecież, czego również większość z nas nie wie, w całej Europie wprowadzono specjalne oznaczenie dla żywności produkowanej bez sztucznych nawozów, bez chemicznych środków ochrony roślin, z poszanowaniem środowiska i to oznaczenie przyznawane jest wyłącznie producentom spełniającym wyśrubowane normy oraz regularnie kontrolowane. Jak ono wygląda
i co oznacza, o tym opowie Karol ze swoim gościem. Bo mówiąc prostym językiem, w całej tej ekologii chodzi o to, by warzywa
i owoce produkować tak, jak to się robiło, zanim sztuczne nawozy i chemiczne środki ochrony roślin wprowadzono na masową
skalę do rolnictwa. Jak dziś w nowoczesny sposób uprawia się biowarzywa i co nich można przygotować, o tym wszystkim
w programie.
Mając do dyspozycji warzywa ekologiczne, Karol przygotuje trzy czysto warzywne dania: 1/ placuszki z cukinii podane
z sałatką z kwiatów cukinii; 2/ rodzaj tatara z dyni hokkaido z suszonymi pomidorami i cebulą; 3/ szybki barszcz ukraiński
z pieczonymi buraczkami i fasolą, przygotowany nie na śmietanie, ale na mleku kokosowym.

Trivandrum, stolica Kerali, stanu leżącego na południu Indii, w miejscowym języku malajalam ma nazwę
jeszcze bardziej skomplikowaną: Thirivananthapuram. Miasto jest skrzyżowaniem wielu religii i kultur i odznacza
się dynamiką typową dla tej części świata. Mieszkają tu hinduiści, muzułmanie, katolicy, a nawet Żydzi. Ale język
malajalam nie ma nic wspólnego z hindi, dlatego Hindus z północy z miejscowymi musi rozmawiać po angielsku.
W Trivandrum Robert Makłowicz podziwia piękną hinduistyczną świątynię, a przy okazji dowiaduje się, że
w Kerali komunizm nie stoi w sprzeczności z religią. Już pierwsze demokratyczne wybory w latach 50. wygrała
miejscowa partia komunistyczna, która praktycznie do dziś sprawuje tu władzę. Jej efektem jest elektryfikacja,
edukacja i nowoczesna polityka społeczna. I nikt nie walczy tu z prywatną własnością, nie ma mowy o nacjonalizacji.
"To po prostu komunizm, jakiego myśmy nie zaznali" - mówi Makłowicz.
Na skwerze przy plaży stoi pomnik kobiety wyzwolonej - ogromna kamienna rzeźba leżącej nagiej postaci
płci żeńskiej. Ten monumentalny posąg ufundowany przez rząd stanowy Kerali jest dowodem na to, jak istotna
jest w tym kraju rola kobiet. Jednym z najważniejszych polityków indyjskich, premierem kraju była Indira Gandhi.
Co ciekawe, gdy ktoś tu zapyta o równouprawnienie kobiet, wówczas odzywają się głosy, że w Kerali można
raczej mówić o równouprawnieniu mężczyzn, bo w dawnych kulturach bramińskich w tej części Indii panował
matriarchat.
Z Trivandrum Robert Makłowicz wyrusza do Kovalam. Podczas lunchu w miejscowej restauracji Raj Resort
gawędzi z dwoma Hindusami o kulinarnych przysmakach z różnych stron świata, w tym również o kuchni polskiej,
którą jak się okazuje jeden z panów poznał w naszym kraju. A jeśli chodzi o kuchnię hinduską, ma ona to do siebie,
że jest egalitarna. Makaron ryżowy w mleczku kokosowym, który Robert Makłowicz przygotuje potem na drewnianej
łodzi rybackiej, to danie zarówno dla biednych, jak i dla bogatych. Jeden z dżentelmenów, z którymi Makłowicz jadł
lunch, zaprosił go do swojej prywatnej rezydencji. Dom jest całkiem nowy, ma tylko pięć lat, ale jest zbudowany
w tradycyjnym stylu, typowym dla Keralii. Przed wejściem zdejmuje się buty. W kuchni żona gospodarza szykuje
miejscowe specjalności: placki dosa, do których podaje urd dal, czyli soczewicę po urdyjsku.
Następnego dnia rano Robert Makłowicz wybiera się na targ po owoce i warzywa. Po powrocie do rezydencji
przygotowuje wystawne keralskie śniadanie, na które podaje przede wszystkim owoce: dwa rodzaje bananów, małe
żółte i większe czerwone, papaję, winogrona, ananas i galaretkę z kokosów.
Ostatnią atrakcją, jaka czeka nas w tym odcinku, jest połów ryb, niezmienny w swojej formie od stuleci. Rybacy
wyciągają sieci, a potem na miejscu odbywa się segregowanie połowu - na ryby i owoce morza.

Program montażowy, w którym prezentujemy znane i lubiane skecze. W programie skecz: "Wizyta rodziców" w wykonaniu Kabaretu Moralnego Niepokoju.

"Mężczyźni myślą logicznie, mniej więcej wiadomo, co zrobią, jak zareagują. Czy to nie nudne? Kobiety są absolutnie nieprzewidywalne, logikę podporządkowują emocjom, z natury swojej są więc dużo lepszym materiałem dramaturgicznym. Kobiece motywacje psychologiczne w dużo większym stopniu usprawiedliwiają zaskakujące zwroty akcji. Już dawno pogodziłem się z tym,
że nie można zrozumieć kobiet, że do postaci kobiecych trzeba podchodzić intuicyjnie, podziwiać ich tajemnicę, uszanować ją, a nie starać się jej rozwikłać" - mówił w czasie realizacji "Dzieci i ryb" Jacek Bromski. Głównymi bohaterkami komedii twórcy "Sztuki kochania" są bowiem kobiety. Lecz większość z nich to nie ckliwe i sentymentalne heroiny w dawnym stylu, lecz niewiasty zdecydowane i mocne, doświadczone przez życie. Zwłaszcza Anna Romantowska, grająca kluczową postać, przeszła prawdziwą metamorfozę. Obsadzana dotychczas w rolach kobiet delikatnych i "ciepłych", w filmie Bromskiego pozbyła się "powiewnych", długich włosów na rzecz krótkiej, chłopięcej fryzurki. Jej Anna to przedsiębiorcza kobieta interesu, trzęsąca wielkim reklamowym konsorcjum i niedopuszczająca do głosu nie tyle przysłowiowych dzieci i ryb, co mężczyzn. Tylko, gdy nikt nie widzi, popłacze sobie
czasem i ponarzeka na męską niestałość. Sukces nie przyszedł jej łatwo. Przeciwnie, został narzucony przez los. Kiedy Annę porzucił mąż, musiała jakoś utrzymać maleńką córeczkę. Zaczęła produkować filmy reklamowe, a że dobrze jej to wychodziło i miała szczęście, niebawem zrobiła karierę. Pewnego dnia spotyka Antoniego - swą młodzieńczą miłość. Efektem upojnej nocy jest ciąża.
Kobieta decyduje się sama wychować dziecko. Tymczasem z Ameryki wraca jej były mąż. Myśli o powrocie do Anny, lecz te dość żałosne rojenia wyśmiewa nawet jego własna, dorosła już córka. "Dzieci i ryby" to nie tylko film o kobietach. To także dająca do myślenia opowieść o pokoleniu czterdziestolatków, którym przyszło stawić czoło nowej polskiej rzeczywistości. Jedni, jak Anna, dobrze sobie w niej radzą, inni - jak Ewelina, jej były mąż Marek i jego nowa żona - mają z tym nieustanne kłopoty.

Tak to leciało! - nowy sezon kultowego programu w przebojowej odsłonie! Realizacyjny rozmach, wspaniała publiczność i wspaniali prowadzący. Atrakcyjne nagrody, w tym nagroda główna 100 tys. zł. Emocje sięgające zenitu i największe polskie przeboje wszech czasów! Tak to leciało! to najbardziej rozśpiewany teleturniej na świecie! Uczestnicy mają za zadanie uzupełnić luki w tekście popularnych polskich przebojów, a wszystko to w myśl zasady im więcej wyśpiewasz, tym więcej wygrasz. W wiosennej edycji zawodnikom akompaniować będzie zespół muzyczny Marcina Urbana. Show poprowadzi idealnie zgrany duet małżeński i sceniczny, Sławomir i Kajra. Nie zabraknie także odcinków specjalnych z udziałem gwiazd.

Najlepsze skecze i piosenki kabaretowe na wiosenne popołudnia i wieczory.
Wykonawcy: Kabaret Moralnego Niepokoju, Paranienormalni, Ani Mru - Mru,
Koń Polski, Robert Korólczyk, kabaret Łowcy. B.

Karol Okrasa kontynuuje poszukiwania polskiego smaku. A kiedy już ten smak odnajduje, ze smakiem i pożytkiem dla konserwatywnej polskiej widowni, próbuje go przełamać. Bo wbrew powszechnym wyobrażeniom polska kuchnia to nie tylko pierogi i schabowy. Mamy wielowiekową tradycje podawania ryb, szczególnie słodkowodnych, a polskie mięsa i wędliny biją jakością większość europejskiej produkcji. Od 1989 roku w najdalszych zakątkach Polski wytwarza się smakowite produkty warte zaprezentowania szerokiej widowni. Cudze chwalicie, swego nie znacie!
W swojej kolejnej wyprawie kulinarnej Karol Okrasa na swój kulinarny warsztat weźmie kasze. Choć dziś trudno sobie wyobrazić obiad bez ziemniaków, to przecież do początków XIX wieku były one praktycznie nieznane. A królowały właśnie kasze, czyli jadalne nasiona zbóż w postaci lekko rozdrobnionej, bądź tylko pozbawionej twardej łuski. Dzięki wysokiej zawartości skrobi miały one dużą wartość odżywczą, co było niezwykle ważne dla naszych przodków. Od zarania dziejów polskiej kuchni kasza, gotowana w glinianych garnkach na żywym ogniu, była postawą diety. Jednak już od końca XVI wieku uważano ją za pożywienie nieco prymitywne, którym żywili się głównie ludzie ubodzy i chorzy W roku 1610 Szymon Syreński zanotował w Zielniku: "Ludzie za znajomością chleba opuścili tę potrawę, dla chorych ją lekarzom zostawiwszy, którą potem kaszywem i kaszą nazwano". Nie mniej zdawano sobie sprawę z zalet jedzenia kaszy, czego najlepszym przykładem jest znana rymowanka: "Kipi kasza, kipi groch/Lepsza kasza niżli groch/Bo od grochu boli brzuch/A od kaszy człowiek zdrów". Dziś kasze wracają do łask, a polscy kucharze chętnie wprowadzają je do swoich menu, często inspirując się daniami kuchni włoskiej (risotto) czy hiszpańskiej {paella).

Pierwszą propozycją Karola będzie inspirowana właśnie hiszpańską "paellą" potrawa z białej kaszy gryczanej z mięsem królika, kapustą kiszoną i boczkiem. Druga to paprykarz z wędzoną rybą oparty nie na ryżu, a na kaszy jęczmiennej. A trzecia to racuszki z kaszy jaglanej i sera twarogowego podane z szybką konfiturą z truskawek i buraków. Jak będą wyglądać takie potrawy? Zobaczymy w programie.

Kolejna kulinarna wyprawa Karola Okrasy zabierze widzów na śródleśne łąki. Tam Karol wraz ze swoim gościem,
specjalistą od jadalnych chwastów, udowodnia, że wokół siebie mamy mnóstwo niezwykłych, bogatych w składniki
odżywcze roślin.
Okazuje się, że nasi przodkowie w czasach, gdy nie było sklepów, umieli sobie doskonale radzić, a las, łąka i rowy
pełne dzikich ziół były dla nich tym, czym dla nas są półki w supermarkecie pełne towarów. Niestety, wraz z rozwojem
cywilizacji ta wiedza zanikła, ale może warto do niej wrócić. Czy pachnący selerem podagrycznik, smakująca zielonym
groszkiem gwiazdnica, dziko rosnąca komosa, czy bogaty w składniki odżywcze wiesiołek mogą wzbogacić nasze
dania? Warto to sprawdzić i do takich roślin powrócić, zwłaszcza że wiele z nich oprócz walorów smakowych ma też
właściwości lecznicze.
Z dziko rosnących chwastów Karol przygotuje trzy potrawy: 1/ gorąca sałatka z żółcienia siarkowego z gotowaną
ciecierzycą, podagrycznikiem i gwiazdnicą; 2/ makaron z komosą, dzikimi ziołami i serem; 3/ zimna zupa z pomidorów
z pesto z podagrycznika, podana z plackami z ciecierzycy i wiesiołka.

Indyjski stan Kerala nie jest tak popularny jak np. Goa, ale kryje wiele skarbów, takich jak kokosy, pieprz
czy kauczuk. Robert Makłowicz opowie o nich, spacerując malowniczą nadmorską aleją wysadzaną właśnie
palmami kokosowymi. Dzisiejszą nazwę orzechom kokosowym nadali dopiero Portugalczycy, którzy zjawili się
tutaj w XVI wieku. Włochata skorupa orzecha przypominała im upiora z ludowych podań, zwanego Coco.
Wcześniej Europa znała kokosy z relacji Marco Polo, który określał je łacińską nazwą Nux indica. Na rajskiej
plaży rozebrany do pasa Suresh pokazuje, jak się otwiera orzech kokosowy. Skorupę rozłupuje się, uderzając
orzechem o rydel wbity w ziemię. W pierwszej kolejności wypija się wodę kokosową, smaczniejsza jest ta
z młodych orzechów. Z miąższu tłoczy się olej, a z suchych wytłoczyn produkuje wiórki kokosowe. Włókna
służą do wyrobu lin, sznurków, szczotek, wycieraczek. Lina kokosowa, mocna i odporna na słoną wodę morską,
była kiedyś powszechnie używana przez żeglarzy. Na tej rajskiej plaży Robert Makłowicz przyrządza miejscowe
danie z dodatkiem mleczka kokosowego.
Kolejny skarb Kerali to pieprz, który był kiedyś synonimem indyjskich przypraw. To głównie po pieprz
przedzierali się przez oceany wokół Afryki Portugalczycy. Kiedy wreszcie Vasco da Gama odkrył morską drogę
do Indii, statki portugalskie mogły wieźć do Lizbony transporty tego ziarna, którego cena w Europie była nawet
200 - krotnie wyższa niż tutaj, w Kerali, gdzie je kupowano.
Nadmorska aleja zaprowadziła Roberta Makłowicza do małego gaju kauczukowego. Z soku drzew kauczukowych
otrzymuje się lateks, czyli naturalny kauczuk, kiedyś niezbędny do produkcji gumy. Ta właściwość kauczukowca
stała się dla Europejczyków niezwykle cenna w XIX wieku, kiedy to John Dunlop wynalazł oponę pneumatyczną.
Wówczas te drzewa rosły wyłącznie w Brazylii, byłej kolonii portugalskiej, która w XIX wieku stała się niezależną
monarchią i zazdrośnie strzegła swojego monopolu na kauczuk. Wywóz nasion kauczukowca był surowo zabroniony.
Dopiero podstęp Brytyjczyków, którym udało się wywieźć porcję nasion w wypchanym okazie ptaka, pozwolił
rozwinąć uprawy kauczukowca poza Brazylią. Pierwsze plantacje, ze względu na klimat, założono w Indiach.
Areały kauczuku w Kerali zmniejszyły się znacznie po wynalezieniu gumy syntetycznej. Wiele plantacji zostało
zlikwidowanych. W ich miejsce założono ośrodki turystyczne. W jednym z nich o nazwie Water Scapes,
Robert Makłowicz zatrzymał się na posiłek. W jadalni o charakterze bufetowym, stoją na stołach bemary, czyli
podgrzewane bufetowe naczynia, a w nich cała seria dań i dodatków. Robert Makłowicz wybiera trzy dania:
dal Thadka, curry jarzynowe i duszonego kurczaka.

Najlepsze skecze Kabaretu Ani Mru Mru.