TVP Rozrywka - Program TV na wtorek 07 maja 2024

Ponadczasowa seria podróżnicza, wpisująca się w cykl inicjatyw promujących i popularyzujących Polskę w oparciu o jej potencjał historyczny, kulturowy, przyrodniczy i rekreacyjny. Tomasz Bednarek odwiedza najpiękniejsze i najciekawsze miejsca w wielu zakątkach kraju, wędrując nie tylko szlakiem tłumnie odwiedzanym przez turystów, ale docierając również do miejsc, o których wiedzą nieliczni. Tomasz Bednarek zwiedza krakowskie Podgórze. Położone po drugiej stronie Wisły do 1915 roku było odrębną jednostką, jednak prezydent Juliusz Leo, w ramach projektu wielkiego Krakowa, przyłączył je do miasta - Kładką Ojca Bernatka można przejść z Podgórza na Kazimierz. Na Podgórzu znajduje się najprawdopodobniej najstarsza budowla Krakowa, czyli Kopiec Kraka, a także wzgórze Lasoty, na którym mieści się kościółek św. Benedykta, najstarszy w Krakowie. Tutaj co roku we wtorek po Wielkanocy odbywa się nieprzerwanie od średniowiecza - miejscowe święto Rękawka. Podgórze to niestety też miejsce naznaczone II wojną światową. Tu mieścił się niemiecki obóz pracy przymusowej Kraków Płaszów, w którym osadzono ludność zlikwidowanego krakowskiego getta. Filie obozu funkcjonowały też w zakładach przemysłowych, np. w należącej do Oskara Schindlera fabryce Emalia, gdzie dzisiaj działa oddział muzeum Krakowa poświęcony wojennej historii miasta. Na Placu Bohaterów Getta, na który w czasie wojny Niemcy spędzali Żydów przed wywózką do obozów śmierci, znajduje się niezwykły pomnik upamiętniający tragiczne wydarzenia. To kilkadziesiąt wykonanych z żeliwa i brązu krzeseł, na których dziś można spokojnie odpocząć i zadumać się nad losem krakowskich Żydów.

Gra słów. Krzyżówka - to format telewizyjny z gatunku codziennego teleturnieju wiedzowego skoncentrowany na ugruntowanym i niesłabnącym od lat fenomenie popularności krzyżówek. Poprzez masowo rozpoznawalny atrybut krzyżówki format w sposób naturalny eksploruje powszechne zamiłowanie widzów do współzawodnictwa bazującego na wiedzy, refleksie i umiejętności kojarzenia. W wersji telewizyjnej walory te rozszerzone zostają o elementy rywalizacji, strategii rozgrywki i szczęścia.
Codziennie od poniedziałku do piątku czworo uczestników zmierzy się ze sobą, by zdobyć tytuł Finalisty dnia i uzyskać tym samym możliwość wzięcia udziału w finale tygodnia.
Zasady rozwiązywania umożliwiają odbiorcy szybkie i intuicyjne przyswojenie reguł gry bez względu na wiek czy możliwości percepcyjne, zaś format poprowadzony jest w lekkiej, przystępnej formule opartej o luźne prowadzenie i dowcipne lub przewrotne formułowanie haseł.

W tym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów w okolice Poleskiego Parku Narodowego. Obecnie tylko niewielka, zachodnia część Polesia znajduje się w granicach obecnej Polski. Przed II wojną światową poleskie było jednym z najbiedniejszych województw ówczesnej Rzeczpospolitej. Większą część jego obszaru zajmowały bezkresne błota i bagna, a do wielu wiosek nie było dostępu przez większą część roku. Podczas spisów ludności ponad 60 procent mieszkańców deklarowało, że posługuje się językiem "tutejszym". Bieda Poleszuków była przysłowiowa. Biedna była też miejscowa kuchnia, potrawy były skromne, przyrządzone z najprostszych składników. Przykładem mogą tu być choćby zupa czy kisiel z owsa, najtańszego zboża. W zamożnej Wielkopolsce owsem żywiły się konie, a na Polesiu ludzie. Epokę cyklicznych głodów zakończyło dopiero masowe wprowadzenie uprawy ziemniaka w połowie XIX wieku. I od tego czasu ta smaczna bulwa zaczęła dominować w poleskim jadłospisie. Poleskie potrawy to właśnie ziemniaki, kasza gryczana, pierogi, pyzy, dzikie zioła. A jakie propozycje inspirowane poleską kuchnią przygotuje Karol Okrasa? Dania: 1/ Żeberka wieprzowe zapiekane w ziemniakach z burakami; 2/ Placki z ziemniaków, kaszy gryczanej i kapusty z wędzoną śmietaną; 3/ Słodkie kulki ziemniaczano-serowe z kaszą.

Prawie każdy z nas, będąc w podróży, na wycieczce czy w pracy, korzystał z tzw. chińskich zupek lub podobnych tego
typu gotowych potraw w torebce. Wystarczy je zalać wrzątkiem i można zjeść coś ciepłego. Oczywiście ich smak i jakość
pozostawiają wiele do życzenia, ale głodny człowiek nie wybrzydza.
W tym odcinku Karol Okrasa pokaże widzom, że przy odrobinie wysiłku można sobie przyrządzić pyszny
i wartościowy posiłek, zamknąć go w termos, a potem zabrać ze sobą na wycieczkę lub do pracy. Okazuje się bowiem,
że istnieje wiele produktów takich jak niektóre kasze, mięsa czy ryby, które nie wymagają długiej obróbki cieplnej.
Wystarczy je zalać wrzątkiem, potrzymać w termosie i są gotowe do spożycia.
Zapraszając na obiad w jednym termosie Karol Okrasa zaprezentuje trzy posiłki: 1/ paprykarz z wędzonym
pstrągiem i kaszą z komosy ryżowej; 2/ ciepły gulasz z tofu i ciecierzycy; 3/ szybka zupa rybna z dorsza i tofu.

Robert Makłowicz odwiedza Belfast - stolicę, a zarazem największe miasto Irlandii Północnej, leżące u ujścia
rzeki Lagan do Morza Irlandzkiego. Na nabrzeżu wita spacerowiczów kolorowy ceramiczny posąg wielkiego łososia,
a przed okazałym miejskim ratuszem - zbudowany w 1905 r. - posąg królowej Wiktorii.
Osadnictwo w tych stronach rozwinęło się już w epoce brązu. W epoce nowożytnej miasto najszybciej rozwijało
się w dobie Rewolucji Przemysłowej. W XIX wieku liczba ludności w ciągu dekady wzrastała o połowę. Belfast skutecznie
konkurował z takimi przemysłowymi potęgami jak Manchester czy Liverpool po drugiej stronie morza. Potem przyszedł
wiek XX, bombardowania Lufwaffe podczas II wojny światowej, powojenne zamachy bombowe IRA, odwetowe zamachy
i akty przemocy ze strony protestanckich lojalistów.
Walkę o niepodległość Irlandczycy rozpoczęli na początku XX w. Jednym z jej etapów był podpisany w 1921 r.
podział na brytyjską Północ i republikańską resztę wyspy. Od tego właśnie podziału zaczął się jeden z najdłużej trwających konfliktów nowoczesnej Europy. Po porozumieniu zawartym w Wielki Piątek 1998 roku (Good Friday Agrement) w mieście
nie słychać już strzałów i huku bomb. Do Belfastu powrócił spokój, a w rzece Lagan, dawniej mocno zanieczyszczonej,
pływają jak dawniej łososie. Miasto znów jest dumne i pewne swojej przyszłości. Turyści z całego świata nadrabiają
zaległości poprzednich dekad i ściągają tu tłumnie. Atutem są względnie niskie ceny. Jedną z największych sobotnich
atrakcji jest Targ Świętego Jerzego. Robert zatrzymuje się w dziale rybnym. Pewnie zastanawia się, co wybrać: solę
z Dover, żabnicę, węgorza czy owoce morza, które są atrakcją w miejscowych restauracjach.
Konflikt między unionistami i republikanami znalazł swoje odbicie w sztuce. Protestanci na ścianach swoich
domów malowali murale już 100 lat temu, katolicy zaczęli to robić w latach 80. Dzielnicę protestancką od katolickiej
odgradzał dawniej 8 - kilometrowy wysoki mur. Dziś bramy są otwarte, a wysoka ściana nosi nazwę Muru Pokoju i jest
już tylko atrakcją turystyczną. Belfast jest idealnym przykładem historii z happy endem. Na jednym ze ściennych malowideł
ubrana na zielono dziewczynka, katoliczka, i chłopiec w niebieskim stroju, protestant, podają sobie ręce. Napis głosi:
Nigdy więcej bomb, kul, zabójstw!
Przy Falls Road, na chodniku pod ścianą z muralami Robert gotuje główne danie odcinka: kotlety wieprzowe
z jabłkami w sosie z cydru i musztardy gruboziarnistej. A potem w ramach deseru odwiedza słynny sklep cukierniczy
U Cioci Sandry. Akurat ktoś kupuje cukierki rabarbarowe. Przed sklepem parkuje firmowa ciężarówka, wzbudzająca
entuzjazm najmłodszych mieszkańców miasta. Na zapleczu odbywa się właśnie produkcja lizaków i landrynek. To
najprawdziwsza manufaktura w dawnym stylu.
Z Belfastu pochodził jeden z największych geniuszy piłkarskich wszechczasów, George Best. Reprezentant
Irlandii Północnej, przez 12 lat napastnik MU, strzelił mnóstwo pięknych goli. Hulaka i król życia. Nie zwolnił tempa nawet
po przeszczepie wątroby. Zapytany, co zrobił z wielkimi pieniędzmi, które zarobił, odpowiedział: część wydałem na kobiety,
szybkie samochody i whiskey, a resztę zwyczajnie przepuściłem. Robert ogląda jego dom rodzinny. Po śmierci legendarnego piłkarza do obiegu wszedł banknot 5 - funtowy z jego podobizną. Jego imieniem nazwano też miejscowe lotnisko.

Nowakowie wybierają się na Festiwal Gwiazd do Międzyzdrojów. Jako ewentualni sponsorzy którejś z nowych produkcji filmowych marzą o tym, żeby kiedyś odcisnąć swoje dłonie w tamtejszej Alei Gwiazd. Po drodze mają wypadek - ich auto zderza się z jednym z samochodów z orszaku weselnego. Aby zatrzeć nieprzyjemne wrażenie, weselnicy zapraszają ich na przyjęcie. Tymczasem w podwarszawskiej rezydencji Nowaków kierowca Hubert wtajemnicza resztę służby w swój plan. Dał do prasy kilka różnych ogłoszeń matrymonialnych i korzystając z nieobecności chlebodawców, chciałby przyjąć w willi kandydatki, które odpowiedziały na anons. Prosi, żeby w ich obecności kucharka, pokojówka i ogrodnik zwracali się do niego per "panie prezesie". Wkrótce pod bramą rezydencji stają pierwsze kandydatki. Nowakowie znakomicie bawią się na weselu. Zwłaszcza Elżbieta jest rozchwytywana w tańcu. Jej dobry nastrój pryska, gdy przy jednym ze stołów zauważa Krystynę, dawną księgową, wspólniczkę i miłość Edwarda, w towarzystwie jej męża, Bolesława.

Ludwik mówi Natalii, że chce jechać do Białegostoku na festiwal. Natalia jest zbulwersowana, że Agata bierze u nich prysznic. Kategorycznie żąda od Ludwika zakończenia bezpłatnych korepetycji. Viola i Maria namawiają Natalię, żeby pojechała do Białegostoku śledzić Ludwika. Ludwik widzi w altanie Natalię z mężczyzną. Nieporozumienie kończy się czułymi uściskami.

Ludwik nerwowo rozpoczyna dzień. Natalia z koleżankami zachwycają się nowymi butami. Natalia jest zazdrosna o atrakcyjną Agatę. Paula ogrywa Boskich i chwali się inteligencją. Natalia odkrywa but w lodówce, jest zdezorientowana. Natalia wciąż ma pretensję, że za mało spędza czasu z wnuczką. Magda próbuje załagodzić sytuację, przyznaje się, że wzięła ślub z Tomkiem. Tomek widzi, że Natalia i Magda pogodziły się, czuje ulgę.

W każdym odcinku twórcy programu zrealizowanego w koprodukcji z Muzeum Polskiej Piosenki w Opolu
przedstawiają historię jednego rodzimego hitu sprzed lat. Prawie każdy przebój ma swoją historię,
która obrosła anegdotami, wiążą się z nią zakulisowe opowieści, zdarzenia losowe, życiowe rozterki,
zabawne sytuacje. W programie historia piosenki "Koncert jesienny na dwa świerszcze i wiatr w kominie".

Czas na VI sezon "Sanatorium miłości". W programie, którego gospodynią jest znana i lubiana Marta Manowska, weźmie udział dwunastu seniorów - kobiet i mężczyzn, którzy przyjadą do tytułowego sanatorium z różnych zakątków Polski, jak i z zagranicy. W sezonie VI poznamy: Janinę z Warszawy, Małgorzatę z Sobótki, Teodozję z Krosna, Marię z Czarnowa, Marię Luizę z Gliwic, Elżbietę z Nowej Woli. Męska szóstka dzielnych kuracjuszy, którzy postarają się zdobyć serca kobiet, to Stanisław z Irlandii, Zygmunt z Krakowa, Tadeusz z Krzyżanowic, Ryszard z Krakowa, Andrzej z Milanówka i Stefan pochodzący z Szemud. Dwunastka kuracjuszy spotka się w Krynicy - Zdroju. To tu, w mieście Jana Kiepury, śpiewająco zawalczą o siebie i swoją przyszłość. Mają różne życiowe doświadczenia, czasami bardzo trudne i bolesne, ale łączy ich jedno - są samotni, poszukują ciekawych przygód, emocji i nowych znajomości oraz przyjaźni, a nawet miłości. To program, którego misją jest zmiana stereotypowego myślenia o seniorach, których życie się kończy wraz z zakończeniem kariery zawodowej. Nasz program udowadnia, że jest dokładnie odwrotnie, że to życie po 60. dopiero się zaczyna. W kolejnych odcinkach staramy się zaproponować sposoby na życie na emeryturze, które wcale nie musi być nudne i bezproduktywne. Bohaterowie kolejnych serii wracają do swoich domów odmienieni, z poczuciem własnej wartości, aktywniejsi i atrakcyjniejsi dla siebie, ale także dla innych. To oni po programie są ambasadorami wartości prezentowanych w kolejnych edycjach "Sanatorium miłości", programu, który łączy ludzi 60+. To już całkiem spora sanatoryjna rodzina.

Odc. 7
Ten dzień będzie należał do jednych z bardziej emocjonalnych. Andrzej za wszelką cenę będzie chciał się dowiedzieć, dlaczego Teodozja na randkę wybrała właśnie Ryszarda, a nie jego. A spotkanie grupowe, które zacznie się od niewinnej rozmowy o prawdziwej miłości kuracjuszy, zakończy się zaskakującą dla wszystkich decyzją jednego z kuracjuszy. Będziemy świadkami przełomowego wydarzenia w historii "Sanatorium miłości".
Tymczasem Marta spotka się z Ryszardem i Stanisławem, po nim dojdzie do poważnego konfliktu Stanisława z Marią. W odcinku jeszcze jedna rozmowa indywidualna.
Tego wieczoru nikt w sanatorium spał nie będzie.

W tym odcinku Karol Okrasa zaprasza widzów do zachodniej części województwa lubelskiego. Znajduje się tu największe w Europie skupisko wąwozów lessowych. Wyglądają one bajkowo, zwłaszcza jesienią, otulone kolorowymi drzewami. Kucharz proponuje jednak nie atrakcje turystyczne, tylko kulinarne. Skoro jesień, to oczywiście będą ziemniaki. Zrobiły one w kuchni polskiej największą i najbardziej oszałamiającą karierę. Są dziś tak powszechne, że wciąż większość z nas nie zdaje sobie sprawy z faktu, że na polski stół powszechnie trafiły dopiero w XIX wieku. Wcześniej nie były znane. A dziś to przecież ziemniaki są podstawą każdej polskiej kuchni regionalnej. Dawniej naszym przodkom wystarczały ziemniaczki z kwaśnym mlekiem i łyżką omasty, my wolimy bardziej wyrafinowane dania. I choć ziemniak króluje w polskiej kuchni od niecałych dwustu lat, to przecież powstały z niego już nawet nie setki, a tysiące potraw. W programie Karol dołoży do tego ogromnego zbioru kolejne trzy przepisy i nie jest to jego ostatnie słowo.
Propozycje dań: 1/ Polędwiczka wieprzowa z podgrzybkami podana z placuszkami z ziemniaków i sera. 2/ Chrupiące placki ziemniaczane z bakłażanem i kapustą podane z sosem z maślaków. 3/ Ziemniaczana sałatka ze śledziem z wędzonym sosem.

W kolejnym odcinku Karol Okrasa wyruszy do gospodarstwa pana Zdzisława, który od lat 80. XX wieku wytwarza
domowym sposobem wspaniałą kiełbasę. Zaczął na początku stanu wojennego, kiedy to powszechne braki i mięso
na kartki sprawiały, że ludność w miastach rozpaczliwie poszukiwała dodatkowego zaopatrzenia u krewnych na wsi.
Kiełbasa pana Zdzisława szybko zdobyła uznanie wygłodniałych mieszczuchów. Dziś sklepy i supermarkety
pełne są wszelakich wyrobów wędliniarskich. Ale wciąż wśród przyjaciół i krewnych wielu jest amatorów domowej
kiełbasy od pana Zdziśka. Dlatego Karol postanowił pokazać widzom, jak robi się taką kiełbasę, jak powstaje
kiełbasa biała, a jak wędzona. I korzystając z tak wspaniałego produktu, przygotuje własne propozycje.
Mając do dyspozycji kiełbasę pana Zdziśka, Karol przygotuje ciekawe potrawy. 1/ Pierożki nadziane farszem
z kiełbasy podane z jarmużem i kurkami; 2/ Pieczona biała kiełbasa z jabłkami i cebulą. Ponadto Karol Okrasa
pokaże jak przygotować czysto wegański smalec, ale pachnący i smakujący zupełnie jak prawdziwy.

W tym odcinku Robert Makłowicz podróżuje po Irlandii Północnej, po hrabstwie Antrim. Chce dotrzeć na północ
wyspy, nad sam Atlantyk, do miasta Derry/Londonderry. Trasa prowadzi wzdłuż Morza Irlandzkiego, które tu zwane jest
Kanałem Północnym. Jedzie autobusem po Antrim Coast Road, która została zbudowana w latach 30. XIX wieku. Wyrąbano
ją w bazaltowych klifach za pomocą ładunków wybuchowych. Po drodze mija polodowcowe wzgórza, zielone nawet zimą,
i urokliwe nadmorskie miasteczka. Jedno z nich, Glenarm, to prawdziwa perełka. Leży nad rzeką Glen i jest z siedzibą
rodu McDonnell. Prawie wszystko wygląda tu jak przed wiekami: mury, wieża i dwuskrzydłowa brama o nazwie Barbican
Gate, która wiedzie do zamku. Dziś jest tu hotelik prowadzony przez fundację zajmującą się odnową zabytków. Sama
budowla, z czterema narożnymi wieżami, przypomina londyńską Tower. W romantycznej wieży można wynająć pokoje
i poczuć się jak dawni hrabiowie Antrim. Ród Antrim przybył ze Szkocji w XVII wieku. Pejzaż przed zamkiem jest jak "piękny
sen golfisty": gładka zieleń i gdzieniegdzie stare celtyckie dęby. Przyzamkowe ogrody pełniły niegdyś funkcję bardzo
praktyczną: dostarczały warzyw na pałacowy stół. Uprawiano tu rzepę, rzodkiew, buraki i ziemniaki. Dziś na grządkach
rosną przeważnie kwiaty, ale Robertowi Makłowiczowi udaje się znaleźć skrawek ogrodów, gdzie rośnie jeszcze coś,
co można włożyć do garnka. Drzewka laurowe, szczypior i kwitnący rozmaryn.
Kolejne miasteczko na trasie nosi nazwę Carnlough. Jest tu nieduży, ale za to urokliwy port rybacki. Jednak to nie
z rybami kojarzy się miejscowym ta nazwa. Właścicielką tych terenów przed wojną była babka Winstona Churchilla. Należały
do niej również okoliczne wzgórza i kamieniołomy wapienia. Wysyłany stąd do Wielkiej Brytanii, używany był jako cenny
budulec i składnik farb. Do rodziny Churchilla należał też hotel Londonderry Arms, gdzie przy kominku siadywał Sir Winston
z nieodłącznym cygarem i szklaneczką brandy. W hotelowej restauracji Robert spożywa bułeczkę typu scone z masłem,
śmietaną i dżemem oraz kawą po irlandzku, a na wybrzeżu, w pobliżu skał, na których roztrzaskały się w XVI wieku niedobitki hiszpańskiej Wielkiej Armady, smakosz z Krakowa przyrządza zupę porową z owsianką i kiełbaskami wieprzowymi. Na deser
zaś proponuje miasto Derry lub Londonderry i jego burzliwe dzieje.
Dwie nazwy miasta dobrze oddają jego historię i późniejsze wynikające z niej komplikacje. Derry lub Londonderry
to drugie co do wielkości miasto Irlandii Północnej, położone nad rzeką Foyle. Historyczna część miasta jest opasana świetnie zachowanymi murami obronnymi. Geneza miasta jest katolicka, ale w początkach XVII wieku król Jakub I Stuart zaczął
osiedlać tu protestantów, głównie ze Szkocji. To oni wznieśli stare miasto w dzisiejszym kształcie, a ponieważ czuli się
mocno związani z koroną angielską, zmienili nazwę Derry na Londonderry. Jeśli dziś zapytać kogoś z miejscowych, skąd
pochodzi, od razu będzie wiadomo, czy mieszka w dzielnicy katolickiej, czy protestanckiej. Historia tak się potoczyła, że
protestanci byli w mieście liczniejsi i bardziej zamożni. Wytworzył się wyraźny podział: bogate Londonderry na wzgórzu,
a za murami, w dole, robotnicze dzielnice Derry. Taka sytuacja musiała prowokować konflikty. Nasiliły się one w latach 20.
XX wieku, po podziale wyspy na brytyjską północ i republikańską resztę. W 1949 roku przyjęty przez parlament brytyjski
Ireland Act stanowił, że Irlandia Północna będzie częścią UK, dopóki taka będzie wola większości jej mieszkańców,
a większość była probrytyjska. I tak jest do dziś.

Tak to leciało! - najbardziej rozśpiewany teleturniej na świecie! Uczestnicy mają za zadanie uzupełnić luki w tekście popularnych polskich przebojów, a wszystko to w myśl zasady im więcej wyśpiewasz, tym więcej wygrasz. W kolejnej edycji zawodnikom akompaniuje zespół muzyczny Marcina Urbana. Show prowadzi idealnie zgrany duet małżeński i sceniczny, czyli Sławomir i Kajra.

Muzyka na dobry wieczór to cykl kameralnych koncertów, których bohaterem, za każdym razem, będzie inna gwiazda, wokalista lub zespół. W piątkowe wieczory widzowie będą mieli szansę spotkać się z dawno niewidzianymi na antenie TVP artystami. Gwiazdy same poprowadzą swoje koncerty, komentując najważniejsze dla nich teksty, kontekst powstawania utworu i jego znaczenie w życiu i karierze. Formuła koncertów bardziej przypominać będzie formułę spotkań muzycznych, bardzo osobistych, czasem zaskakujących. Artyści zaprezentują zarówno swoje największe hity, jak i najnowsze utwory. Gwiazdom towarzyszyć będą ich zespoły, grające na żywo. W uzasadnionych przypadkach artyści mogą zaprosić przyjaciół do wspólnych wykonań, a także zaśpiewać utwór spoza swojego repertuaru, jeśli byłby dla nich szczególnie ważny. Na spotkanie ze swoją muzyką zaproszą nas: Kayah, Lady Pank, Feel, Varius Manx, Ira, Grzegorz Skawiński - Kombii, Ewa Farna, Anna Wyszkoni, Robert Gawliński - Wilki, Kasia Kowalska, Małgorzata Ostrowska.

Seria Kabaretomaniacy dostarcza widzom potężną dawkę humoru. Zapewnią ją najlepsze polskie kabarety w swoich, często już kultowych, skeczach.