Powidoki Marka Nowakowskiego

Słowo "powidok" zostało wymyślone przez malarza Władysława Strzemińskiego.
Termin ten oznacza zamazany widok czegoś, po czym nie ma już śladu;
czegoś, co pozostało w naszej świadomości i dzięki "mgłom pamięci" może
zostać odtworzone.
"Powidoki" to tytuł literackich tekstów Marka Nowakowskiego, który podczas
wędrówek po współczesnej Warszawie odnajduje miejsca swojej młodości
i pamiętających je ludzi, na nowo przeżywa związane z nimi doznania.
Swą pierwszą wędrówkę Marek Nowakowski rozpoczyna od Fotoplastikonu
w Al. Jerozolimskich. Tam w latach 50. zbierała się młodzież, by słuchać
amerykańskich płyt z muzyką jazzową. Bohater wspólnie z Lechem Terpiłowskim,
muzykiem jazzowym, wspomina czasy nietolerancji, kiedy młodzi ludzie
słuchając jazzu czy ubierając się ekstrawagancko, tym samym próbowali
przeciwstawić się komunistycznej władzy. Miejscem spotkań i dłuższych
pogawędek była pobliska restauracja Dzik. Właśnie tam panowie prowadzą
swą rozmowę.