TVP Historia - Program TV na czwartek 08 czerwca 2023

1533 - konsekracja Kaplicy Zygmuntowskiej na Wawelu;
1949 - wydano "Rok 1984" George'a Orwella;
1956 - samobójstwo poety Jana Lechonia;

Warszawa, kwiecień 2017. Premier Jan Olszewski, spojrzenie na Polskę po 1989 roku. Bohaterem jest mecenas Jan Olszewski, premier rządu RP
w 1992 roku, rządu obalonego przez przeciwników lustracji i zmian w Polsce. W filmie poznamy opinie Jana Olszewskiego na temat najważniejszych
spraw III RP. W 2007 roku, gdy mecenas Jan Olszewski był doradcą prezydenta Lecha Kaczyńskiego, autorka reportażu Alina Czerniakowska,
poprosiła go o wywiad i zapytała o opinie i problemy wolnej Polski. Nagranie zachowała i teraz, gdy zbliża się 25. rocznica pamiętnego czerwca,
pragnie oddać głos bohaterowi tamtego wydarzenia, Janowi Olszewskiemu, wykorzystać tamte ważne wypowiedzi i opinie.
Główne elementy i treści proponowanego filmu: 1. Na początku krótka sylwetka, przedstawienie osoby Jana Olszewskiego z odpowiednią ilustracją
zdjęciową. 2. Następnie kolejne elementy tematyczne, począwszy od okrągłego stołu: 3. Co należało zrobić zaraz na początku 1989 roku, by zacząć
budować naprawdę suwerenną i niezależną RP; 4. Dlaczego tak długo czekaliśmy na wolne wybory, aby naród mógł stać się suwerenem, wybierać
swoich przedstawicieli i ufać im; 5. Zjawiska, które się nałożyły na dawną mentalność peerelowską. Pieniądz stał się jedynym miernikiem wartości.
6. Walka z korupcją. Prywatyzacja, która była kradzieżą majątku narodowego. Wtedy Jan Olszewski powiedział znamienne słowa "Niewidzialna,
anonimowa ręka w prywatyzacji, w naszych warunkach okazywała się często ręką aferzysty". 7. Czy były wówczas szanse na porządną lustrację?
Dlaczego w Polsce nie było osądzenia i rozliczenia PRL - u? Dlaczego nie przeprowadzono lustracji, deubekizacji, wyraźnej cezury między PRL, a nową,
wolną Polską? 8. Jaka była rola prezydenta Lecha Wałęsy, jak wówczas winien się zachować? 9. Jak należało zabezpieczyć nasz majątek narodowy,
by nie doszło do niekontrolowanej wyprzedaży, prywatyzacji, defraudacji i przejęcia przez ludzi, mających swoje umocowania w dawnych strukturach komunistycznych i agenturalnych. 10. Dlaczego upadł rząd premiera Jana Olszewskiego, komu na tym zależało? W tym głosowaniu chodziło o to,
czyja będzie Polska, nie - jaka, ale czyja. (znamienna wypowiedź premiera Jana Olszewskiego w czasie przemówienia w sejmie 4 czerwca 1992 roku.
Wszystkie te wypowiedzi Jana Olszewskiego, bohatera reportażu, będą odpowiednio obudowane zdjęciami i nagraniami filmowymi. Dzisiaj, w czasie
naprawy Polski przez rząd Prawa i Sprawiedliwości, wszystkie te myśli i opinie premiera Jana Olszewskiego są aktualne i warte rozważenia, by nie
powielać błędów i co kilka lat nie zaczynać od początku.

Kto jest twórcą terminu witamina? Dlaczego każdy ma przy sobie monokryształ stworzony metodą Czochralskiego?
Kto był nazywany Edisonem metalurgii? Wynalazek, którego z Gigantów nauki był umieszczony na wieży Eiffla?
Do czego wykorzystywany był polon? Kto opracował oznaczenia grup krwi? Jak nazywał się twórca pierwszej
skutecznej szczepionki na tyfus? Odpowiedzi na te i inne pytania znajdziemy w minicyklu "Giganci nauki".
Są wśród nich polscy odkrywcy, wynalazcy, konstruktorzy i projektanci. Przedstawimy ich największe osiągnięcia,
wyjaśniając równocześnie wagę poszczególnych innowacji oraz ich wykorzystanie. Zaproponowane postacie to
przedstawiciele nauk medycznych, fizyki, chemii oraz matematyki.

Wicekanclerz Posadowsky zleca poufną misję profesorowi Bernhardowi,
wybitnemu ekonomiście niemieckiemu. Chodzi o zahamowanie i uniemożliwienie
rozwoju polskich spółek kredytowych.


Serial obyczajowy, 57 min, Polska 1981
Reżyseria: Jerzy Sztwiertnia
Scenariusz: Stefan Bratkowski
Zdjęcia: Andrzej Ramlau
Muzyka: Adam Sławiński
Aktorzy: Krzysztof Kolberger, Henryk Machalica, Marek Siudym,
Zdzisław Kozień, Mariusz Benoit, Joanna Sobieska, Beata Tyszkiewicz,
Mieczysław Voit, Wiesław Rudzki, Kazimierz Kaczor, Piotr Machalica,
Anna Nehrebecka, Joanna Źiółkowska i inni

Opowieść o orężu wpisanym na trwałe w polską kulturę narodową i będącym symbolem niepodległości, wolności i honoru.
Począwszy od czasów Stefana Batorego, poprzez tradycje szlacheckie / sarmackie, wojny ze Szwedami, Moskalami,
Turkami, Tatarami, podczas których szabla sławiła imię rycerstwa polskiego, jak i w okresie zaborów, aż do I wojny
światowej, uzyskania przez Polskę niepodległości, wojny polsko - bolszewickiej i kampanii wrześniowej 1939 roku.

Film dokumentalny.
Pszczoły to nie tylko istotne ogniwo ziemskiego ekosystemu, lecz również ważny czynnik plonotwórczy. Zamieszkują
Ziemię równie długo jak człowiek, ale gdy one wyginą, jak twierdził Einstein, ludziom pozostaną nie więcej niż cztery
lata życia. Reżyser Markus Imhoof, który w życiu prywatnym jest wnukiem szwajcarskiego pszczelarza, opowiada
o poważnym kryzysie, jaki dotyka obecnie populację pszczół. W ciągu ostatniej dekady wyginęły ich miliony. Czy to
oznacza, że czeka nas totalny kryzys?
Wykorzystując najnowszą technologię, umożliwiającą obserwację niewidocznych gołym okiem zjawisk, Imhoof z własnej
perspektywy pokazuje rolę i piękno pszczół, a także fatalizm ich losu. Podróżując z kamerą po całym świecie, filmuje
tereny, na których zamieszkują pszczoły, a za pomocą mikroskopowych zdjęć pokazuje, jak żyją i zachowują się
w gniazdach i ulach. Widzowie poznają pszczelarzy, naukowców i rolników, owładniętych pasją pszczelarstwa
i pragnących poznać tajemnicę masowej śmierci pszczół. Pomimo wieloletnich badań, dokładny powód tego zjawiska
nie jest znany i stanowi przedmiot spekulacji. Imhoof stara się pokazać międzynarodowy zasięg tego zjawiska,
dokumentując przebieg, jaki ma ono w różnych częściach świata. W Chinach doszło już nawet do tego, że rolnicy
zatrudniają ludzi, którzy zamiast pszczół zapylają rośliny...
"Więcej niż miód" to dokumentalny blockbuster i jeden z najdroższych w historii filmów dokumentalnych (jego budżet
wyniósł ok. 2 mln euro), zrealizowany przez producentów głośnych "Nakarmimy świat" oraz "Zaróbmy jeszcze więcej".

Wybrane nagrody i festiwale:
2013 - szwajcarski kandydat do Oscara w kategorii Najlepszy Film Nieanglojęzyczny
2013 PLANETE+ DOC FILM FESTIVAL
2013 Niemiecka Nagroda Filmowa dla Najlepszego Filmu Dokumentalnego
2013 Szwajcarska Nagroda Filmowa dla Najlepszego Filmu Dokumentalnego i za Najlepszy Scenariusz

(docsag.pl)

Czteroodcinkowa seria dokumentalna o sytuacji na Półwyspie Bałkańskim. Upadek Jugosławii w XX wieku był wynikiem wielu wojen i konfliktów, które
nękały Europę Południowo - Wschodnią od ponad stu lat. Przerażające okrucieństwa z przeszłości wciąż tkwią w wielu sercach i umysłach w dużych
częściach regionu, powodując trwającą brutalną konfrontację, która jest jedną z przyczyn dalszego rozmieszczania żołnierzy ONZ w niebieskich hełmach. Często nie sposób zapomnieć o krwawej przeszłości. Ten serial dokumentalny dociera do sedna przyczyn konfliktów i wojen. Wypowiedzi współczesnych świadków i międzynarodowych ekspertów pomagają w dochodzeniu w sprawie kryzysu południowo - wschodniego. Jest to badanie genezy państwa,
epoki dyktatora Tity, wojen jugosłowiańskich lat 90. , a także wpływu przeszłości na współczesność.
Odcinek 2 - "Rozpad Jugosławii"
Jugosłowiańska tragedia. Dekada horroru. Sąsiedzi stają się wrogami. Miliony tracą domy, ponad 100 tysięcy ginie. Nieokiełznane okrucieństwo
w południowo - wschodniej Europie niepokoi świat. Dwaj bezwzględni nacjonaliści, Tudjman i Milosevic, wysadzają w powietrze bałkańską beczkę
prochu. Wojna wciąga cały kraj w otchłań. Europa i Stany Zjednoczone patrzą na to bezradnie. Dlaczego narody Jugosławii stały się wrogami? Jaką
winę ponoszą Europa i USA? To lekcja o porażce polityki. Zagrzeb, 13 maja 1990 roku. W Jugosławii od dawna panuje napięcie. W tym dniu dochodzi
do przemocy. Chorwaccy i serbscy kibice atakują się nawzajem. Milicja pałuje chorwackich kibiców. Vjekoslav Skrinjar grał wówczas dla Zagrzebia.
Jugosławia składała się wtedy z sześciu republik - Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry i Macedonii. Serbowie stanowili
największą grupę etniczną, przy czym ponad jedna trzecia z nich mieszkała poza granicami Serbii.

Jerzy Orda, wnuk uczestnika Powstania Styczniowego, a po kądzieli też historyka Stanisława Smolki, wychował się w atmosferze humanizmu, patriotyzmu
i tolerancji. Podczas okupacji hitlerowskiej brał udział w tajnym nauczaniu. Po zakończeniu wojny nie miał meldunku ani pracy. Rozwiązaniem okazał się fikcyjny ślub zawarty jesienią 1945 roku z zakonnicą wizytką, Heleną Zienowicz, z którą wspólnie opiekowali się sześciorgiem sierot, w tym trójką
żydowskich dzieci uratowanych przed Holokaustem. Dr Jerzy Orda był jednym z niewielu przedstawicieli polskiej inteligencji, którzy po wojnie zostali
w Wilnie. Ponieważ nie ukrywał swojej religijności, wiele razy tracił pracę. Przez pewien czas pracował jako portier w Litewskiej Akademii Nauk. Jednak
w 1957 roku wrócił do Centralnego Archiwum Historycznego Litwy. Był jednym z najbardziej kompetentnych pracowników tej instytucji, występował
m.in. przeciwko wywiezieniu z Wilna części archiwów Wielkiego Księstwa Litewskiego, dotyczących terytorium dzisiejszej Białorusi, a także planom
zburzenia Ostrej Bramy. Mimo trudnych warunków okresu sowieckiego brał udział w życiu kulturalnym społeczności polskiej. Założył teatr poezji, był współzałożycielem zespołu pieśni i tańca Wilia, oprowadzał wycieczki po Wilnie. Zmarł 8 czerwca 1972 roku na skutek ciężkiej choroby. Został
pochowany na wileńskim cmentarzu na Rossie. Dr Jerzy Orda był indywidualistą o buntowniczej postawie życiowej, barwną postacią życia naukowego
i kulturalnego Wilna. Po wojnie nie opuścił miasta, lecz w Wilnie pozbawionym na skutek repatriacji całej niemal inteligencji polskiej, dbał o zachowanie kultury narodowej. W filmie udział wzięli: Krystyna Adamowicz, dr Rasa Antanaviit, Alwida Bajor, ks. Wojciech Górlicki, prof. Zigmantas Kiaupa, Wojciech Piotrowicz, doc. dr Andrzej Pukszto, dr Vitalija Stravinskien, Wojciech Zagała, Paweł Zienowicz.
Producent: Fundacja Pomoc Polakom na Wschodzie.

Kazimierz Kutz nakręcił "Zawróconego" trochę mimochodem. Nie mogąc chwilowo zebrać
funduszy na dokończenie dramatu "Śmierć jak kromka chleba" o masakrze górników
w kopalni "Wujek", napisał scenariusz gorzkiej komedii, również osadzonej w śląskich
realiach stanu wojennego.
Akcja "Zawróconego" rozgrywa się cztery miesiące przed tragicznymi wydarzeniami w "Wujku".
Tomasz Siwek pracuje w śląskiej elektrociepłowni, rozwożąc wodę sodową wśród robotników.
Jest członkiem PZPR, więc partyjny zwierzchnik namawia go do szpiegowania kolegów
z "Solidarności" podczas wiecu w Katowicach.
Tomek bez zbytnich oporów wyraża zgodę. W nagrodę czekają go wczasy w Bułgarii i bliżej
nieokreślone, ale atrakcyjne "kursy". Poza tym, jako chłop z pochodzenia, nie czuje zbytniej
więzi z wielkomiejskim proletariatem. Niestety, w czasie manifestacji Siwek daje się porwać
nastrojowi chwili i zapomina o swoim zadaniu. Zaczyna wspólnie z innymi śpiewać "My
chcemy Boga" i staje się ofiarą milicyjnego pościgu. Krótko mówiąc, z niedoszłego konfidenta
przeobraża się niemal w opozycjonistę. Konsekwencje nie każą na siebie długo czekać.
Tomkowi udaje się wprawdzie bezpiecznie wrócić do domu, jednak już następnego dnia...
W niedługim, zręcznie zrealizowanym filmie Kutz udanie połączył powagę z humorem,
a nawet farsą i groteską. "Zawróconym" dopisał też kolejny rozdział do swojej snutej od
lat śląskiej opowieści, na którą składają się jego najwybitniejsze filmy: "Sól ziemi czarnej",
"Perła w koronie", "Paciorki jednego różańca", "Na straży swej stać będę", "Śmierć jak
kromka chleba" (miała premierę niedługo po "Zawróconym").
Powstała trochę przypadkowo gorzka komedia Kutza została dobrze przyjęta przez
widzów i krytykę, a niekryjącego agnostycyzmu reżysera skomplementował nawet katolicki
"Ład", dopatrując się w "Zawróconym" pochwały "tradycyjnej polskiej rodziny, gdzie ostoją
dla zanurzonego w świat pracy, polityki, wyzwań, życiowych wyborów mężczyzny jest
spokój i stabilizacja domowego ogniska". Największym jednak - jak dotąd - sukcesem filmu
było przyznanie mu w 1994 roku Złotych Lwów na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych
w Gdyni. Na tej samej imprezie nagrodę za główną rolę męską otrzymał też Zbigniew
Zamachowski (odtwórca postaci Tomka), a za muzykę Jan Kanty Pawluśkiewicz. Film
zebrał także laury na festiwalach w Berlinie, Moskwie i Utrechcie.

Groteska polityczna, 79 min, Polska 1994
Scenariusz i reżyseria: Kazimierz Kutz
Zdjęcia: Wiesław Zdort
Muzyka: Jan Kanty Pawluśkiewicz
Aktorzy: Zbigniew Zamachowski, Marek Kondrat, Marek
Frąckowiak, Stanisław Górka, Henryk Bista, Zofia Rysiówna, Anna
Waszczyk, Leszek Zduń, Monika Bolly, Krzysztof Janczar, Ryszard
Jabłoński, Lech Ordon, Jerzy Słonka i inni

Rozpoczynając rewolucję, Fidel Castro obiecał Kubańczykom, że żaden z nich nigdy nie umrze z głodu. Jedzenie zawsze jest w centrum uwagi kubańskich
władz, które, by wyżywić naród, wyhodowały nawet zmutowaną genetycznie krowę - rekordzistkę. Co jedzą dziś zwykli Kubańczycy? O to zapytaliśmy ich samych. Co jadł Fidel? Zdradza nam jego osobisty kucharz, Erasmo Hernandez (to pierwszy film, w którym zgodził się wystąpić). Czy rzeczywiście ludzie
na wyspie nie głodują? I czy przypadkiem kuchennymi drzwiami na Kubę nie wkrada się kapitalizm?

Major Jan Henryk Żychoń to jedna z najciekawszych i najbardziej barwnych postaci historycznych, związanych z Bydgoszczą i wraz ze swoimi barwnym, pełnym zwrotów akcji życiem zasługuje na filmową opowieść. Henryk Żychoń należał do najbardziej zaufanych szpiegów generała Sikorskiego. Jego
zasługi były tak duże, że jego rywale oskarżali go bezpodstawnie o spiskowanie z Niemcami. Biografia majora Henryka Żychonia to biografia państwowca
i patrioty. Jako dziecko działał w harcerstwie, a gdy wybuchła I wojna światowa wstąpił do Legionów Polskich, mimo młodego wieku. Miał wówczas
zaledwie 12 lat! Szybko dał się poznać jako wnikliwy, inteligentny, rzeczowy i skuteczny człowiek. Działał na kierunku zachodnim, prowadząc działalność wywiadowczą nakierowaną na Niemcy. Pracował w tyglu międzynarodowego szpiegostwa Wolnym Mieście Gdańsku, a następnie w nowej ekspozyturze
wywiadowczej, w Bydgoszczy.

Bitwa o Midway odegrała w rejonie Pacyfiku równie ważną rolę jak bitwa o Anglię w Europie. Leżący w zachodniej części archipelagu wysp hawajskich atol Midway stanowił cenną bazę morską floty Stanów Zjednoczonych, klucz do panowania nad Pacyfikiem. Po rozgromieniu floty amerykańskiej podczas ataku na Pearl Harbor w grudniu 1941 r. Japończycy zmierzali do ostatecznego wyeliminowania Amerykanów także z tego ważnego strategicznie miejsca. Reżyser Roland Emmerich śledzi dzieje bitwy oczami zwykłych marynarzy, pilotów, a także generałów i polityków, których decyzje miały zdecydować o życiu tysięcy ludzi. Wojna na Pacyfiku, której początek dał atak Cesarskich Sił Powietrznych na bazę Pearl Harbour, od początku układała się po myśli japońskiego dowództwa. Duża część amerykańskiej floty wojenna uległa zniszczeniu, a dowództwo, szczególnie polityczne, nie potrafiło odnaleźć się w nowej sytuacji. W takich okolicznościach amerykańska baza na Midway pełniła rolę ostatniego szańca obrony, po przerwaniu którego Japonia zapanuje niepodzielnie na Pacyfiku, co może przesądzić o losach wojny.

Komunistyczny aparat państwowy po 1945 roku dążył do podporządkowania sobie Kościoła katolickiego i ograniczenia jego aktywności do tolerowanych przez władze działań w sferze religijnej. Po krótkim okresie w miarę liberalnej polityki wobec Kościoła od początku 1948 roku zaczęto podejmowaćzdecydowane kroki przeciwko Kościołowi. Powstała dywersyjna struktura tzw. księża patrioci, zaktywizowała się grupa PAX. Kościół spotkały szykany
w podatkowej, oświatowej i wydawniczej sferze jego aktywności. Odebrano instytucję charytatywną Caritas. Przeprowadzono kilka pokazowych procesów księży, z wieloletnimi wyrokami w tym także kar śmierci na szczęście niewykonanych. W 1951 roku internowano administratorów apostolskich na tak
zwanych ziemiach odzyskanych, a w 1953 roku internowano prymasa Stefana Wyszyńskiego. Rozwiązano blisko 60 niższych seminariów zakonnych,
a także internatów i niektórych domów formacyjnych zgromadzeń zakonnych. Na początku 1953 roku w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego utworzono Departament XI, który odpowiadał za realizację wytycznych władz w ich stosunkach z Kościołami i związkami wyznaniowymi. Dekret
o obsadzaniu stanowisk kościelnych uzależnił od zgody właściwych organów państwowych wszelkie zmiany organizacyjne i personalne oraz zobowiązywał duchowieństwo do składania przed urzędnikami państwowymi ślubowań na wierność PRL. W sierpniu 1954 roku zamknięto wszystkie żeńskie domy
zakonne na Ziemiach Zachodnich i Północnych, a wiele zakonnic wysłano do obozów pracy. Jesienią 1955 roku narodził się zamysł likwidacji zakonów. Szczęśliwie tych jak i wielu innych planów nie udało się już zrealizować. Przełomowym dla relacji państwa z Kościołem był rok 1956. Podczas powstania poznańskiego formułowano między innymi żądania rewizji polityki wyznaniowej i uwolnienia prymasa Wyszyńskiego. Nowy I sekretarz partii, Władysław Gomułka, zdawał sobie sprawę, że dla uspokojenia nastrojów społecznych jednym z istotnych gestów jest uwolnienie prymasa Wyszyńskiego.

Młody uśmiechnięty maturzysta. Mieszkaniec krakowskiego Kazimierza. Oskarżony o dwa zabójstwa i usiłowanie popełnienia co najmniej dziesięciu kolejnych. W latach 60. XX wieku wywołał w Krakowie swoimi działaniami psychozę strachu. Ofiarami Kota były osoby słabsze od niego: dzieci i kobiety.
Nie atakował mężczyzn. Bezskutecznie próbował też podpaleń oraz użycia trucizny w jednym z krakowskich barów. Atakował w kościołach, sieniach
i korytarzach kamienic. Jedną ze zbrodni popełnił w miejscu publicznym. Były to okolice słynnego krakowskiego kopca Kościuszki. Już po schwytaniu
i złożeniu wyjaśnień okazało się, że niepokojące sygnały w zachowaniu mordercy bezbłędnie wychwytywały osoby mu bliskie. Jednak wobec nich Kot
nigdy nie posunął się tak daleko jak wobec swoich ofiar. Przez dłuższy czas był więc nieuchwytny. Ówczesna milicja nie była przygotowana na starcie
z tak nieszablonowo postępującym sprawcą. Myliła więc tropy, nie sprawdzała poszlak i przez dłuższy czas była bezradna. Pomógł przypadek i pomoc organom ścigania ze strony jednej z bliskich sprawcy osób. To jej zeznania doprowadziły śledczych na trop niebezpiecznego psychopaty. Proces Kota śledzono w ówczesnej prasie. Dziennikarze włączyli się w pomoc śledczym jeszcze na etapie poszukiwań mordercy. Wyrok śmierci przez powieszenie wykonano w więzieniu w Katowicach.

Film wojenny,

Rok 1943. Polska prowincja. Wojna trwa już cztery lata. Po klęsce pod Stalingradem coraz młodsi Niemcy trafiają do armii.
Tak w Polsce znalazł się Guido, wrażliwy, pochodzący z Hamburga siedemnastolatek. W obcej rzeczywistości próbuje
stworzyć sobie azyl przed brutalnością wojny i prostackim światem jego starszych kolegów, żandarmów. Na zapomnianym
przez wszystkich strychu słucha zakazanej muzyki - jazzu i oddaje się marzeniom.
W tym samym czasie jego rówieśnik, Romek, po stracie ojca pomaga matce, pracując na kolei. Jako pomocnik maszynisty
codziennie na bocznicy widzi rzeczy odebrane wywożonym do obozów zagłady Żydom. Nie rozumiejąc istoty tragedii,
patrzy na to obojętnie. Kiedy nadarzy się okazja, stara się odebrać niemieckim żandarmom skradzione Żydom rzeczy,
często nieprzydatne - jak stary gramofon. Nie ma charakteru bojownika. Bardziej zajmują go dziewczyny, a najbardziej
Franka, córka zamożnego gospodarza. Ta sama wiejska dziewczyna podoba się Guido.
Romek spotyka uciekinierkę z transportu, Żydówkę Bunię, którą najpierw, bojąc się konsekwencji, stara się za wszelką
cenę odpędzić. Bunia nie chce odejść. Wie, że sama nie przetrwa. Szuka w rówieśniku ratunku. Z czasem rodzi się między
nimi więź.
Zagubiony Guido zbliża się do Franki. Przy dźwiękach zabronionego jazzu kochają się na strychu. Kryjówkę odkrywa
komendant. Guido musi wybrać - ratować siebie czy pomóc France?
(filmpolski)

(UNSER LETZTER SOMMER)

Odtworzenie nieznanej historii ostatnich miesięcy II wojny światowej,
gdy specjalne jednostki amerykańskie i radzieckie usiłowały schwytać
niemieckich konstruktorów rakiet.

Cykliczna audycja popularyzująca wiedzę o historii II wojny światowej.
Pierwsza część odcinka poświęconego bitwie o Kursk.