TVP Kobieta - Program TV na niedzielę 18 czerwca 2023

Trwają wybory na stanowisko radnego. Były wójt znajduje się w ścisłej czołówce. Przystępuje do ostatniego etapu walki wyborczej. Jego nowa strategia przynosi efekty. W aptece magister udziela klientom porad medycznych. Tymczasem doktor Wezół bezskutecznie czeka w przychodni na pacjentów. W końcu aptekarz i doktor spotykają się i uznają, że muszą się popierać. Kusy wydaje książkę kucharską o pierogach, którą Solejukowa napisała w jedną noc. Więcławska, Solejukowa i Hadziejukowa nie potrafią dojść do porozumienia i rozwiązują spółkę. Wójt sam świętuje swoje zwycięstwo. Prosi Michałową, aby mu towarzyszyła. Radni zgłaszają kandydaturę Pawła Kozioła na przewodniczącego Rady Gminy.

1913. Siostry Silva są duszą towarzystwa na głównych imprezach wyższych sfer. Ładne, dobrze wychowane, miłe i wyrafinowane. Sześć sióstr cieszy się bezproblemowym życiem, dopóki straszne wydarzenie nagle nie zmieni ich losów. Siostry Silva będą musiały wspólnie walczyć o rodzinę, rzucając wyzwanie społecznym konwencjom czasów, gdy każda kobieta polegała na mężczyźnie.

W podróż do Sewilli Robert wyrusza z Grazalemy, górskiego pueblo blanco leżącego w górach o tej samej nazwie. Pueblos blancos, czyli białe miasteczka, zwane są niekiedy ptasimi gniazdami. Niektórzy przyjeżdżają do Andaluzji specjalnie dla nich. Wszystkie te miasteczka powstały w czasie arabskiej obecności w Andaluzji, która trwała aż 800 lat. Sami Arabowie nie mieszkali tu jednak, chłodne góry to nie ich żywioł. Osiedlali się tu Berberowie, mistrzowie rękodzieła. Wypasali owce, z ich wełny wyrabiali kilimy, pledy i ozdobne makaty. Przed Arabami, między V a VIII wiekiem było tu królestwo Wizygotów. Rzeźby zdobiące miejski wodopój pochodzą z VI wieku, z czasów wizygockich. W pobliżu Sewilli gór już nie ma, tylko pagórki. To spichlerz Andaluzji. Dominują uprawy zbóż, pola słoneczników oraz coś, co najbardziej nas dziś interesuje gaje oliwne. Hiszpania jest największym w świecie producentem oliwy, a Andaluzja wytwarza jej najwięcej w całej Hiszpanii. W gospodarstwie Basilippo Robert degustuje oliwę. W trzech kieliszkach mamy trzy zasadnicze typy: z oliwek czarnych - dojrzałych, z oliwek niedojrzałych i z oliwek całkowicie zielonych. Dodatkowo gospodarz przynosi do spróbowania lody czekoladowe podawane z oliwą aromatyzowaną skórką pomarańczową. Miasteczko Carmona leży 30 km od Sewilli. Turystę wita bastion murów obronnych z bramą w stylu mauretańskim. To dawna arabska twierdza, ale nie tylko. Tutejszy XIII - wieczny alkazar króla Don Pedro, górujący nad całą okolicą, to dzisiaj parador, czyli hotel. Z tarasu widać złocony słońcem andaluzyjski pejzaż. W roku 1928 rząd hiszpański postanowił zagospodarować jakże liczne opuszczone historyczne rezydencje. Tak powstała instytucja paradores, czyli hoteli i restauracji zarządzanych przez państwo, a urządzanych w miejscach należących do dziedzictwa narodowego. Wielką namiętnością tej części Hiszpanii jest corrida. Robert odwiedza gospodarstwo La Calera. Na powierzchni prawie 2 tys. hektarów rosną dęby korkowe i drzewa oliwne. Jest i coś dla myśliwych: dziki, jelenie i kuropatwy. Ale najważniejsza jest tu hodowla byków. To stąd trafiają na arenę korridy. Bardzo cenione jest również ich mięso, zwłaszcza pieczone w tradycyjny sposób nad ogniem. Kulinarna nazwa tej wołowiny to retinto.
Danie odcinka - wieprzową polędwiczkę po sewilsku - Robert przyrządza już w samej Sewilli, w dzielnicy Triana. Sewilla jest perłą Hiszpanii. Robert zwiedza cuda Alkazaru i gotycką katedrę pod wezwaniem Matki Boskiej, zbudowaną w miejscu, gdzie niegdyś stał meczet. Z tarasu kawiarni, z widokiem na dzwonnicę, można podziwiać La Giraldę, ponad 100 stumetrową wieżę, niegdyś meczetu, dziś katedry, która jest symbolem miasta. Dopełnieniem tych wspaniałych wrażeń jest kieliszek zimnej różowej cavy. Alkazar (Al - Qasr) to po arabsku twierdza. Ten w Sewilli jest najpiękniejszy i najsłynniejszy. Władca Al Mutamid przerobił dawną warownię na luksusową rezydencję z haremem na 800 hurys. Dziś to nie tylko muzeum, to również siedziba królów Hiszpanii. Po zwiedzaniu chwila wytchnienia. Robert wybiera narożny historyczny bar o nazwie El Rinconcillo, założony w 1670 r. Obecny wystrój wnętrza pochodzi z końca XIX wieku. Lokal specjalizuje się w tapas, uroczych ogólnohiszpańskich dankach, w sam raz pod jeden kieliszek wina. Robert degustuje ikrę morszczuka z rusztu, szpinak z ciecierzycą, dorsza w jarzynach oraz duszone w oliwie warzywa z jajkiem. Do tego kieliszek manzanilli. Ostatni kulinarny akord w Sewilli to lody. W lodziarni La Fiorentina Robert degustuje trzy smaki: cytrynowe ze świeżą bazylią, aromatyzowane kwiatem pomarańczy i czekoladowe. Co ciekawe są to lody z oliwą. Wizytę w Sewilli musi zwieńczyć pokaz flamenco. Nieprawdą jest, że ten taniec i śpiew ma korzenie arabskie. Już rzymski poeta Martialis opisał pląsy i śpiewy z użyciem kastanietó

Wojciech Cejrowski uczestniczy w zabawie karnawałowej na Wyspach Zielonego Przylądka. Wśród świętującego tłumu omawia fenomen tamtejszej muzyki, będącej połączeniem żywiołów latynoskich (kubańskich i brazylijskich) z afrykańskimi i portugalskimi. Spotyka miejscowych muzyków, odwiedza najlepsze sceny wyspy Mindelo. Towarzyszy karnawałowej paradzie, by wmieszać się w tłum i boso oddać żywiołowemu tańcowi.

W tym odcinku Wojciech Cejrowski przedstawia swoją fascynację islamem - żywą religią, której rytuałów skrupulatnie przestrzega wielu mieszkańców Afryki. Rozmawia z imamem, na brzegu modli się ze swoim przewodnikiem, odwiedza poligamiczną rodzinę, próbując zrozumieć ten typ organizacji społecznej.

Ta niezwykła seria dokumentalna pomaga odkryć bogactwo, magię i piękno najciekawszych miejsc na świecie: ich naturalne cuda i sławne zabytki, wytwory lokalnych rzemieślników i zapierające dech w piersiach krajobrazy. W każdym odcinku na widzów czeka niezapomniana podróż przez tradycję i historię kolejnego kraju, który jest wymarzonym miejscem docelowym każdego podróżnika.
W tym odcinku udamy się na wyspę Bali. Pod koniec lutego mieszkańcy świętują, zgodnie z tradycją, wejście w nowy rok. To wyjątkowy moment w życiu wyspiarzy i odwiedzających Bali turystów. Zajrzymy za kulisy tego niezwykłego święta, odkrywając całkiem inne oblicze wyspy, znanej na świecie przede wszystkim z pięknych plaż. Turyści najczęściej zapamiętują z Bali piękne, lecz przeludnione plaże Kuty i liczne, przybrzeżne knajpki, okupowane przez australijskich surferów. Kuta może pochwalić się najdłuższymi plażami na wyspie. Właśnie tu najchętniej i najliczniej spędzają czas turyści. Choć plaże są bardzo rozległe, trudno tu znaleźć spokojniejszy zakątek. Miasto również tętni życiem. Butiki z pamiątkami, restauracje i sklepy oferujące sprzęt do surfingu rywalizują o uwagę gości. W barach można obejrzeć transmisję meczów rugby i wypić tanie piwo. Zaledwie kilkaset metrów dalej krajobraz całkowicie się zmienia. Jest luty, mieszkańcy przygotowują się do obchodów balijskiego Nowego Roku. Od kilku dni trwają procesje poprzedzające to święto. O świcie mieszkańcy okolicznych wiosek zbierają się na brzegu. Ceremonie odbywają się na plaży, w ściśle ustalonym porządku i czasie. Tu nic nie jest dziełem przypadku. Starszyzna wioski wyznaczyła osoby, które przyniosą ze świątyni figury bóstw, osoby, które zajmą się ofiarami oraz te, które zatańczą na plaży.

Serial dokumentalny,

Dr Deniz Esemenli, serialowy konsultant historyczny, opowiada o zasadach dziedziczenia władzy w Imperium Osmańskim. Odtwórcy ról księcia Selima, Cihangira i Bajazyda wyjawiają widzom swój stosunek do odtwarzanych postaci.

Seria podróżnicza, niewiele mająca wspólnego z typowym przewodnikiem turystycznym. Serbowie, Bośniacy czy Bułgarzy są notorycznie przesądni i nigdzie ten strach przed zjawiskami nadprzyrodzonymi nie jest bardziej namacalny niż na Bałkanach. Ludzie zajmujący się magią wołoską (Vlah) są nazywani ostatnią generacją wiedźm i liczą ponad 30 tysięcy wyznawców, pomimo najlepszych prób serbskich mediów, by przedstawiać ją jako zacofaną i brutalną. Inną tradycją na Bałkanach są Kukeri, czyli wytwórcy tradycyjnych masek mających odstraszać złe demony na wschodzie Bułgarii. Zwrócimy również uwagę na liczną mniejszość Romów w Macedonii (około 50 - 200 tysięcy osób), którzy słyną ze swoich mistycznych rytuałów. Wraz z Leną wybierzemy się w podróż do tego tajemniczego świata.

Autobus z Natalią na pokładzie zostaje porwany przez dwóch współpasażerów w maskach. Obaj są pod wpływem dopalaczy. Grożą wysadzeniem pojazdu. Natalia próbuje dodzwonić się do Możejki, ale jeden z napastników zauważa to i wyrywa jej telefon. Na komendę przychodzi faks o dwóch uciekinierach z krakowskiego więzienia. Możejko oddzwania na telefon Natalii. Policjanci namierzają uprowadzony autobus. Porywacze przeszukują pasażerów. Dochodzi do szarpaniny, broń wypala. Autobus przejmują uzbrojeni mężczyźni. Policja zarządza blokadę drogi. Bandyci wyrzucają rannego porywacza z autobusu. Do negocjacji
włącza się Mateusz. Porywacze żądają samolotu. Kluczem do sprawy okazuje się nagła zmiana żądań. Drugi z porywaczy zostaje postrzelony.

Anna Jawor (Ewa Grzelak) spotyka się z detektywem, Pilskim (Michał Sitarski). Ten przekazuje jej kopertę ze zdjęciami. Anna odwiedza na plebanii Natalię, która zauważa, że jej koleżanka ma jakiś problem. Ta pokazuje Natalii zdjęcia, na których jej mąż Robert (Janusz German) całuje się z Julią Wrońską (Sylwia Boroń). Zdenerwowana Julia rozmawia z Mateuszem o zniknięciu Roberta. Policja zabezpiecza zwłoki mężczyzny nad rzeką. Kobylicka i Możejko przesłuchują Julię. Gibalski ustala, że Robert miał w Krakowie żonę i dziecko. Na komendzie zjawia się wspólnik Roberta, Mirosław Wolak (Wojciech Majchrzak). Obaj prowadzili biuro detektywistyczne. Okazuje się, że Wolak polecił Annie swojego kolegę, by ten śledził Roberta.

"Seksmisja" z miejsca podbiła tak widzów, jak i krytyków. Zrealizowana w konwencji science fiction stanowiła modelowy przykład perfekcyjnego filmu komercyjnego, zawierającego zarazem kilka głębszych refleksji. Machulskiemu udało się połączyć potężny ładunek komizmu z satyrą na totalitaryzm i feminizm. Pozwoliło to krytykom doszukiwać się w "Seksmisji" wpływów zarówno "Ambasadora" Sławomira Mrożka, "Miasta kobiet" Felliniego, jak i sztuki "Pralnia" Stanisława Tyma. Powinowactw wynaleziono zresztą więcej. A mimo to "Seksmisja", choć złożona z wielu różnych elementów, jawi się jako twór oryginalny, opatrzony niebanalną, dowcipną (i tanią!) scenografią; zaskakuje znakomitymi dialogami i mistrzowsko skonstruowanym scenariuszem. Osobnym zagadnieniem jest aktorstwo, zwłaszcza fenomenalna rola Jerzego Stuhra jako rubasznego Maksa i kontrastująca z nią kreacja Olgierda Łukaszewicza jako mimozowatego Alberta. Trudno wreszcie nie wspomnieć o wizualno - erotycznych przewagach filmu, narzucanych przez tematykę i tytuł. Machulski wiedział, jak przyciągnąć męską widownię, obficie eksponując piękno kobiecego ciała. I choć w "Seksmisji" golizna pojawia się na ekranie dość często, nikogo to nie gorszy, tyle tu humoru, bezpretensjonalności i błazenady.
Akcja filmu rozpoczyna się w sierpniu 1991 roku. Telewizja transmituje epokowy eksperyment. Maks i Albert, dwaj śmiałkowie, dobrowolnie poddają się hibernacji. Budzą się dopiero w roku 2044. Od opiekującej się nimi doktor Lamii dowiadują się, że w czasie ich snu wybuchła na Ziemi wojna nuklearna. Jednym z jej skutków było całkowite zniszczenie genów męskich, w związku z czym są obecnie prawdopodobnie jedynymi mężczyznami na planecie. Co innego z kobietami. Te dzięki partenogenezie od dawna rodzą same dziewczynki. Maks i Albert są zaszokowani. Niebawem wszakże uświadamiają sobie, że żyją w sterylnym, ulokowanym pod ziemią państwie. Na domiar złego stali się królikami doświadczalnymi w rękach ciekawych ich odmienności niewiast. Ich obecność budzi coraz większy niepokój Jej Ekscelencji, pełniącej dyktatorską władzę w "nowym, wspaniałym świecie". Wkrótce Maks i Albert pozbywają się reszty złudzeń. Odkrywają, że tak naprawdę znajdują się w więzieniu. Niewiele myśląc, postanawiają wydostać się na wolność. Jednak straże Jej Ekscelencji nie śpią.

Dr Deniz Esemenli, serialowy konsultant historyczny, opowiada o zasadach dziedziczenia władzy w Imperium Osmańskim. Odtwórcy ról księcia Selima, Cihangira i Bajazyda wyjawiają widzom swój stosunek do odtwarzanych postaci.

1913. Siostry Silva są duszą towarzystwa na głównych imprezach wyższych sfer. Ładne, dobrze wychowane, miłe i wyrafinowane. Sześć sióstr cieszy się bezproblemowym życiem, dopóki straszne wydarzenie nagle nie zmieni ich losów. Siostry Silva będą musiały wspólnie walczyć o rodzinę, rzucając wyzwanie społecznym konwencjom czasów, gdy każda kobieta polegała na mężczyźnie.

Film zainspirowany prawdziwą historią trzech bardzo różnych kobiet, które szukają sprawiedliwości. Policjantka Jenny (Susanne Bormann), gwiazda porno Micki (Stephanie Krogmann) i nauczycielka biologii Konstanze (Muriel Baumeister) w życiu codziennym raczej nie wydają się naturalnymi sojuszniczkami. Ten nietypowy tercet postanawia jednak wspólnymi siłami zawalczyć o sprawiedliwość i pozwać producenta wadliwych implantów piersi, które powodują choroby nowotworowe. Po kolejnym niepowodzeniu w sądzie, ich ostatnią nadzieją na wygraną staje się Axel (Hannes Jaenicke), niegdyś wybitny prawnik, który teraz częściej zagląda do kieliszka niż na salę sądową. Kobiety muszą przekonać go nie tylko do tego, aby oderwał się od swojego hulaszczego trybu życia, ale także żeby zajął się ich sprawą pro bono. Axel początkowo nie ma zamiaru pomóc trójce oszukanych kobiet, kiedy jednak dowiaduje się, że drugą stronę w sądzie reprezentuje jego była partnerka, która złamała mu serce, postanawia przyjąć ich propozycję i odegrać się na niej. Wspólnie walczą z systemem. Po drodze dowiadują się, że zemsta niekoniecznie jest cudownym lekarstwem i że wewnętrzna siła oraz poczucie własnej wartości są bardziej satysfakcjonujące niż jakakolwiek rekompensata.

Adaptacja najsłynniejszej, uhonorowanej Nagrodą Nobla powieści Władysława Reymonta, a zarazem jeden z najpopularniejszych seriali wyprodukowanych swego czasu przez TVP. Akcja toczy się w ciągu 12 miesięcy na przełomie XIX i XX w. Powikłane i często dramatyczne losy mieszkańców Lipiec nierozerwalnie wiążą się z biegiem pór roku. Na znakomicie zarysowanym tle społeczno-obyczajowym rozgrywa się dramat rodziny Borynów i uwikłanej w jej losy młodej dziewczyny, Jagny.
Pierwszy odcinek przybliża rodzinę Borynów. Maciej Boryna - czołowa postać filmu - to blisko 60 - letni wdowiec, który terroryzuje swoim despotycznym charakterem pozostałych domowników: syna Antka i jego
żonę Hankę, córkę Józkę, małego wychowanka Witka i starszego sługę Kubę. Sąsiadka Dominikowa namawia Borynę, aby wyszukał sobie młodą żonę. Na wsi są przecież dorodne panny, które wydadzą się chętnie za najbogatszego gospodarza. Nie bez znaczenia jest fakt, że Dominikowa sama ma urodziwą córkę Jagnę.

Wrześniowa niedziela na wsi. Odświętnie przystrojeni gospodarze. Kobiety i dzieci wolno i uroczyście podążają do kościoła. Drugim miejscem spotkań mieszkańców wsi jest karczma. Tutaj chodzi się na tańce, pijatykę i dysputy polityczne. Tymczasem w domu Borynów dochodzi do ostrej sprzeczki między ojcem a synem. Antek nie może już wytrzymać stałego wypominania, że żyje na łasce ojca.

Wieloletni przyjaciele, Ben i Alice, są singlami. Nie cierpią wesel, ale właśnie zaczął się ich sezon i otrzymują mnóstwo zaproszeń. By nie uczestniczyć w nich w pojedynkę i mieć wsparcie, decydują się zaliczać je jako para. Nie przypuszczają, że weselne doświadczenia zaważą na losach ich relacji.

Upływ czasu nie osłabił serdecznej i głębokiej nienawiści, jaką Klaudia zapałała do Fabiana Dudy po miłosnym afroncie. Kolejna jej dłuższa wizyta w Wilkowyjach przypomina Fabianowi, jak może wyglądać prawdziwy koszmar i jak trudny przy tym do schwytania może być jego sprawca. Klaudia grasuje równie nieuchwytnie, co bezkarnie, siejąc terror za pomocą połówek cegieł. Załamany i bezradny Duda interweniuje wreszcie u samego senatora, który na wieść o poczynaniach ukochanej córeczki reaguje zupełnie odwrotnie niż ma w zwyczaju. Przy okazji, senator dostrzegając w Dudzie wielki potencjał, namawia go gorąco do wstąpienia na listy wyborcze jego partii. Ponieważ Duda się waha, zostaje wpisany na listę zaocznie. Wieść o tym dociera do Lucy i Klaudii. Reakcja obu pań jest gwałtowna, choć z zupełnie odmiennych powodów. Na plebanii wikarzy wprowadzają w życie nowy pomysł - telefon zaufania dla mieszkańców. Księża nie przewidzieli jednego, że większość parafian ma darmowe taryfy po godz. 20.00. Kusy, już spokojny po sukcesach za oceanem, ma wernisaż w Warszawie. Niestety boleśnie potwierdza się kolejny raz, że łatwiej przekonać do siebie obcych, niż swoich; ci ostatni w dodatku potrafią zachować się z zupełnie bezinteresowną wrednością.