TVP Kobieta - Program TV na środę 13 grudnia 2023

Termin tabu pochodzi z języka polinezyjskiego. Powstał wśród mieszkańców wysp Pacyfiku, którzy przez wieki żyli według kodeksu normującego wszelkie dziedziny ich życia. Tabu, czyli bardziej nakaz tradycji niż zakaz, określało kto i z kim może wchodzić w związki małżeńskie, na jakich terenach można w danym okresie polować lub łowić oraz określało rytualne obrzędy.

Ta niezwykła seria dokumentalna pomaga odkryć bogactwo, magię i piękno najciekawszych miejsc na świecie: ich naturalne cuda i sławne zabytki, wytwory lokalnych rzemieślników i zapierające dech w piersiach krajobrazy. W każdym odcinku na widzów czeka niezapomniana podróż przez tradycję i historię kolejnego kraju, który jest wymarzonym miejscem docelowym każdego podróżnika.

Monika razem z córeczką Laurką (2 lata i 10 miesięcy) kontynuują podróż po USA. Chociaż eksplorują stan Teksas, przez chwilę poczują się trochę jak na afrykańskich safari! Odwiedzą Wild Life Ranch Natural Bridge, żeby przez okno samochodu poznawać i karmić nowe zwierzęta. Pojadą też do światowej stolicy kowbojów, Bandery, założonej przez Polaków! Odwiedzą prawdziwe rancho, żeby m.in. nauczyć się rzucać lassem i zajadą do klimatycznego Gruene, aby posłuchać muzyki country na żywo. W San Antonio natomiast poznają historię misji Alamo i poczują się jak w Meksyku!

Magazyn,

Hizir znajduje sposób, żeby zbliżyć się do Sehriye. Masal cieszy się z wizyty Narin. Reyhan nie pozwala Melike spakować ubrań Gulsum. Narin i Kemal spotykają się u terapeutki. Reyhan ma żal do męża, że ukrył przed nią prawdę.
(YEMIN)

Narin i Kemal spotykają się u psychologa, który jest też mediatorem podczas rozwodów. Narin mówi o Kemalu same dobre rzeczy, ale Kemal nie chce rozmawiać, jest rozżalony. Reyhan wciąż jest obrażona na Emira,
nie potrafi mu wybaczyć. Emir martwi się o żonę. Cavidan wciąż się zastanawia, gdzie Gulsum schowała dowody. Każe Nigar wypisać miejsca, w których można coś ukryć. Oya ma pretensje do Narin, że wciąż widuje się z Kemalem.
(YEMIN)

Zarówno zeznania Minasa, jak i Markosa, jakoby byli w przeszłości ofiarami Achilleasa, mocno uderzają w jego osobę i jednocześnie go rozwścieczają. W międzyczasie Stefania naciska na Sifisa, aby porozmawiał ze swoim ojcem, a Anastasia mówi Pavlosowi, że będzie się zwracać do syna jego imieniem. Na polecenie Markosa i obawiając się, że zna on zbyt wiele obciążających faktów, Diamantis udaje, że ustępuje i przyjmuje przeprosiny Eurydiki. Anastasia postanawia wyjawić Mattheosowi, że jest ojcem jej dziecka. Melina próbuje dodać otuchy Achilleasowi, który stopniowo traci nadzieję na uniewinnienie. Poczucie winy prowadzi Sifisa do drzwi jego ojca.

Oglądana już przez ponad 200 mln widzów turecka superprodukcja kostiumowa "Wspaniałe stulecie" to luźno potraktowane dzieje sułtana Sulejmana Wspaniałego i jego burzliwej miłości do pięknej niewolnicy. Serial jest produkcją typowo komercyjną. Ta opowieść, która toczy się wśród wspaniałej scenografii, barwnych strojów i przepychu biżuterii, została sprzedana do telewizji w ponad 50 krajach. Z zainteresowaniem śledzili ją widzowie m.in.: w Czechach, Chinach, Rosji, USA, Egipcie, Syrii, Rumunii, Bułgarii, na Węgrzech, Słowacji i Litwie. Dialogi na język polski przetłumaczyła Anna Mizrahi - tłumaczka książek tureckiego noblisty Orhana Pamuka. W samej Turcji serial cieszył się ogromną popularnością (średnia oglądalność sięgnęła aż 46 proc. widowni telewizyjnej). Jednak u konserwatywnej części społeczeństwa serial wzbudził ogromne oburzenie. Do tureckiej Najwyższej Rady Radia i Telewizji wpłynęło ponad 70 tys. protestów, przede wszystkim w kwestii przedstawienia hedonizmu władcy osmańskiego. Premier Turcji Recep Erdogan skrytykował serial, uznając, że przedstawia w złym świetle historię kraju i jego najsłynniejszego władcę.
Serial pokazuje obraz XVI-wiecznej Turcji w czasach jej największej świetności. Sulejman rozpoczął panowanie, mając 26 lat, rządził blisko pół wieku, w latach 1520 - 1566. Był najdłużej panującym władcą Imperium Osmańskiego. Okazał się nie tylko wybitnym wodzem, ale i prawdziwym człowiekiem renesansu, pisał wiersze, znał kilka języków obcych, interesował się sztuką. Władał imperium, które rozciągało się na trzy kontynenty, podbił Węgry w Europie, w Azji zdobył Irak, a w Afryce dotarł do granic Etiopii. Nie spodziewał się, że w haremie znajdzie miłość swojego życia - Aleksandrę (w Europie znaną jako Roksolana, w Turcji jako Hurrem, co znaczy pogodna, radosna), prawdopodobnie córkę prawosławnego duchownego spod Rohatynia (ok. 70 km od Lwowa), która podczas najazdu tatarskiego została porwana i sprzedana Turkom, a potem - wykupiona na targu niewolników - podarowana sułtanowi. Roksolana, za pomocą intryg, wyeliminowała wszystkie rywalki. Doprowadziła też do śmierci przyjaciela władcy oraz następcy tronu, a jej związek z Sulejmanem trwał całe ich życie. Piękna niewolnica, a potem prawowita żona, wywierała duży wpływ także na sprawy dotyczące imperium. Istnieje teoria, że dość łagodna polityka Sulejmana wobec Polski wynikała z wpływu Roksolany, czującej silne związki z rodzinną ziemią. Ruś Czerwona, z której pochodziła, była wówczas częścią Polski. Zachowały się jej dwa listy do króla Polski Zygmunta Augusta, w których wyrażała współczucie po śmierci Zygmunta Starego.
odc. 1
Rok 1520. Sułtan Selim I Groźny umiera, a władzę w Imperium Osmańskim przejmuje jego syn, opanowany i światły Sulejman. Wezyrowie w Stambule z niezadowoleniem przyjmują zażyłość nowego władcy z sokolnikiem, konwertytą Ibrahimem z Pargi. Papież bagatelizuje zmiany na ottomańskim tronie. Sułtan jest oburzony, że jego ojciec przymykał oko na poczynania skorumpowanego kapitana Cafera Agi, który bezprawnie pobierał daninę od egipskich kupców. Do seraju zostają przywiezione branki krymskie, a wśród nich niepokorna Aleksandra, córka popa z Rohatynia. Podczas najazdu Tatarzy zamordowali jej najbliższych, a ona jako niewolnica trafiła do haremu. Aleksandra jest zrozpaczona i buntuje się przeciwko pałacowym regułom. Szybko jednak postanawia awansować w haremowej hierarchii. Próbuje uwieść sułtana, mdlejąc na jego widok. W drogę do seraju wyrusza wraz z synem Mustafą żona sułtana, Mahidevran.

Mateusz rozmawia z nauczycielem angielskiego Kosmą Siwczukiem o fundacji i lekcjach dla biednych dzieci. Nagle przez okno wpada cegła z kartką z pogróżkami. Mateusz sugeruje, by zawiadomić policję, jednak Kosma bagatelizuje sprawę. Natalia czyta w gazecie artykuł o pedofilu z wyrokiem. Na zdjęciu rozpoznaje Kosmę. Siwczuk zostaje odsunięty od fundacji do czasu wyjaśnienia sprawy. Kosma opowiada Mateuszowi swoją historię. Zdradza mu, dlaczego zmienił nazwisko. Następnego dnia nauczyciel zostaje znaleziony martwy w swoim samochodzie w garażu.

Na plebanii zjawia się muzyk Uli (Krzysztof Piątkowski). Przyjechał z Niemiec i szuka swojego ojca. Pyta Mateusza o drogę do lokalnego browaru. Okazuje się, że chłopak po śmierci matki dowiedział się, że ma ojca i rodzeństwo. Piotr (Jan Wieczorkowski) znajduje nieprzytomnego brata Pawła (Daniel Kazimierski) w gabinecie. Technicy zabezpieczają ślady. Mateusz rozmawia z Noculem, mówi, że Uli szukał Pawła Borkowskiego. Muzyk zostaje zatrzymany, gdy opuszcza hostel. Zeznaje, że nie zastał ojca w browarze. Policjanci zlecają badania DNA. Nie potwierdzają one niemieckiego wyroku sądu. Dziubak przez Skype'a rozmawia z prawnikiem Uli, Helmutem. Ten przekonuje, że nie może być mowy o pomyłce. Nocul przesłuchuje Piotra. Ustalają listę pracowników Pawła, z którymi jeździł po auta do Niemiec. Pada zasadnicze pytanie, czy ktoś podszył się pod Pawła Borkowskiego i używając jego dokumentów zgłosił się jako dawca nasienia?

Brytyjski program o poszukiwaniu nieruchomości na wsi.
Tym razem Jonnie Irwin poluje na wymarzoną wiejską posiadłość wraz z parą, która ma budżet w wysokości 900 000 funtów i chce rozpocząć nowe życie w Worcestershire, gdzie osiedlili się ich bliscy. Jonnie odwiedza również źródła solanki w Droitwich Spa, aby spotkać się z rodziną, która po stuletniej przerwie wskrzesza solne dziedzictwo regionu.

Pomimo wysiłków Meliny i całej rodziny, by dodać otuchy Achilleasowi, wydaje się, że ten już stracił nadzieję, gdyż wszystkie dotychczasowe dowody przemawiają przeciwko niemu. Diamantis, zaniepokojony decyzją Anastasii, która zamierza porozmawiać z Mattheosem na temat ich dziecka, prosi Sifisa, aby ją od tego odwiódł. Postawa Daphni i oskarżenia, które publicznie rzuca w kierunku Sifisa, doprowadzają Pavlosa do wściekłości - do tego stopnia, że ostrzega Markosa, aby ją powstrzymał, w przeciwnym razie zajmie się tą sprawą osobiście. Anastasia jest zdenerwowana, gdy Manolis mówi jej, że wyolbrzymił pewne rzeczy jako świadek oskarżenia w procesie Achilleasa, aby się jej przypodobać. Diamantis, nadal udając, że pomaga rodzinie Mattheou, potajemnie przekupuje świadków oskarżenia, aby doprowadzić do skazania Achilleasa. Konstantina kłóci się z Manolisem, a Daphni z Markosem, ponieważ w sprawie procesu różne osoby mają odmienne stanowiska i należą do dwóch przeciwstawnych obozów. Po zeznaniach Anastasii Melina zmuszona jest poprosić o pomoc Eurydiki, aby zapewnić Achilleasowi fałszywe alibi na prawdopodobny czas morderstwa Lukii. Jednak nowe fakty sprawiają, że nawet Melina zaczyna wątpić w jego niewinność.

W greckiej wiosce Diafani niespodziewanie umiera Georgis Stamiris, pozostawiając trzy córki: Drosso, Assiminę i Eleni. Najstarsza z nich, Eleni, dziedziczy po ojcu ziemię, którą chce kupić wpływowy bogacz Doukas Sevastos. Ponieważ spadkobierczyni majątku odmawia sprzedaży, Doukas pozbawia ją pracowników. Dziewczyna nie może dokończyć żniw. Po 10 latach wraca do Diafani Lambros Sevastos, były narzeczony Eleni. Mężczyzna przywozi ze sobą żonę, Theodossię i zamierza objąć posadę nauczyciela w miejscowej szkole. Ze wspomnień Eleni dowiadujemy się, że Lambros obiecywał ożenić się z nią zaraz po studiach, choć ich rodziny stanowczo się temu sprzeciwiały.

Pablo wpada na pomysł, by Rita zaśpiewała dla cioci w szpitalu polowym. Victor czuwa przy łóżku chorej Marii Luisy. Chłopak decyduje się na poważne wyznanie. Susana, mimo sprzeciwu syna, postanawia pomagać w szpitalu. Trini, z pomocą Servanda, wchodzi do mieszkania Celii. Pablo pociesza załamaną Leonor.

Oglądana już przez ponad 200 mln widzów turecka superprodukcja kostiumowa "Wspaniałe stulecie" to luźno potraktowane dzieje sułtana Sulejmana Wspaniałego i jego burzliwej miłości do pięknej niewolnicy. Serial jest produkcją typowo komercyjną. Ta opowieść, która toczy się wśród wspaniałej scenografii, barwnych strojów i przepychu biżuterii, została sprzedana do telewizji w ponad 50 krajach. Z zainteresowaniem śledzili ją widzowie m.in.: w Czechach, Chinach, Rosji, USA, Egipcie, Syrii, Rumunii, Bułgarii, na Węgrzech, Słowacji i Litwie. Dialogi na język polski przetłumaczyła Anna Mizrahi - tłumaczka książek tureckiego noblisty Orhana Pamuka. W samej Turcji serial cieszył się ogromną popularnością (średnia oglądalność sięgnęła aż 46 proc. widowni telewizyjnej). Jednak u konserwatywnej części społeczeństwa serial wzbudził ogromne oburzenie. Do tureckiej Najwyższej Rady Radia i Telewizji wpłynęło ponad 70 tys. protestów, przede wszystkim w kwestii przedstawienia hedonizmu władcy osmańskiego. Premier Turcji Recep Erdogan skrytykował serial, uznając, że przedstawia w złym świetle historię kraju i jego najsłynniejszego władcę.
Serial pokazuje obraz XVI-wiecznej Turcji w czasach jej największej świetności. Sulejman rozpoczął panowanie, mając 26 lat, rządził blisko pół wieku, w latach 1520 - 1566. Był najdłużej panującym władcą Imperium Osmańskiego. Okazał się nie tylko wybitnym wodzem, ale i prawdziwym człowiekiem renesansu, pisał wiersze, znał kilka języków obcych, interesował się sztuką. Władał imperium, które rozciągało się na trzy kontynenty, podbił Węgry w Europie, w Azji zdobył Irak, a w Afryce dotarł do granic Etiopii. Nie spodziewał się, że w haremie znajdzie miłość swojego życia - Aleksandrę (w Europie znaną jako Roksolana, w Turcji jako Hurrem, co znaczy pogodna, radosna), prawdopodobnie córkę prawosławnego duchownego spod Rohatynia (ok. 70 km od Lwowa), która podczas najazdu tatarskiego została porwana i sprzedana Turkom, a potem - wykupiona na targu niewolników - podarowana sułtanowi. Roksolana, za pomocą intryg, wyeliminowała wszystkie rywalki. Doprowadziła też do śmierci przyjaciela władcy oraz następcy tronu, a jej związek z Sulejmanem trwał całe ich życie. Piękna niewolnica, a potem prawowita żona, wywierała duży wpływ także na sprawy dotyczące imperium. Istnieje teoria, że dość łagodna polityka Sulejmana wobec Polski wynikała z wpływu Roksolany, czującej silne związki z rodzinną ziemią. Ruś Czerwona, z której pochodziła, była wówczas częścią Polski. Zachowały się jej dwa listy do króla Polski Zygmunta Augusta, w których wyrażała współczucie po śmierci Zygmunta Starego.
odc. 1
Rok 1520. Sułtan Selim I Groźny umiera, a władzę w Imperium Osmańskim przejmuje jego syn, opanowany i światły Sulejman. Wezyrowie w Stambule z niezadowoleniem przyjmują zażyłość nowego władcy z sokolnikiem, konwertytą Ibrahimem z Pargi. Papież bagatelizuje zmiany na ottomańskim tronie. Sułtan jest oburzony, że jego ojciec przymykał oko na poczynania skorumpowanego kapitana Cafera Agi, który bezprawnie pobierał daninę od egipskich kupców. Do seraju zostają przywiezione branki krymskie, a wśród nich niepokorna Aleksandra, córka popa z Rohatynia. Podczas najazdu Tatarzy zamordowali jej najbliższych, a ona jako niewolnica trafiła do haremu. Aleksandra jest zrozpaczona i buntuje się przeciwko pałacowym regułom. Szybko jednak postanawia awansować w haremowej hierarchii. Próbuje uwieść sułtana, mdlejąc na jego widok. W drogę do seraju wyrusza wraz z synem Mustafą żona sułtana, Mahidevran.

Film po rekonstrukcji, w jednej części (wersja reżyserska). Ekranizacja wydanej w 1934 roku powieści Marii Dąbrowskiej. W kinach obejrzało ją blisko 25 mln widzów. Saga rodzinna, ukazująca losy rodzin Niechciców i Ostrzeńskich, od upadku powstania styczniowego do wybuchu I wojny światowej. Nominacja do Oscara w 1977 r. , Srebrny Niedźwiedź dla Jadwigi Barańskiej na MFF w Berlinie Zachodnim w 1976 r. , Złote Lwy Gdańskie oraz nagrody za role dla Jadwigi Barańskiej i dla Jerzego Bińczyckiego na II FPFF w 1975 r.
"Zafascynował mnie proces przemijania, śledzenie 40 lat życia bohaterów, Barbary i Bogumiła. W moim przekonaniu "Noce i dnie" są rzadko spotykanym utworem o przemijaniu, jakie wydała światowa literatura, a Barbara Niechcic to jeden z najpiękniejszych i równocześnie najbardziej złożonych portretów kobiecych w naszej literaturze" - mówił reżyser. Ekranizacja "Nocy i dni" Marii Dąbrowskiej to jedno z największych swego czasu przedsięwzięć polskiej kinematografii - przez trzy lata Jerzy Antczak pisał scenariusz, a realizacja trwała ponad dwa lata. W filmie udział wzięło kilkuset aktorów i tysiące statystów. Na terenie PGR-u Seroczyn koło Warszawy wybudowano Serbinów - dworek Niechciców, zabudowania gospodarcze, posadzono nawet trzysta starych wierzb i wykopano staw, a na wydzierżawionych gruntach powstały specjalne uprawy. Sceny rozgrywające się w Kalińcu nakręcono w Krakowie, w dawnej dzielnicy żydowskiej.
Sierpień 1914 roku. Zajęty przez Niemców Kaliniec w pośpiechu opuszczają mieszkańcy. Jest wśród nich Barbara Niechcic. Zagubioną i bezradną odnajduje dawny znajomy, stary Żyd Szymszel. Ofiarowuje jej pomoc - zawiezie ją do pobliskiego Borowna, będącego posiadłością Józefa Toliboskiego. Po drodze Barbara wraca wspomnieniami do przeszłości. Toliboski był jej pierwszą, młodzieńczą miłością. Adorował ją przez kilka lat, by nagle ożenić się z inną. Barbara jednak nigdy nie przestała go kochać. Gdy miała lat 25, podczas świąt spędzanych jak co roku u państwa Ładów w Borku, poznała dobiegającego czterdziestki Bogumiła Niechcica. Mimo że brak mu było ogłady i polotu, a wizja spędzenia reszty życia na wsi przerażała ją, następnego roku wzięła z nim ślub. Powoli przyzwyczajała się do nowej sytuacji. Narodziny syna były dla obojga wielkim szczęściem. Piotruś jednak zmarł, mając cztery lata. Barbara popadła w głęboką depresję. Bogumił, wierząc, że odmiana dobrze jej zrobi, zarządził przeprowadzkę do dużego, ale zaniedbanego majątku. Dewastacja Serbinowa początkowo przeraziła Barbarę. Jednak dzięki ciężkiej pracy i determinacji Bogumiła, by wydźwignąć posiadłość z ruiny, po roku Serbinów wyglądał "znośnie". Na świat przyszła ich pierwsza córka, Agnieszka. Choć w chwilach załamania Barbara obwiniała męża za "oderwanie od świata", na które zostali skazani, przyzwyczaiła się do życia u jego boku. Jego ogromna miłość dawała jej poczucie bezpieczeństwa, jego wyrozumiałość uspokajała. Urodziły się kolejne dzieci, rodzina Niechciców rozrastała się.

Film dokumentalny o słodkościach wiedeńskich. Kiedy Wiedeń był centrum monarchii austro - węgierskiej, stał się tyglem składników i przepisów z całego świata. To dało początek tradycjom, które istnieją do dziś, ale w końcu radość jest ponadczasowa. Film oprowadza po smakach, biografiach i nowinkach wiedeńskiej kuchni deserowej. Od Wiener Schokoladekönig i Karlsbader Oblatenbäckerei po legendarny wystrój Demel, od ponczowych pączków cukierni Gerstner po innowacyjne dzieła cukiernika Zoli Auböck i słynną cukiernię Tart’a tata.