TVP Kultura - Program TV na czwartek 08 czerwca 2023

"Mazurki nad Wisłą" to cykl reportaży poświęconych ludziom związanym z szeroko pojętym regionem Mazowsza, jego tradycjami muzycznymi,
artystycznymi i rzemieślniczymi. Są to zarówno wiejscy mistrzowie wyrastający ze swoich społeczności jak i ludzie miasta, którzy świadomie
wybralitradycyjną sztukę jako przestrzeń osobistego spełnienia i rozwoju. Ich ścieżki krzyżują się nad Wisłą, na festiwalu Wszystkie Mazurki
Świata, tworzącym przestrzeń inspiracji, kontynuacji i twórczości zakorzenionej głęboko w języku muzyki i sztuki tradycyjnej.
W kolejnych odcinkach poznamy osoby z różnych stron mazowieckiej równiny, które z pasją przekazują dalej to, czego nauczyły się od swoich
mistrzyń i mistrzów.

Opowiedziana z czarnym humorem historia reportera Silvio Magnozziego (popisowa rola Alberto Sordiego). Przepełniony idealistycznymi poglądami na życie bohater próbuje walczyć z hipokryzją społeczeństwa włoskiego. Jedyną osobą, u której znajduje zrozumienie - jest jego żona Elena (Lea Massari). Po śmierci Silvio kobieta zaczyna hołdować stylowi życia, przeciwko któremu tak mocno protestował jej mąż...

Krzysio zostawia rodzinę, by poświęcić się opiece nad Jolą, która dopiero co
dokonała aborcji.
Prokop oświadcza się Lodzi.
Klara wraca do Polski z zamiarem pozostania tu na stałe, lecz nie uzyskuje
wymaganej zgody i zostaje deportowana do ZSRR.
Ojciec Joli proponuje Krzysiowi pracę w ekipie rajdowej FSO pod warunkiem,
że chłopak zostawi w spokoju jego córkę.
Majka rodzi syna, a Prokop i Lodzia stają na ślubnym kobiercu.
Rozpoczynają się strajki na Wybrzeżu. Wrotek niemal natychmiast jedzie
z kamerą, by filmować zajścia.
Samopoczucie Ewy systematycznie się pogarsza. Krzyś zawozi ją do
uzdrowiciela Harrisa skradzionym samochodem. Zatrzymuje go milicja,
lecz dzięki interwencji ojca Joli chłopak wychodzi z aresztu.
Lermaszewscy wyprowadzają się z domu przy Złotej.
Śmierć Ewy zbiega się w czasie z podpisaniem porozumień sierpniowych.
Nad trumną zmarłej spotykają się wszyscy mieszkańcy kamienicy.

Serial obyczajowy, 88 min, Polska 2000
Reżyseria: Jan Łomnicki, Marcin Łomnicki
Scenariusz: Jerzy Janicki, Andrzej Mularczyk
Aktorzy: Tomasz Borkowy, Halina Rowicka, Waldemar Barwiński, Monika
Kwiatkowska, Igor Śmiałowski, Anna Romantowska, Jerzy Bończak,
Piotr Fronczewski, Hanna Lachman, Marek Bukowski, Bożena Dykiel,
Jan Englert, Zbigniew Buczkowski i inni

Urodził się w Krakowie w 1800 i już od wczesnych lat przejawiał wyjątkowe zdolności do rysunku i malowania. Jako 13 - letni
chłopiec pobierał lekcje rysunku u Michała Stachowicza, a w 1817 roku kontynuował edukację pod kierunkiem Józefa Brodowskiego,
a następnie Franciszka Lampiego. W 1831 roku, kiedy wybuchło Powstanie Listopadowe, Piotr Michałowski bardzo chciał wziąć
w nim czynny udział i walczyć z bronią w ręku, jednak został z urzędu podporządkowany Rządowej Komisji Wojny, by kierować
w podległych mu zakładach produkcją broni dla powstańców. Zarządzane przez niego fabryki produkowały po 500 karabinów
dziennie. Po upadku powstania wraz ze świeżo poślubioną małżonką Julią z Ostowskich i jej ojcem Antonim, udał się na emigrację
do Francji. Okres ów trwający do 1835 należy zaliczyć do najszczęśliwszych w życiu malarza. Michałowski mógł się bowiem zająć
tym, co kochał najbardziej, czyli malarstwem. Tworzone przez niego dzieła spotkały się z dużym zainteresowaniem, a sam malarz uzupełniał artystyczne wykształcenie w pracowni paryskiego akwarelisty Nicolasa - Toussainta Charleta, który zaraził go
uwielbieniem dla talentu wielkiego romantycznego malarza Theodore'a Gerricaulta.
Malarstwo Michałowskiego, głównie batalistyczne, wyróżnia się, poza wyjątkową sprawnością warsztatową, niezwykłą dynamiką
ruchu ludzi i zwierząt uwiecznionych na płótnach. Z latami malarz w swej twórczości, nie rezygnując z dbałości o szczegół,
ewoluował w stronę ujęć coraz bardziej metaforycznych. Artysta lubił na przykład uwznioślać malowanych wojowników i wodzów, przedstawiając ich nie tylko w sposób dynamiczny, ale także wydobywając ich z tła, które stawało się coraz bardziej rozmyte
i monochromatyczne. Przykładem takiego obrazu może być "Napoleon na koniu" (1835 - 37). Michałowski lubił poświęcać obrazy
czynom bitewnym jemu współczesnych. Stworzył na przykład cały cykl poświęcony odwadze Krakusów, walczących w Powstaniu Listopadowym. Najchętniej wracał jednak do epoki napoleońskiej, którą pamiętał z wczesnego dzieciństwa.
Po powrocie do kraju Michałowski kontynuował karierę malarską, poświęcając się także licznym zajęciom organizacyjnym, m.in. zarządzał odziedziczonymi majątkami pod Krakowem. W czasie Wiosny Ludów Michałowski pilnie śledził rewolucyjne wydarzenia
w Europie i sam w 1848 roku był jednym z założycieli komitetu ziemiańskiego, który proklamował zniesienie pańszczyzny za
wykupem. W tamtym okresie opcja ta uważana była za postępową. W 1853 roku Michałowski został wybrany prezesem
Towarzystwa Rolniczego Krakowskiego.
Piotr Michałowski zmarł w 1855 roku Michałowski, pozostawił po sobie siedmioro dzieci i ponad tysiąc obrazów, rysunków
i szkiców. Renesans zainteresowania malarstwem Michałowskiego nastąpił dopiero w 1894 roku, kiedy to we Lwowie
zorganizowano pierwszy wielki pokaz jego dzieł w czasie polskiej Wystawy Krajowej.

10-letnia osierocona Mary przybywa do tajemniczej posiadłości w Yorkshire, by zamieszkać ze swym wujem odludkiem i jego zasadniczą gospodynią. Nawet nie podejrzewa, że właśnie zaczyna się najbardziej niezwykła przygoda jej życia. Mimo surowych zakazów, Mary próbuje poznawać najskrytsze zakątki posiadłości. Penetrując okolice wkrótce trafia na ogromny, fantastyczny ogród. To tu, wraz z miejscowymi chłopcami Dickonem i Colinem oraz bezpańskim, uroczym psiakiem, dziewczynka odkrywa prawdziwą moc wyobraźni, przyjaźni i odwagi.

Pełnometrażowy film animowany. Nowatorska, poruszająca bajka animowana, w której nieukończone płótno malarskie staje się
sceną barwnego konfliktu. W świecie malowidła żyją trzy rodzaje postaci: Gotowce (w pełni narysowane i pokolorowane),
Połowiczni (ukończeni tylko po części) i Zarysy (tylko pobieżnie naszkicowani). Gotowce rządzą dopóki jeden z nich, Ramo,
nie zakocha się w Claire pochodzącej z niższej sfery Połowicznych. Ramo chce porozmawiać z malarzem, żeby spytać,
czy jej portret zostanie kiedykolwiek ukończony.
Przepiękna wizualnie podróż budząca do życia obrazy. Każdy obraz jest utrzymany w swym własnym unikalnym stylu,
nawiązującym do prac Matisse'a, Pierre'a Bonnarda i Andre Deraina.

(opis festiwalowy, źródło: wff.pl)

Biograficzna opowieść, której bohaterem jest ksiądz Jan Zieja (1897 - 1991), działacz społeczny, współzałożyciel Komitetu Obrony Robotników. Reżyser Robert Gliński ("Cześć Tereska") przedstawia w swoim filmie wydarzenia historyczne rozgrywające się w ubiegłym stuleciu. Lata 70. Oficer Służb Specjalnych, major Adam Grosicki (w tej roli Zbigniew Zamachowski), próbuje nakłonić do współpracy sędziwego księdza Jana Zieję (Andrzej Seweryn). Zamierza wykorzystać dobrodusznego i ufnego duchownego, który jako tajny agent skompromituje opozycję. Naciskany ksiądz jest jednak nieugięty, ale Grosicki również nie daje za wygraną. Ciągnące się w nieskończoność przesłuchanie księdza uruchamia lawinę wspomnień z minionych lat. To pełna dramatycznych momentów historia Polski XX wieku. Przed oczami stają wydarzenia wojny bolszewickiej 1920 roku, II wojny światowej, czasy powojenne. Z zakamarków pamięci wyłaniają się pełne grozy obrazy, pobrzmiewają echa wojny, odzywają się utajone urazy i tragiczne przeżycia. Ryzykując wolność, a nawet życie, Zieja nie wyrzeknie się swoich wartości moralnych, etycznych i religijnych.

"Glina" Władysława Pasikowskiego, twórcy m.in. "Krolla", "Psów", "Operacji Samum", "Pokłosia", "Jacka Stronga" to serial kryminalny, ale także opowieść
o miłości, śmierci i nienawiści, o ludzkich emocjach tak skrajnych, że popychają do zbrodni. Serial pokazuje trudną i odpowiedzialną pracę policjantów
z wydziału zabójstw, narażonych na ciągły stres, niebezpieczeństwo, zmagających się z sytuacjami, w których trzeba podejmować natychmiastowe decyzje. Wykonują ten zawód kosztem prywatnego życia. Służąc innym, nie mają czasu na ułożenie własnych spraw, zaniedbują bliskich, przysparzają im trosk, nierzadko cierpień. Borykają się też często z kłopotami finansowymi. Głównym bohaterem serialu jest oficer policji kryminalnej z wydziału zabójstw,
Andrzej Gajewski (w tej roli Jerzy Radziwiłowicz), mężczyzna po czterdziestce, twardy, uparty, pozbawiony złudzeń, nie znoszący kompromisów i układów.
Jak mówią koledzy, "zawsze były z nim kłopoty, ale ma jedną zaletę - nie da się skorumpować, nigdy nie bierze forsy". Dźwiga spory bagaż doświadczeń,
jest zgorzkniały, zamknięty w sobie, często w sprawach osobistych i zawodowych kieruje się przeczuciem. Dla pracy w policji poświęcił życie prywatne,
jego małżeństwo rozpadło się. Rozwód przyniósł kolejne stresy i żale, każde z małżonków próbuje teraz wybrać własną drogę. Była żona Krystyna chce
zacząć wszystko od początku, ma nowego partnera. Nie przychodzi jej to łatwo, zwłaszcza że traci pracę. Oczkiem w głowie twardego i bezwzględnego policjanta jest córka, Julia, która studiuje prawo. Dziewczyna mieszka z matką. Najbliższymi współpracownikami Gajewskiego są: Jerzy (Robert Gonera) - oddany pracy, samotny, z nieułożonym życiem osobistym oraz żółtodziób Artur (Maciej Stuhr) - świeżo upieczony absolwent szkoły policyjnej, który
mieszka z ojcem, emerytowanym policjantem, poruszającym się na wózku inwalidzkim. Chłopak nie dostał się na studia prawnicze, uznał więc,
że najlepszym pomysłem na życie będzie kontynuowanie tradycji rodzinnej.
W hotelowym pokoju dochodzi do podwójnego zabójstwa. Jedną z ofiar jest Stanisław Iwanicki, oficer z wydziału zabójstw, drugą - poszukiwany
listem gończym Zbigniew Florczak, gangster o pseudonimie Rolex. Ze względu na osobę Staszka, który był ich kolegą i przyjacielem Jerzego, ekipa Gajewskiego chce za wszelką cenę rozwikłać tę sprawę. Gajewski bada też prawdziwość zeznań kierowcy, Tomasza Skoneckiego, który zgłosił się do komisariatu z doniesieniem o przestępstwie. Poprzedniego wieczoru zabrał do samochodu zauważoną na drodze zakrwawioną, nagą młodą kobietę.
Chwilę później zamaskowani mężczyźni usiłowali zatrzymać jego samochód, rzucając w niego kamieniami. Przerażony Tomasz rozbił wóz na pobliskim drzewie, zostawił nieprzytomną pasażerkę w roztrzaskanym aucie, a sam uciekł do lasu. Kiedy rankiem wrócił do auta, kobiety już nie było.

Pewnego razu na drodze spotykają się dwie młode dziewczyny. Jedna, ubrana w suknię ślubną, została opuszczona przez pana młodego. Druga pcha przed sobą wózek dziecinny. Dziewczyny zaprzyjaźniają się ze sobą. Przeżywają nierealne zdarzenia, w których rzeczywistość miesza się z fikcją. Spotykają też wiele osób, z których część jest wytworem ich wyobraźni.

Dramat rodzinny z nietypową rolą Bogusława Lindy.
Akcja filmu toczy się współcześnie. Życie Michała, jego żony Ewy
i siedmioletniej córeczki Kasi z pozoru wygląda normalnie. Jednak tylko
z pozoru. Pewnego wieczoru Ewa dokonuje samookaleczenia i wybiega
na ulicę z krzykiem, że została pobita przez męża. Nazajutrz wyjeżdża
do matki i wnosi pozew o rozwód. Michał, początkowo nieco zaskoczony
zachowaniem żony, zaczyna się domyślać, że jest ona chora psychicznie.
W czasie nielicznych kontaktów z dzieckiem z niepokojem dostrzega
na ciele dziewczynki ślady pobicia. Mimo jego protestów sąd przyznaje
Ewie prawo do opieki nad dzieckiem. Na niekorzyść Michała przemawia
zapracowanie i pociąg do trunków. Jednak upokorzony mężczyzna
nie zamierza rezygnować. Jego adwokat zgłasza apelację, on sam zaś
udaje się po pomoc do Stowarzyszenia Obrony Praw Ojca.
"Tato" jest efektownym debiutem Macieja Ślesickiego, syna znanej
kierowniczki produkcji Barbary Pec - Ślesickiej. Film zyskał przychylne
recenzje krytyków i "głosującej nogami" publiczności, dzięki której został
jedną z najbardziej kasowych polskich produkcji sezonu. Ślesicki
udowodnił, że ma autentyczny talent. Ujawnił też - potwierdzoną dwa
lata później w "Sarze" - dość silną skłonność do jawnych zapożyczeń,
służących swoistej zabawie z widzem. W "Tacie" nietrudno odnaleźć
nawiązania do arcydzieł światowego kina, takich jak "Sprawa Kramerów"
Roberta Bentona, "Papierowy księżyc" Petera Bogdanovicha, "Brzdąc"
Charliego Chaplina, "Casablanca" Michaela Curtiza i "Fatalne
zauroczenie" Adriana Lyne'a. To wszakże nie wszystko. Oprócz katalogu
cytatów, "Tato" jest również nadzwyczaj sprawnie skonstruowanym
kolażem gatunkowym. Jest tu trochę z thrillera, trochę z komedii
i sentymentalnego "wyciskacza łez". Bogusław Linda, naczelny twardziel
polskiego kina, zaskakuje subtelnością i mistrzostwem w ukazywaniu
duchowej ewolucji bohatera, Ola Maliszewska zdumiewa aktorską
dojrzałością, a Ślesicki scenarzysta - "uchem" na prawniczy żargon.
Wartka akcja i rzadko poruszany w naszej kinematografii problem (walka
ojca o dziecko) to kolejne przyczyny powodzenia "Taty" - bodaj
najbardziej udanego debiutu od czasów "Vabanku" Juliusza
Machulskiego.
Liczne nagrody na XX Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych
w Gdyni, w tym dla Macieja Ślesickiego za reżyserię, dla Bogusława
Lindy za pierwszoplanową rolę męską, dla Renaty Dancewicz i Cezarego
Pazury za role drugoplanowe i dla Ewy Smal za montaż.

Dramat, 110 min, Polska 1995
Scenariusz i reżyseria: Maciej Ślesicki
Zdjęcia: Maciej Ramlau
Muzyka: Przemysław Gintrowski
Występują: Bogusław Linda, Dorota Segda, Ola Maliszewska, Teresa
Lipowska, Cezary Pazura, Krystyna Janda, Renata Dancewicz, Daria
Trafankowska, Bronisław Wrocławski, Krzysztof Kumor, Barbara Sołtysik,
Ewa Wawrzoń, Stanisław Brudny, Katarzyna Dowbor, Lew Rywin i inni

Film dokumentalny.

W 1957 roku Ingmar Bergman awansował do panteonu kina, wtedy to swoją premierę miały stworzone przez niego
arcydzieła "Siódma pieczęć" i "Tam, gdzie rosną poziomki". Pokazywany premierowo w Cannes film Jane Magnusson
przedstawia kulisy tego przełomowego czasu w życiu reżysera. Stworzony przez nią portret nie jest jednak kolejną
laurką; na zasłużone nagrody i uznanie cieniem kładą się mitomania, despotyzm i egoizm Bergmana.