TVP Kultura - Program TV na piątek 16 czerwca 2023

Cykl programów poświęconych kradzieżom dzieł sztuki.
Hans Holbein młodszy "Portret Johanna Schwarzwaldta" (1543). Najmniejsze, pięciocentymetrowe dzieło ulubionego
malarza króla Henryka VIII. W 1941 roku miniatura znalazła się w wykazie niemieckich narodowych dóbr kultury.
Trafiła do rejestru wraz z tym, co było na tym terenie najcenniejsze. Na liście znalazły się: tryptyk "Sąd Ostateczny"
Hansa Memlinga i rzeźba "Pięknej Madonny" z Bazyliki Mariackij w Gdańsku.

Pałac w Kozłówce to zespół pałacowo - parkowy rodziny Zamoyskich, we wsi Kozłówka, która leży w północnej części
województwa lubelskiego, Obecnie pałac jest siedzibą Muzeum Zamoyskich w Kozłówce, Zespół pałacowo - parkowy
jest wpisany na listę pomników historii. Pałac zbudowano w latach 1736 - 1742. Wnętrza zachowały autentyczny
wystrój z przełomu XIX wieku i XX wieku, są doskonale utrzymane, posiadają wysoki stopień autentyzmu, bardzo
rzadki w Polsce i bardzo rzadki w Europie.

Cykl dokumentalny prezentujący znanych polskich muzyków, którzy wyruszają w Polskę szlakiem Oskara Kolberga.
Każdy odcinek będzie muzyczną podróżą w inny region Polski. Znani muzycy uczą się od artystów ludowych
tradycyjnego repertuaru: śpiewają, grają na skrzypcach, akordeonie, tańczą. Pokazują piękno i niepowtarzalność
polskiej muzyki ludowej.
Bohaterowie tego odcinka to Zdzisław Marczuk ze wsi Zakalinki gmina Konstantynów okolice Białej Podlaskiej.
Pogranicze Podlasia i Polesia. Skrzypek i harmonista. Urodzony nauczyciel i pedagog. Uczy gry na skrzypach
i harmonii. Prowadzi grupy śpiewacze w pobliskich miejscowościach Konstantynowie, Leśnej. Odwiedza go Mary
Spolsky młoda piosenkarka, gitarzystka i projektantka mody.

Kontynuacja losów bohaterów znanych z wcześniejszej komedii Romana Załuskiego "Kogel - mogel". Kasia, zrażona miejskim życiem, wraca na wieś już jako żona Pawła, absolwenta SGGW, który po rocznym pobycie w Holandii zamierza krzewić nowoczesność w swojej rodzinnej wiosce. Przed młodymi małżonkami rysuje się świetlana przyszłość. Kłopot w tym, że dziewczyna nie chce zrezygnować z marzeń o studiowaniu. Nie zamierza utknąć na dobre w charakterze żony przy mężu, nie planuje powiększania rodziny. Tymczasem Paweł wciąż myśli o potomku. Jeszcze bardziej o wnuku marzy dziadek, dla którego wnuk byłby uświęceniem całego życia i naturalnym potwierdzeniem właściwego porządku świata. Taki jest punkt wyjścia serii perypetii - małżeńskich, rodzinnych, sąsiedzkich, towarzyskich. Znów pojawia się doc. Wolański z małżonką i ich nieznośny syn, Piotruś. Ludzie "z miasta" i "ze wsi" patrzą na siebie z dystansem, a to jest podatny grunt dla kolejnej komedii pomyłek.

Współpracownik polskiego wywiadu w gdańskiej policji niemieckiej, Hubert, ujawnia Czarkowi istnienie przecieku w sztabie WP. Radca Wetter, jego zastępca Voraczek i wysłannik berlińskiej centrali, porucznik Relke, w komórce Abwehry w Gdańsku czekają na tajny dokument ze sztabu WP. Jego cenę ustalono z polskim oficerem na 10 tys. dolarów. Dowodem prawdomówności Huberta jest kopia jednego z dawnych dokumentów sztabu WP, rozesłanych do jednostek. W którejś z nich zaginął? Tropy wiodą do jednostki w Chełmnie. Dowodzi nią por. Sarna, wśród oficerów jest por. Konrad. Czarek i Sarna zastawiają pułapkę. Aresztowany Konrad usiłuje popełnić samobójstwo. Jego nieświadomym wspólnikiem okazuje się porucznik Rubanek. Zdezorientowana niestawieniem się Konrada na spotkanie Abwehra szuka przecieku w komórce gdańskiej.

Baśn o okrutnym smoku, którego zgładził sprytny szewczyk, podrzucając bestii nadzianego siarką barana.

(filmpolski. pl)

W miejskiej pompie wodnej, zwanej Grubą Kaśką, znajduje się 8 superczułych małży podłączonych do komputerów. To od nich zależy życie milionów ludzi żyjących w mieście. Do obiektu prowadzi trzystumetrowy tunel znajdujący się pod dnem rzeki. Jedyny w Polsce malakolog - poławiacz małż - czuwa nad prawidłowym działaniem tego systemu. W przypadku skażenia wody, małże zamkną się, a system automatycznie odetnie dopływ wody dla miasta. Film jest refleksją nad zależnością człowieka od natury oraz otaczającego go świata. Pierwszy dokument STUDIO MUNKA.

Film dokumentalny,

Film dokumentalny przedstawia narodziny, śmierć
i zmartwychwstanie ilustrowanego plakatu filmowego.

"Daleko od okna" uznano za jeden z najlepszych polskich filmów 2000 roku. Stanowi on także
przełom w karierze Jana Jakuba Kolskiego. Po raz pierwszy reżyser zdystansował się od swojej
ulubionej, wiejsko - mitycznej tematyki, dzięki której dokonywał - jak sam mówił - "osobistych
rozliczeń ze światem". Etap "rozliczeniowy" w jego twórczości zakończyła "Historia kina
w Popielawach" (1998). "Wierzę, że teraz znajdę w sobie dość wrażliwości, by dostrzegać inne
rzeczy" - deklarował Kolski w wywiadach i słowa dotrzymał.
Na pierwszy rzut oka "Daleko od okna" jest filmem o holocauście. Trudno o temat bardziej
ostatnio eksploatowany, a jednak reżyser nie powiela startych do cna klisz i martyrologicznych
stereotypów. Spora w tym zasługa Cezarego Harasimowicza i jego scenariusza, powstałego
na kanwie prozy Hanny Krall. "Daleko od okna", choć za punkt wyjścia ma historię autentyczną,
daleko wykracza poza reporterski realizm właściwy twórczości autorki "Sublokatorki". Dramatycznej
opowieści o Żydówce ukrywanej w czasie wojny przez Polaków Harasimowicz nadaje cechy
uniwersalne, godne greckiej tragedii. Inkrustuje realistyczną fabułę akcentami metaforycznymi
i symbolicznymi (szafa jako symbol zniewolenia i upodlenia). Mroczne, "klaustrofobiczne" zdjęcia
Arkadiusza Tomiaka przydają filmowi dusznej i ciężkiej atmosfery. Uwiarygodniają w ten sposób
dramat Jana i Barbary, którzy przez lata noszą na dnie serca straszną tajemnicę i poczucie winy.
Aktorskim odkryciem filmu jest Dorota Landowska w roli bezpłodnej kobiety, przywłaszczającej
sobie córkę swego męża i ukrywanej w szafie Żydówki. Udało jej się stworzyć fascynujący, pełen
psychologicznych niuansów portret kobiety bezwzględnej i podłej, a zarazem naznaczonej
cierpieniem, głęboko upokorzonej. Znakomitą, choć tylko drugoplanową, kreację tworzy też
Krzysztof Pieczyński jako granatowy policjant Jodła. Pozornie pozbawiony skrupułów, cynicznie
wykorzystujący swoje stanowisko, lecz jednocześnie skrycie kochający Barbarę, powstrzymujący
się przed denuncjacją, dopóki ma choć cień nadziei na wzajemność.
Wszystko to sprawia, że "Daleko od okna" nie sposób oglądać obojętnie. Przejmująca historia
opowiedziana przez Kolskiego wciąga, hipnotyzuje, drąży sumienie. Tadeusz Sobolewski pisał:
"Odzwyczailiśmy się traktować kino jako twórczość w sensie dosłownym. Tu udało się stworzyć
na nowo jakiś świat, wpuścić nas do niego i sprawić, że stał się naszym światem".
Akcja filmu zaczyna się tuż przed wojną. Młody malarz Jan i jego żona Barbara bardzo chcą
mieć dziecko. Niestety, wraz z upływem czasu staje się jasne, że któreś z nich jest bezpłodne.
Wybucha wojna. Jan zarabia na rodzinę głównie dzięki "fuchom", które organizuje mu Jodła,
granatowy policjant, równie ostentacyjnie co nieskutecznie przypochlebiający się Niemcom.
Pewnego dnia Jan przyprowadza do mieszkania Reginę, młodą żydowską wdowę. Barbara, choć
z lekkimi oporami, zgadza się ją ukrywać. Jan i Regina stopniowo stają się sobie coraz bliżsi.
Wreszcie dochodzi do zbliżenia, w wyniku którego Żydówka zachodzi w ciążę. Barbara,
dowiedziawszy się o tym, przeżywa podwójne upokorzenie. Po pierwsze została zdradzona przez
męża, a po drugie wychodzi na jaw, że to ona nie może mieć dzieci. W odruchu rozpaczy
i nienawiści postanawia zadenuncjować Reginę. W decydującej chwili dostaje jednak torsji, co
tłumaczy Niemcom jako objaw ciąży.

Jacek Rodziewicz jest saksofonistą barytonowym i kompozytorem. Powołał do życia jazz - rockowo - latynoską grupę Q YA VY, z którą nagrał dwa przebojowe albumy. Wcześniej dał się poznać jako klawiszowiec i saksofonista, grając w zespołach Republika, Kult, Opera i Atrakcyjny Kazimierz oraz na płytach Kazika Staszewskiego i Kayah. Muzyka zespołu Rodziewicz wpisuje się stylistycznie w nurt nu jazz będący fuzją wielu stylistyk, jednocześnie jest wyrazem fascynacji muzycznych band lidera. Podczas koncertu usłyszymy energetyczny materiał z debiutanckiej płyty zespołu.

Reportaż Anny Zakrzewskiej poświęcony Małgorzacie Mirdze - Tas. Filmowy zapis procesu powstawania monumentalnej pracy Przeczarowując świat
Małgorzaty Mirgi - Tas do Pawilonu Polskiego, a także uchwycenie celebracji ważnego momentu, kiedy to po raz pierwszy w 120 - letniej historii
weneckiego Biennale, najbardziej prestiżowej imprezy w świecie sztuki, romska artystka prezentuje swoje dzieła w pawilonie narodowym. Wystawa Przeczarowując świat Małgorzaty Mirgi - Tas to manifest artystki na temat romskiej tożsamości i sztuki, która czerpie inspiracje z renesansowych,
astrologicznych fresków z Palazzo Schifanoia w Ferrarze. Pawilon Polski w Wenecji zamienił się w pałac obrazów, wypełniła go instalacja z dwunastu wielkoformatowych tkanin, odpowiadająca dwunastu miesiącom kalendarza.

Pewien roztargniony profesor matematyki, chcąc dorobić do skromnej pensji nauczyciela, angażuje się w politykę i dziennikarstwo poszukujące sensacji.
Przez swoje roztargnienie nie może zapanować nad wszystkimi zadaniami, jakich się podjął. Spotyka aktorkę, którą miał sfotografować w niedwuznacznych sytuacjach. Nawiązuje się między nimi nić sympatii.

"Rezygnuję w tym serialu z efektownych pościgów i wyeksploatowanych scen akcji na rzecz realizmu....
Bohaterowie działają w niewyobrażalnym stresie. W komendzie nie mają sprzętu.... Nie mają nawet benzyny
i często jeżdżą na przydziałach z następnego roku... Walczą nie tylko ze światem przestępczym, ale także
z absurdalną ustawą o policji i naczelnikiem, który, gdyby nie filmy o Kojaku, nie widziałby zbója na oczy....
Za to płacą wysoką cenę, mają zrujnowane zdrowie i roztrzaskane życie prywatne? - mówił reżyser Patryk Vega.
Dalsze losy oficerów operacyjnych z wydziału zabójstw, którzy w walce z przestępczością poświęcają
wszystko, czasem dom i rodzinę. Od dawna sen z powiek spędza im Said, ormiański mafioso, którego poszukują
także policje innych europejskich krajów i Interpol. Po tym, jak na jego zlecenie wykonano wyrok na trzech
handlarzach na stadionie Dziesięciolecia, znowu zrobiło się o nim głośno.
Od czterech lat Despero prowadzi sprawę Saida, ale dopiero teraz wyłania się realna szansa schwytania go.
Od Wora, któremu zależy na zlikwidowaniu mafiosa gnębiącego Ormian, Despero dowiaduje się, jak dotrzeć do
przestępcy. Jedyną osobą, dla której wyjdzie z ukrycia, jest jego córka. Jeżeli zniknie osobisty ochroniarz Dżemmy -
Zoro Szembeka, wtedy w obawie o bezpieczeństwo dziewczyny na pewno pojawi się w Polsce jej ojciec. Despero,
Gebels i Benek organizują zasadzkę na Zoro. Akcja o mało nie kończy się fiaskiem z winy odurzonego narkotykami
Nielata, który nieświadomie go ostrzega. Choć Despero utrzymuje z Dżemmą kontakty natury czysto zawodowej,
wyraźnie zaczyna łączyć ich coś więcej.
Tymczasem Zoro Szembeka przesłuchiwany przez Gebelsa proponuje mu wysoką łapówkę w zamian za uwolnienie.
Starszy aspirant zdecydowanie odmawia, choć boryka się z dużymi problemami finansowymi. Jego małżeństwo właśnie się
rozpada, nie ma gdzie mieszkać. Nie chce też zaniedbywać swoich powinności wobec 9 - letniego syna. Stara się dorobić
do skromnej policyjnej pensji jako parkingowy.
Z kolei Metyl jedzie"na zdarzenie". Makabryczna sprawa dotyczy dzieciobójstwa. Policjant nie wytrzymuje napięcia.
Na widok zamordowanego dziecka, płacze. Czy tej tragedii można było uniknąć? Matka zabiła z bezsilności, ale gdyby
mogła liczyć na czyjąś pomoc, losy rodziny z pewnością potoczyłyby się inaczej.
Metyl znowu sięga po butelkę. Niebawem trafia do szpitala. Wyniszczony alkoholem organizm odmawia posłuszeństwa.
Okazuje się, że poważne problemy zdrowotne ma również Benek. Powinien przejść na emeryturę i pozostawać pod stałą
opieką kardiologa. Ale dla aspiranta Zbigniewa Chyba, który ma za sobą 29 lat służby, życie bez pracy nie ma sensu.


Serial sensacyjny, 42 min, Polska 2005
Reżyseria: Patryk Vega
Scenariusz: Mariusz Bieliński, Patryk Vega
Aktorzy: Marcin Dorociński, Janusz Gajos, Andrzej Grabowski, Rafał Mohr, Krzysztof Stroiński, Weronika Rosati,
Małgorzata Foremniak, Ryszard Filipski i inni

Krótki film animowany.
Przed łóżkiem pogrążonego w głębokim śnie chłopca, leży zeszyt, który po chwili się otwiera i wprowadza nas
w inny świat. Nagle znajdujemy się w szkole, gdzie: udręczeni nauczyciele działają jak automaty, tak naprawdę
nie nawiązując kontaktu ze swoimi podopiecznymi. Uczniowie traktują zakazy i nakazy szkolne jak przeszkody,
które należy omijać bądź ignorować. Interesy uczniów i nauczycieli są rozbieżne, łączy ich tylko jedno: czekają
na ostatni dzwonek, który ich uwolni.

(opis producenta)

Krótki film animowany inspirowany twórczością Romana Polańskiego, opowiadający o formowaniu się Mistrza.
Surrealistyczny obraz z elementami makabrycznego absurdu sytuacyjnego, metaforyczne zmaganie materii
w procesie kształtowania człowieka i twórcy. Materia zsuwa się z okna kamienicy, jak bohater filmu "Lokator".
Paradoksalnie jednak kolejne upadki kształtują ludzką postać, która w końcu wykonuje mistrzowski skok i pewnie
ląduje na ziemi. W pełni już uformowana okazuje się Romanem Polańskim.

(opis producenta)

Krótki film animowany.
Nocny portier nieco niepewnie podchodzi do swojej pracy. Jakie niebezpieczeństwa czyhają na niego
w ciemnościach i chaszczach otaczających stróżówkę; gotowe zaatakować podczas nocnego obchodu?
Kiedy bohater zasypia, odsłania się przed nami. Dowiadujemy się, o jakiej marzy relacji ze swoimi
tajemniczymi podopiecznymi.

(opis producenta)

"Jestem przekonany, że problemy poruszane w"Niemcach"mogą zainteresować i dzisiejszego odbiorcę.
Świadczy o tym przykład"Listy Schindlera", którą obejrzało miliony ludzi na świecie."Niemcy"to jeden
z najlepszych tekstów napisanych po wojnie. Myślę, że przetrwał próbę czasu i mimo upływu lat nie stracił
na aktualności. Problemy w nim przedstawione występują i dziś, choć w innej oprawie. Pojawiają się te
same dylematy moralne..." - mówił w jednym z wywiadów Zbigniew Kamiński. Jego opinie o niezwykłej
jakości dramatu Leona Kruczkowskiego wydają się nieco szokujące. Wszak po wojnie pojawiło się w Polsce
kilku twórców piszących dla teatru co najmniej nie gorzej niż autor "Kordiana i chama". Dość przypomnieć
nazwiska Mrożka, Gombrowicza, Różewicza, czy Szaniawskiego. Nie wspominając już o autorach
zagranicznych. Warto jednak docenić odwagę Kamińskiego, który podjął się tchnąć nowego ducha w tekst
coraz bardziej popadający w zapomnienie, a przy tym lekko "nadkażony" socrealistycznym propagandyzmem.
By uczynić "Niemców" zrozumiałymi dla współczesnego widza, autor "Amerykańskiej nocy" dokonał kilku,
nieznacznych zresztą, przeróbek oryginału. I tak w filmie prof. Sonnenbruch to nie tyle przebywający na
"wewnętrznej emigracji" humanista, ze skrywaną pogardą odnoszący się do nazizmu, co raczej człowiek
ubezwłasnowolniony, dyskretnie, ale zauważalnie inwigilowany, płacący za swą postawę poczuciem osaczenia.
Zmiany dotyczą również kluczowej postaci Petersa, u Kruczkowskiego - wyidealizowanego komunisty,
"jedynego sprawiedliwego" wśród bohaterów. W wersji filmowej Peters nie jest już heroicznym wyznawcą
marksizmu leninizmu, lecz ukrywającym się Żydem, byłym asystentem uczonego. Nie wygłasza tyrad
na temat "walki", a jedynie żal z powodu degrengolady swego mistrza i jego panicznego lęku wywołanego
niespodziewaną wizytą dawnego wychowanka. Kamiński robił, co mógł, by ustrzec się nadmiernej teatralizacji
filmu. Przyspieszył więc tempo akcji, dodał kilka scen, których nie było w dramacie. Mimo to w paru miejscach
słowo wyraźnie dominuje nad obrazem.
Obsada "Niemców" jest międzynarodowa. Profesora Sonnenbrucha zagrał Per Oscarsson, ceniony aktor
szwedzki, laureat m.in. Złotej Palmy w Cannes za rolę w "Głodzie" według słynnej powieści Knuta Hamsuna.
Pozostałe kreacje odtwarzają Amerykanie, Anglicy i Polacy, częściowo ci, z którymi autor "Pani Bovary
to ja" współpracował jeszcze przed swym wyjazdem do USA. Tak jest w przypadku Beaty Tyszkiewicz
(grała w dwu filmach Kamińskiego: "Niewdzięczność" i "W obronie własnej") i Teresy Budzisz - Krzyżanowskiej
(wystąpiła w "Lekcji miłości" - debiucie fabularnym reżysera). Angaż do "Niemców" okazał się szczególnie
szczęśliwy dla Beaty Tyszkiewicz, ponieważ zaowocował nagrodą za najlepszą rolę drugoplanową na FPFF
w Gdyni w 1996 roku.
Akcja "Niemców" toczy się w 1943 roku w Niemczech. Na jubileusz czterdziestolecia pracy naukowej
profesora biologii Sonnenbrucha zjeżdżają z różnych zakątków Europy członkowie rodziny. Familijna
uroczystość w domu uczonego staje się pretekstem do ukazania diametralnie odmiennych postaw wobec
nazizmu, od niefrasobliwej obojętności, poprzez obłudną i wyniosłą izolację, do zajadłego fanatyzmu.
Niebawem jednak wszyscy członkowie rodziny Sonnenbruchów zostaną poddani ciężkiej próbie.


(GERMANS)
Dramat, 110 min, Polska/USA 1996
Scenariusz i reżyseria: Zbigniew Kamiński
Zdjęcia: Zbigniew Wichłacz
Muzyka: Maciej Zieliński
Występują: Per Oscarsson, Matthew Sullivan, Vivian Schilling, Beata Tyszkiewicz, Teresa
Budzisz - Krzyżanowska, Wojciech Siemion, Katarzyna Figura, Scott Cleverdom, Jan Prochyra,
Peter Thoemke, Mark Folger, Beth Tegarden, Edward Żentara, Cezary Żak, Wiktoria Padlewska
i inni

Do samotnego, mieszkającego w Londynie artysty ulicznego z Polski, przylatują w odwiedziny sędziwi rodzice,
których od dawna nie widział. Mężczyzna ma nadzieję, że uda mu się wykorzystać tę okazję do rozwiązania
wieloletniego konfliktu z ojcem, którego obwinia o swoją obecną sytuację. W trakcie wizyty rodziców okazuje
się jednak, że prawdziwy problem bohatera leży gdzie indziej.
(ŹRÓDŁO: filmpolski.pl)