TVP Rozrywka - Program TV na piątek 16 czerwca 2023

Wadowice otoczone są łagodnymi wzniesieniami, a pobliskie szlaki turystyczne zachęcają piechurów z każdej grupy wiekowej. Turystów najbardziej jednak przyciąga do miasta osoba Karola Wojtyły, dla którego Wadowice są miejscem, "gdzie wszystko się zaczęło". Zwiedzanie miasta zaczniemy od Rynku - to wokół niego toczyło się całe codzienne życie. To tutaj późniejszy Ojciec Święty grał w piłkę, chodził do kościoła parafialnego i do szkoły. To także tutaj wracał trzy razy podczas swoich pielgrzymek i spotkań z wiernymi w 1979, 1991 i 1999 roku. Tuż przy Rynku znajduje się też dawne Gimnazjum humanistyczne im. Marcina Wadowity, do którego uczęszczał
Karol Wojtyła. A po dobrze zdanej maturze... udał się na słynne wadowickie kremówki. Przed domem, w którym mieszkał Karol Wojtyła zaczyna się szlak śladami Jana Pawła II. Można go śledzić również w formie mobilnej apki, która opowiada o życiu świętego Jana Pawła II. Wokół Wadowic można robić to, co Ojciec Święty kochał najbardziej, czyli chodzić po górach. Szlaki są proste, dla każdego wędrowcy, który zechce oddać się medytacjom i rozmyślaniom podczas długich i spokojnych przejść. Czerwonym szlakiem w dwie godziny można dojść na Groń Jana Pawła II. Znajduje się tam kaplica pw. Matki Bożej Królowej Gór, będąca darem od turystów dla papieża. W Wadowicach każdy kamień i skwer przypominają o życiu Ojca Świętego, a tu, w górach można zobaczyć krajobrazy, które były mu
wyjątkowo bliskie. Te miejsca już na zawsze zachowają swoją niepowtarzalność, przepełnioną urokiem, sentymentem i wspomnieniami oraz pięknem okolicznej natury.

Lato w pełni, więc w kolejnym odcinku Karol Okrasa wyruszy na Zalew Wiślany, rejon chętnie odwiedzany przez turystów.
Z jednej strony mamy mierzeję, a na niej tak znane miejscowości wypoczynkowe jak choćby Krynica Morska, a po drugiej
stronie zalewu słynący wspaniałą architekturą Frombork, silnie związany z najsłynniejszym polskim astronomem Mikołajem
Kopernikiem, choć mniej znane Braniewo czy Tolkmicko też warte są zobaczenia. Oczywiście, nie samym plażowaniem
czy oglądaniem zabytkowych miejsc żyje turysta. Musi od czasu do czasu coś zjeść. I choć oferta gastronomiczna jest
coraz bogatsza, to ciągle jeszcze i tak króluje smażona ryba, frytki, zapiekanki, hamburgery, pizze i hot - dogi. I to właśnie
stanowi wyzwanie dla Karola. Jak przerobić te nadmorskie kulinarne klasyki tak, by były smaczniejsze, zdrowsze i bardziej
kolorowe. Jak mogłyby wyglądać takie wydawałoby się znane wszystkim dania przetworzone ręką naszego mistrza kuchni?

Leżąca na morskim cyplu starożytna Mahdia została założona przez Fenicjan. Po nich przyszli Rzymianie,
a dopiero potem Arabowie. Ich władca - z dynastii Fatymidów - ogłosił się zbawicielem, czyli mahdim, i założył
tu stolicę kalifatu. Potem miastem rządzili Turcy osmańscy. Po wszystkich władcach pozostały twierdze i cmentarze.
Cmentarz w Mahdii stanowi szczególną atrakcję turystyczną, bo jest to cmentarz morski, zlokalizowany na cyplu
wysuniętym daleko w morze. U stóp cmentarza znajduje się dawny port. Przez całe stulecia ten prostokątny akwen
znajdował się we władaniu muzułmańskich piratów. Dziś port wykorzystują rybacy, a to, co złowią, jest tego samego
dnia sprzedawane na targu rybnym. Przy jednym ze stoisk Robert podziwia właśnie świeże barweny, tuńczyki, krewetki
i ślimaki. Na targu są także stragany z przyprawami niezbędnymi do przygotowania potraw, np. kuskusu czy zupy.
Zupa rybna - chorba aux poissons, czyli szorba rybna jest daniem odcinka. Gotowanie odbywa się na skwerze z palmami,
obok wielkiego meczetu.
Mahdia dzieli się na część starą i nową. Żeby dostać się z nowego miasta do starówki, zwanej medyną, trzeba przejść
przez zabytkową bramę z mrocznym tunelem. Nowe miasto od starego odgradzają fragmenty zachowanych murów
obronnych z X wieku. Przy rue de Fatimide znajdują się sklepiki z biżuterią. W jednym z nich Robert podziwia klejnociki
z motywem dłoni Fatimy. Jest to częsty wzór na tutejszych wyrobach jubilerskich.
Turystów przyciągają sklepy z tekstyliami. Kolorowe tkaniny mogą przyprawić o zawrót głowy. Wewnątrz sklepów widzi się
często warsztaty tkackie, na których właściel lub ktoś z rodziny wyczarowywuje te barwne materie.
Okolica Mahdii słynie z jaskiń. Być może dlatego nadmorska kawiarnia położona na skalnej półce nosi nazwę Caf la Grotte.
W środku pełno gości. Robert gasi pragnienie szklaneczką miętowej herbaty.
Po herbacie pora na coś słodkiego. Robert gości w domu pana Bena Othmana. Jego żona Moufida przygotowuje w kuchni
pierożki z ciasta listkowego. Taki pierożek, zwany brikiem, zwykle nadziewany jest rybą i jajkiem. Tym razem pani Moufida
robi briki na słodko, z migdałami i miodem.
Następnego dnia rano Robert wybiera się do sklepu na degustację przysmaków śniadaniowych. W chłodnym sklepowym
wnętrzu próbuje miejscowych serów, miodu i konfitur. Potem wyrusza za miasto, do gaju oliwnego. Jak się okazuje, Tunezja
jest jednym z największych w świecie producentów oliwy.
W Mahdii zapada zmrok. W restauracji w centrum miasta Robert degustuje tradycyjnego brika z krewetkami i jajkiem,
a potem, popijając kawę, przypomina, co tu niegdyś pijano. Za Fenicjan jakieś ohydne prapiwko, za Rzymian wino
dosładzane miodem, za Turków ajran, za Francuzów dobre wino i pastis. Arabowie mieli kawę i miętową herbatkę. Prapiwko
i dosładzane wino nie wytrzymały próby czasu. Pozostałe napoje są do dziś podawane w Tunezji.

Codzienny, od poniedziałku do piątku, teleturniej oparty na formule krzyżówki. Czworo uczestników zmierzy się ze sobą, by zdobyć tytuł finalisty dnia i uzyskać tym samym możliwość wzięcia udziału w finale tygodnia.

Amazonia wczoraj i dziś w relacjach Stanisława Szwarc - Bronikowskiego i Wojciecha Cejrowskiego. Ten sam świat oglądany przed czterdziestu laty i dziś, który jednak nie zaginął. Opowieści o życiu i kulturze dzikich plemion, ogromnym bogactwie fauny i flory, o jaguarach, wężach, motylach i kapibarach.

Porwanie szlachcica i pułkownika w biały dzień, w stolicy wolnego państwa,
pod bokiem hetmana i króla, oburza brać szlachecką. Rusza pogoń.
Tymczasem w nadgranicznym klasztorze na przyjazd czarnego powozu
czeka kapitan Knothe ze swymi rajtarami. Jest tu również rotmistrz Zaremba,
zaciekły wróg Dowgirda. Rotmistrz zrozumiał wreszcie, jakiemu panu służy,
i postanowił rzucić służbę u elektora brandenburskiego. Dowiedziawszy się
o porwaniu Dowgirda, pragnie go odbić, zostaje jednak pojmany i wtrącony
do lochu, w którym wcześniej uwięziono pułkownika. Na szczęście, do akcji
przystępuje wachmistrz Kacper i jego towarzysze. Przebrani za mnichów
organizują zasadzkę na rajtarów i niespodziewanie atakują ludzi elektora.
Kapitan Knothe ginie z jego ręki, pan Krzysztof jest wolny. Niebawem
popadnie w inną, słodką niewolę.
W pałacu hetmana Sobieskiego trwają przygotowania do ślubu dwóch
szczęśliwych par - pana Krzysztofa Dowgirda z piękną wychowanicą
hetmana Anną, i dzielnego wachmistrza Kacpra z rezolutną Magdą.


Serial przygodowy, historyczny, 54 min, Polska 1973
Reżyseria: Andrzej Konic
Scenariusz: Ryszard Pietruski
Zdjęcia: Antoni Wójtowicz
Muzyka: Waldemar Kazanecki
Aktorzy:: Leonard Pietraszak, Anna Seniuk, Elżbieta Starostecka, Mariusz Dmochowski, Stanisław Niwiński,
Maciej Rayzacher, Józef Nalberczak i inni

Magda zachwyca się ciążą Marii. Tomek prosi o poradę ojca w sprawie swojego związku z Magdą. Podczas nocnej burzy Kacper idzie spać do rodziców, co rozczula Natalię. Natalia z Marią rozmawiają o zakupach dla dziecka, pojawia się Kuba i doprowadza je do łez.

Kuba nie chce być w związku na odległość. Natalia tłumaczy chłopcom, dlaczego warto pamiętać o bliskich i ich sprawach. Ludwik, który nie wierzy w homeopatię, wyjada żonie wszystkie leki, co Natalia odkrywa w potrzebie. Natalia martwi się o chłopców, że każdą wolną chwilę spędzają z telefonami, tabletami w ręku. Nie rozpoznają już głosu żywego ptaka, myślą, że to dźwięk dzwonka w telefonie. Kuba niezmiennie szuka pracy, tym razem w warzywniaku. Chłopcy ustalają system opieki nad rodzicami, gdy ci zestarzeją się. Marek robi wykład Tomkowi i Kacprowi dotyczący selfie.

W programie historia piosenki "Bardzo smutna piosenka retro".

W roli kapitanów drużyn: Olga Szomańska i Andrzej Krzywy, a eksperymenty przeprowadza Radek Brzózka. Goście tego odcinka: Tomson i Baron.

Codzienny, od poniedziałku do piątku, teleturniej oparty na formule krzyżówki. Czworo uczestników zmierzy się ze sobą, by zdobyć tytuł finalisty dnia i uzyskać tym samym możliwość wzięcia udziału w finale tygodnia.

W tym odcinku Karol Okrasa wyruszy na pole ogórków. Opowie jak w dzieciństwie, spędzonym na wsi, zbierał
wraz z rodzicami ogórki, co było jedną z najbardziej żmudnych i pracochłonnych robót. Ale cały trud wynagradzał
moment wyjmowania świeżo ukiszonych z liśćmi wiśni, koprem, czosnkiem, chrzanem, pachnących i chrupiących
ogóreczków. Karol przygotuje kilka słojów takich ogórków wedle receptury swojej mamy. Pokaże, jak wyglądają
ogórki po dwóch dniach, po tygodniu i po dwóch tygodniach kiszenia. I do jakich potraw, jakie ogórki nadają się
najlepiej. Karol przygotuje trzy potrawy, we wszystkich oczywiście wystąpią małosolne ogórki.
1/ Szybki chłodnik ze świeżych i małosolnych ogórków; 2/ Pieczona pierś z indyka z sosem ogórkowym;
3/ Pieczone bakłażany z ogórkową salsą i wędzonym łososiem.

Robert Makłowicz odwiedza wyspy Archipelagu Kerkennah w Zatoce Kabiskiej. Dwie największe z nich
i jedyne zamieszkane to Gharbi i Sharqui. Łączy je grobla z czasów rzymskich, dziś pokryta współczesnym
asfaltem.
Na wyspie Sharqui ziemia jest dość jałowa. Rosną tu tylko palmy, ponieważ gleba i wody podziemne są
zasolone. Przy głównej drodze prowadzącej do wsi znajduje się sklepik rybny. Przed wejściem stoją kosze
do połowu ośmiornic. Taki kosz - nazywany tu nass - to rodzaj więcierzy wyplatanych z włókien palmowych.
Robert wraz z dwoma rybakami w niewielkiej łodzi z silnikiem wybiera się na połów z zastawionych w morzu
sieci. Ryby płynące z prądem morza wpadają prosto w sieci. Niestety, tym razem połów jest mizerny: kilka
sztuk ryb i kalmarów.
Wyspy Kerkennah nie figurują w katalogach międzynarodowych biur podróży, które organizują zbiorowy
wypoczynek. Dzięki temu nikt tu niczego nie udaje. Życie toczy się własnym rytmem.
W wiosce Ataya Robert odwiedza wiejską restauracyjkę Chez Najet, której specjalnością jest zupa z ośmiornicy,
zwana tchich. Kuchnia, jak zwykle w krajach śródziemnomorskich, utrzymana jest w tonacji niebieskiej.
Przed gotowaniem ośmiornicę tłucze się kijem, żeby zmiękczyć mięso. Gotuje się ją w garnku pół godziny.
Zrobi się czerwona, zmięknie i wtedy będzie dobra.
Do smaku dodaje się mieszankę przypraw, z których najważniejsze to goździki, anyż, cynamon i pieprz.
Następnie dosypuje się kaszkę i gotuje całość około 10 minut.
Kolejne odwiedzane miejsce to port promowy Sidi Youssef. Robotnicy przepakowują z łodzi na prom pocięte
gałęzie palmowe, żeby przewieźć je z wyspy na stały ląd. Robert zaś wraz z innymi pasażerami wchodzi
na pokład promu. Też wybiera się na stały ląd do miasta Sfax, leżącego w południowej części regionu Tunezji,
zwanego Sahelem. Rejs potrwa godzinę. Sfax jest miastem dość typowym dla Sahelu. Dzieli się na dwie części,
nowe miasto i starówkę, zwaną mediną. Tutejsza medina, mimo że ma 1000 lat, jest dobrze zachowana. Wąskie
uliczki pełne są kramów z najróżniejszymi towarami. Przy rue de Califa 13 mieści się jadłodajnia dla tubylców.
Nad niebieską bramą szyld z rybą, w środku pełno ludzi. Mimo różnic narodowościowych i religijnych w całym
Śródziemnomorzu jada się podobnie. Robert zamówił sałatką meszueja, oliwki
z harissą, makaron z frutti di mare oraz rybę barwenę.
Po posiłku Robert udaje się na targ rybny. Wybór ryb jest ogromny. Uwagę zwracają ogromne tuńczyki. W drugiej
części bazaru mieszczą się stragany z warzywami. Oczywiście są kiszonki, bardzo tutaj lubiane, harissa
berberyjska, wczesne truskawki, zioła, koperek, oset jadalny i karczochy. Danie odcinka Robert gotuje w murach
obronnych. Jest to bissara z młodym bobem, kupionym na targu.
Wycieczkę po mieście Sfax kończy wizyta w piekarni i cukierni. Robert asystuje przy wypieku chleba z oliwą.
Upieczony z dodatkiem ziaren kopru włoskiego i czarnuszki smakuje pierwszorzędnie, zwłaszcza taki prosto
z pieca. A jeśli chodzi o tutejsze wypieki cukiernicze, to opinia krakowskiego recenzenta kulinarnego jest niezwykle
wymowna: "świat arabskich ciasteczek to prawdziwa baśń z 1001 nocy".

Tym razem Wojciech Cejrowski zawitał do Peru. Zabiera nas do Iquitos, miasta peruwiańskiej Amazonii, największej w świecie osady położonej w dżungli, dokąd dostać się można wyłącznie wodą lub powietrzem.
Pokazuje swój dzień powszedni, prezentuje hotel, w którym się zwykle zatrzymuje, ulubione miejsca, gdzie w marszu je śniadanie, kawiarnię prowadzoną przez przyjaciela, gdzie załatwia się największe interesy.
Odwiedza mercado, a także dzielnicę Belem czyli Betlejem, gdzie wśród domów zbudowanych na palach lub tratwach opowiada o szczęściu mieszkańców Amazonii.

Wojciech Cejrowski opowiada o największej rzece świata - Amazonce. Zapoznaje widzów z silnikiem peke - peke, który zrewolucjonizował transport wodny w Amazonii. Odwiedza duży, amazoński statek i wśród hamaków dla podróżnych omawia uroki i niedogodności podróżowania rzeką, zagląda do kuchni i maszynowni, przygląda się rozładunkowi statku, omawia przesuwające się przed oczyma krajobrazy, zachwyca wolnością, którą niesie Amazonka.

Teleturniej dla widzów o stalowych nerwach. Milion złotych w gotówce, dwóch uczestników i tylko 8 pytań do końca gry - zadanie wydaje się proste, ale czy gracze będą w stanie zachować zimną krew i ocalić milion? Już kolejny sezon w Telewizji Polskiej będzie można oglądać światowy hit firmy Endemol, produkowany w kilkunastu krajach, emocjonujący teleturniej "Postaw na milion". Dwóch dobrze znających się uczestników, rodzina, przyjaciele, partnerzy lub znajomi z pracy stają do gry jako drużyna. Zanim usłyszą pierwsze pytanie, dostaną milion złotych w gotówce. Czy będą umieli go zatrzymać? Zobacz, jak miesza się wiedza, ryzyko i wielkie pieniądze. Wejdź do gry z Łukaszem Nowickim i postaw na milion.

"Trasasasa" to tytuł autorskiego programu Kabaretu Moralnego Niepokoju.
Od swego pojawienia się na scenie w 1996 roku (od razu zdobyli Grand Prix Paki) KMN wyrósł
na niekwestionowanego lidera polskiej młodej sceny kabaretowej. Robert Górski jest autorem
większości skeczy i pomysłodawcą kolejnych przedsięwzięć telewizyjnych i scenicznych.
Pisze również monodramy dla znanych polskich aktorów, scenariusze filmowe, wiersze i felietony
w prasie.
W programie "Trasasasa" skecze, monologi i piosenki opisujące naszą polską rzeczywistość
w kontekście trendów i wydarzeń. Tytułowa "Trasasasa" to piosenka dwóch Polaków - niebieskich ptaków
(w tych rolach Robert i Mikołaj), którzy idą sobie przez życie, napotykają na różne sytuacje i różnych ludzi,
próbują sobie tę "trasę"uatrakcyjnić i rozweselić. Jednocześnie "trasasasa" to po prostu trasa, czyli
tournee kabaretu.

W tym odcinku - skecze o lekarzach.
Skecze: Porodówka wg Kabaretu Czesuaf, Izba wytrzeźwień, Seksuolog w Licheniu,
Nadzieja dla Marka, Zmiana płci.
Piosenka: "Taka to robota".