Upadłe anioły

(FALLEN ANGELS / DUOLUO TIANSHI)

Dramat psychologiczno-obyczajowy, 92 min, Hongkong 1995
Scenariusz i reżyseria: Wong Kar-Wai
Zdjęcia: Christopher Doyle
Muzyka: Frankie Chan i Roel A. García
Występują: Leon Lai Ming, Takeshi Kaneshiro, Charlie Young, Karen
Mok, Michele Reis, Chan Fai-Hung, Chen Wanlei i inni

Dzieło Wonga Kari-Wai, Chińczyka z Hongkongu porównywanego
często do Quentina Tarantino. "Upadłe anioły" nakręcił on w rok po
słynnym "Chungking Express", określając je jako trzecią część trylogii,
której dwie pierwsze części zawarte były w tamtym głośnym obrazie.
Prezentowane na festiwalach w Berlinie, Toronto, Karlovych Varach,
Vancouver, Rotterdamie i Stambule "Anioły" nie stanowią bezpośredniej
kontynuacji "Chungking Express", chociaż można tam znaleźć liczne do
niego nawiązania. Jest to, jak i poprzednio, opowieść o samotności ludzi
w wielkim mieście, o przypadkowych spotkaniach, mijaniu się uczuć.
Reżyser łączy na ekranie elementy dreszczowca, dramatu
psychologicznego, komiksu. Miesza pocięte na drobne kawałki historie
kilku osób i z tego pozornego bezładu powoli, jakby przypadkiem, wyłania
się spójna historia. W warstwie technicznej rozbiegane kadry, przerysowania,
przyśpieszenia, deformacje postaci dopełniają sekwencje stylizowane na
amatorskie zapisy wideo, kadry kolorowe przechodzą w czarno-białe.
Ekspresyjna forma podkreśla oryginalność i okrutne piękno tego filmu.
Ekranowy Hongkong to miasto monstrum niemal ciągle spowite w mrokach
nocy, tonące w deszczu.Bohaterowie żyją niczym owady: zamknięci w
ciasnych, obskurnych mieszkaniach, w których czołowe miejsce zajmuje łóżko
i grający na okrągło telewizor. Wędrują stale po tych samych miejscach,
wykonują powtarzające się czynności. Najczęściej milczą, swoje myśli i
pragnienia wypowiadają głównie z offu.
Wong Chi-Ming jest płatnym zabójcą. Nie lubi i nie chce o nic pytać,
woli, żeby inni decydowali,kto i dlaczego ma zginąć. Od dłuższego czasu
współpracuje z tajemniczą agentką, która przekazuje mu zlecenia i pieniądze.
Wong domyśla się, że dziewczyna kocha się w nim, nie wie jednak, że
przybrało to niemal formę obsesji. Wampowata agentka grzebie nawet w
wyrzucanych przez niego śmieciach, chcąc w ten sposób dowiedzieć się
czegoś bliższego o ukochanym.
Niemowa He Zhiwu, były więzień mieszkający z ojcem, nocami włamuje
się do sklepów i punktów usługowych. Zachowując się jak ich właściciel,
siłą wymusza na przypadkowych "klientach" korzystanie z ich oferty,
próbując w ten dziwaczny sposób nawiązać kontakt z innymi. Obsesyjnie
filmuje wszystko kamerą wideo, zwłaszcza sceny z życia swojego ojca -
dozorcy, którego hobby syna wyraźnie irytuje.
Ale gdy He śpi, mężczyzna samotnie ogląda nakręcony kadry. Syn
będzie je z kolei oglądał, gdy ojciec umrze. Jednemu i drugiemu te zapisy
uświadomią wzajemną bliskość i przywiązanie.
Tymczasem Wong postanawia wycofać się z dotychczasowej pracy.
Zostawia agentce wiadomość w ich ulubionym barze brzmiącą: "Szafa
grająca, piosenka 1818". Pod tym numerem kryje się utwór "Forget him"
(Zapomnij o nim). Sam próbuje się związać z pomarańczowowłosą
punkówką o przezwisku Baby. Agentka prosi go jednak, żeby wykonał
jeszcze ostatnie zlecenie. Zabójca wyraża zgodę. Okaże się to dla niego
zgubne w skutkach.